Orchidee

Hoofdstuk 7

Na de lessen liepen Maylie, ik en Delph naar de fietsenstalling. “Misschien kunnen we nog iets leuks doen?” stelde Delph voor. Ik had ook wel zin om iets leuks te doen. “Ik heb dansles.. en ik moet echt gaan want vorige keer was ik er ook al niet.” zei Maylie. “Kan jij wel?” vroeg Delph en zijn mooie grijze ogen keken mij aan. Stiekem was ik wel blij dat Maylie niet mee kon, nu konden we op een soort van date zonder dat het echt een date was. Ik bedoel, Delph had immers Maylie meegevraagd. “Ehm..” zei Delph. “Sorry”zei ik. “Kan je niet?” vroeg Delph en ik kon zien dat hij het niet leuk vond. “Nee dat bedoel ik niet, ik kan wel, ehm.. ja leuk” stamelde ik. “Oké leuk” zei hij verlegen. 

“Wat gaan jullie doen dan?” vroeg Maylie. “We kunnen een ijsje halen?” stelde ik voor. “Ja ijs!” zei Delph. “Dan kan ik ook wel mee, een ijsje eten duurt toch niet zo lang” zei Maylie. “Gezellig” zei Delph maar ik kon horen dat hij het niet meende. Ik vond het ook wel jammer.

Maylie wilde naast mij fietsen en Delph fietste achter ons. Het was niet lang fietsen, zo’n 7 minuten denk ik. Al snel kwamen we aan bij de ijsboer. Ik nam twee bolletjes, cookies en watermeloen, mijn twee favoriete smaken. Delph nam ook cookies en een bol chocola. Maylie nam maar één bol, banaan smaak. Na het afrekenen gingen we op het terras zitten. “Proeven” zei Maylie en ze nam zomaar een lik van Delph’s ijs. “Maylie!” zei ik streng en Maylie moest lachen. “Vind Delph niet erg, toch Delph?” vroeg Maylie. “Maylie, je bent een stoute baby, geen snoep meer” antwoord Delph als een grap maar waarschijnlijk ook zodat hij geen echt antwoord hoeft te geven. Maylie moest lachen. Misschien was ik toch een beetje jaloers.. 

 We hadden alledrie ons ijs op en stapte op onze fietsen. We fietste eerst nog even met zijn drieën, maar Maylie moest al snel de andere kant op naar de dansschool. “Tot morgen!” riep ik haar na. Nu kon ik naast Delph fietsen. “Misschien kunnen we nog even naar mijn huis” stelde Delph verlegen voor. “Ja lijkt me leuk” zei ik.

We kwamen aan bij Delph’s huis en zetten onze fietsen tegen het voortuin hekje aan. “Ha, daar ben je eindelijk!” zei de moeder van Delph die de deur opende. Ze leek me een lieve vrouw en ze had dezelfde ogen als Delph, lichtgrijs. “Heb je iemand meegenomen?” vroeg ze aan Delph. “Ja, ze zit bij mij in de klas” antwoord Delph. “Gezellig, hoe heet je?” vroeg ze aan mij. “Orchidee” antwoord ik. “Wat een mooie naam!” zei ze. “Bedankt!” zei ik.

 “Lusten jullie thee?” vroeg Delph’s moeder aan ons. “Ja lekker!” antwoord ik. “Wat voor thee?” vroeg Delph. “Kamille” zegt Delph’s moeder.

 We namen onze kop thee mee naar Delph’s slaapkamer. Hij had een blauwe muur met grijze strepen en wat posters van games. Er lag een vies verkleurd touw op de grond. “Wat is dat voor touw?” vroeg ik. “Ik weet niet, het ligt er al een paar dagen” antwoord Delph. “Oké..” zei ik, niet tevreden met het antwoord dat ik kreeg. We namen plaats op zijn bed en Delph liet me wat games zien, ik deed alsof ik heel geïnteresseerd was, maar in werkelijkheid waren het niet mijn soort spellen.  

Ik nam een slok van mijn thee, ik dacht altijd dat kamille thee vies zou zijn maar ik vond het eigenlijk wel lekker. “Delphje, oma is er!” riep Delph’s moeder vanaf de trap. “Kom er zo aan” riep Delph terug. “Delphje, je hebt niet verteld dat je oma kwam” zei ik plagend. “Sorry, was het vergeten” zei Delph. “Geeft niet, ik wil je oma best ontmoeten hoor” zei ik. We liepen naar beneden. “Delphinium, heb je een meisje mee?” vroeg Delph’s oma. “Delphinium?” zei ik vragend. “Ja.. dat is mijn hele naam” zei Delph verlegen. “Best mooi” zei ik.