07

438 46 11
                                    

Unicode

Back to 5 Months•••
ည ေနခင်းရဲ့နေ ေရာင်ကွယ်ေပျာက်လုနီး.
မြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းေပါ်လဲေလျာင်း
ေနတဲ့ချစ်သူနှစ်ဦးရဲ့ရီသံများက ေပျာ်ရွှင်ခြင်းအတိဆိုေသာခံစားမှုကိုပုံေဖာ်နေ ေလသည်။

"ကိုကို"

"အင်း ေပြာေလမင်"

"မင်တို့ဘယ်ေတာ့လက်ထပ်ကြမလဲဟင်"

"က ေလးခွင့်ပြုမယ်ဆိုဒီကပြန်တာနဲ့အန်တီတို့ကိုေပြာပြီးလက်ထပ်ကြမယ်ေလ ေနာ်"

"တကယ်ေနာ် ကိုကို"

"တကယ်ပါဗျာ ေဟာ့ဒီကပိစိေလးအတူေနချင်တာကဟိုးလွန်ခဲ့တဲ့၂နှစ်ထဲက"

"ဟာဗျာ ဘယ်ထဲကကျိတ်ကြံနေမှန်းမသိတဲ့လူကြီး ပဲ"

ထိုည ေနခင်းမှာေတာ့ ရင်ခွင်ထဲမျက်နှာအပ်ထားတဲ့ကောင်လေးရယ် ထိုကောင်လေးကိုစနောက်နေတဲ့ကောင်လေးရယ်တဖြည်းဖြည်းကွယ်ေပျာက်သွားတဲ့ေန ေရာင်နဲ့ကတိေဒ အထပ်ထပ်ေပးခဲ့တဲ့လက်သန်းလေးဒေရယ်......

.................LOVE........   

ဖြူနုနုခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ဝတ်ဆင်ထားတဲ့အဖြူရောင်ဝတ်စုံလေးတောင်အရောင်မှိန်သွားသယောင်..

အနီရောင်အနည်းငယ်တင်ထားတဲ့နှုတ်ခမ်းတစ်စုံ နဲ့ကောင်လေးဟာ ကျွန်‌ေတာ့်ကြင်သူဖြစ်တော့မယ်ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့တင်ရင်ခုန်လွန်းလို့‌ရူး‌ေတာ့မယ်ထင်တယ်.

ပန်းစည်းကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုညင်သာစွာယူလိုက်ပြီး ကိုယ်တိုင်စိတ်ကျေနပ်လောက်ထိရွေးချယ်ထားတဲ့လက်စွပ်ကိုစွပ်ပေးလိုက်သည်။ ကောင်လေး သဘောများမကျလို့လား?နေများမကောင်းပေလို့လား?မျက်နှာလေးက နွမ်းသွားလိုက်တာကွာ...ရှေ့လျှောက်ပျော်ရွှင်အောင်ထားပါ့မယ်လို့စိတ်ထဲကရေရွတ်ရင်း နှုတ်ခမ်းတို့ကိုနမ်းရှိုက်ပစ်လိုက်သည်။မင်းလေးကဟော့ဒီ့က ဂျွန်ဂျောင်ဂုအပိုင်....

.
.
.
အခမ်းနားပြီးထဲကအောက်ထပ်ကိုဆင်းမလာတဲ့ကောင်လေးကညဉ့်နက်တဲ့အထိ အခန်းထဲကလဲထွက ်မလာခဲ့ဘူး ..

တံခါးကိုရိုက်ဖွင့်ပြီးအထဲကိုဝင်တဲ့အချိန် တွေ့လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် လူကမင်သက်ပြီး ရပ်နေမိသည်။

  LOVE    (MinJoon)Where stories live. Discover now