"HUNTER " (klaus mikaelson)

3 bölüm "Bonnie bennett"

Herkese Selam 💕💕

Herkes iyidir umarım, bölümü yayınlamakta biraz zaman aldım cünkü hikayenin sevilip sevilmediğini anlamak için zamana ihtiyaç vardı, az okunmasına rağmen , 3 bölümü bekleyenlerin hatrına yayınlamak istedim 😊

Yazmak için zamanımızı harçıyoruz beklediğimiz biraz yorum ve biraz beğeni bunu çok görmeyin biz yazarlara olur mu beybiler ?💋

Hadi bakalım bölümle baş başa bırakıyorum sizi , iyi okumalar ❤️

Saatler süren uzun bir telefon görüşmesinin ardından nerede oturduğunu zar zor bulabilmiştik , bir cadi bulunmak istemiyorsa onu bulmak imkansizdi.

Yolumuz mystic falls'a düşüyordu ve buda uzun bir yolculuk bizi bekliyor demekti, kisa süren kahvaltinin ardindan odama çıktım ve çantamı hazirlamaya başladım, malum kaç gün kalacağımız belli degildi , Bizi neyin beklediğini bilmiyorduk , çantamı bir kaç kiyafet ve kozmetik ürünleriyle doldurduktan sonra , Dolabımdan ikinci bir çanta çıkartıp savunma malzemelerimi koymaya başladım her zaman temkinli olmak en iyisiydi, yılların tecrübeleriyle.

Aşağı indiğimde ise herkes toplanmıştı ve beni bekliyorlardı , fazla zaman kaybı yapmadan eşyaları arabalara yerleştirip yola koyulduk .

Ne kadar zaman geçti bilmiyorum , zamanimin çoğunu uyuyarak geçirmiştim , yol beni mayıştırıyordu .Bir kaç dakika yolu izledikten sonra gözlerim kapanmıştı bile , Evde günlerimin coğunu uykusuz geçirdiğim için biraz uyumak hiç fena olmazdı .

Bir kaç zaman sonra sanirim varmıştık arabanin durmasiyla anlamıştım , Gözlerim epey yorgundu ve açmakta zorlanıyordum, Stiles arabanin kapisini açmasiyla ürperdim hava epey soğuktu gözlerimi istemeden araladim . ve büyük bir sevinçle Scott'un "yardimiyla" arabadan çıktım , etrafima baktiğımda ise şehirin havasi beni etkilemişti yalan söyleyemezdim , degişik bir aurasi vardi burasinin.

Bir kaç arayıştan sonra Sheila Bennett'in evini bulmuştuk eğer hafizam beni yaniltmiyorsa . Yillar önce yine bu kapinin önünde bulunduğumu düşündükçe bir ürperti kaplıyordu içimi , eskiler zihnimde canlaniyordu adeta.

Hayatimi Sheila Bennett'e borçluydum , beni ölümden döndüren cadiya beni ölümsüz yapan cadiya.
Yüz yillar geçmesine rağmen neden böyle birşey yaptiğini anlayamıyordum belkide benim cezam buydu , bütün duygulari , bütün acilari en derinden hissetmek , ölmeyi istemek ama ölememek.
Sahi ruhum varmiydi hala benim ? Yaşıyordum doğru fakat bu sadece nefes almaktan mi ibaretti ? en azindan ben öyle hissediyordum. Bir an dalip gitmiştim ki Scottun dürtmesiyle kendime geldim , Bennettleri fazla "ürkütmemek " için herkes arabada kalmıştı Scott ve ben hariç , daha fazla beklemeden derin bir nefes alarak zile bastim ve geri çekildim.

Bir kaç saniye bekledikten sonra kapıyı genç bir kiz açtı , Sheila Bennett'in akrabasi olmaliydi sanirim , ona epey benziyordu. Kiz bizi biraz süzdükten sonra gözleri Scott'a kilitli kaldi , onun doğa üstü varlik olduğunu anlamişti sanirim ilk görüşte , bunu daha fazla sürdürmemek için konuşmaya karar verdim.

" Merhaba , Ben Sheila Bennett ile görüşecektim" dedim karşımdaki kiza sevimli görünmeye calişarak , Gözleri bir anda beni buldu , yüzünde anlamaz ve şaşkin bir ifade oluştu .

" Siz kimsiniz ?" dedi biraz tempkinli bir sesle , böyle tepki vereceğini tahmin ettigimden fazla uzatmamaya karar verdim. "Kendisinin yardimina ihtiyacimiz var , ben eski bir dostuyum"

" Ne kadar eski ?" dedi bukez

" Bir yüz yil kadar" diye geçiştiri verdim

Biraz tereddüt etsede bizi içeri davet etti, ve kollarini birbirine bağladı