Alper Erözer ile Hayal Et +18

5. Bölüm

Superman beni son hız uçururken yanımda asi siyah kanatlarıyla (melek kanadı mı peri kanadı mı tam anlayamamıştım) Alper de uçuyordu. Arkamızdaki seslerde hiçbir şekilde dinmiyordu. Önümüzü de bir helikopter  tıkayınca ne yapacağımızı bilemedik. İki helikopterin arasında öylece dururken O geldi... O... Polat Alemdar.. 65 yaş üstü amcalarımızın rüyalarındaki adam.. Bulutların üzerinde süzüle süzüle bize doğru gelirken biraz libidom arttı doğruyu söylemek gerekirse.

Yanımıza geldiğinde ilk bana sonra Alper'e baktı. Ufff. Yine güzelliğim bana baktırtmaya yetmişti. Oysaki daha cazibemi de konuşturtmamıştım. Neyse. Hint dizisini aratmayan bakışmalarımz bitince Polat Alemdar Alper'e bakarak:

-Sizde bize ait bir şey varmış, dedi. 
+Pek sanmam Polat Bey bende size ait bir şey yok tabii kalbim dışında, diye cevap verdi Alper. 

Ne diyordu bu çocuk. Onun kalbinde sadece ben olabilirdim. Tamam tanışalı yaklaşık 5-6 saat olmuştu ama biz.. Biz birbirimiz için yaratılmıştık! Jülide ve Alper.. Yüzyılın aşkı.. 

Ben bunları düşünürken Polat Bey son bir kez bana bakıp bulutların üstünde süzülerek helikopterine bindi. Birkaç adamı beni ve Alper'i de öbür helikoptere bindirirken ceylan gözlerimle Alper'e baktım. Elimi tutarak 'Dont worry my dear' dedi. 
( Yazar düzeltmesi: Öbür bölümde İngilizce kısmı anlamamışsınız sanırım o yüzden not etmek istedim anlamı 'Endişelenme birtanem' tarzı bir şey ) 

Nefes alış-verişlerim biraz daha düzelirken helikopteri PATAPATAPATA sesi de kesilmişti. Biz inmemiz için açılan helikopter kapısından dışarıya çıkarken birkaç adam yine bizi gideceğimiz yere götürecekti. Ama kimse bana özel muammele yapmıyordu. Bu durum artık sinirimi bozdu ve ben de her wattpad karakterinden alışık olduğumuz gibi ellerimi göğsümde kavuşturup minik bir çocuk gibi:

-Kıymışı halı olmadan yüyümem hıh, dedim.

Hemen getirip önümüze bir kırmızı halı serdiler ve ben de tüm cazibemle yürüdüm halıda.. Alper'in ağzında aka aka su kalmayana kadar yürüdüm ve sonrasında sarayımsı bir eve girdik.

Bizi bir odada sandalyelere bağlayıp çıktılar.

Tanrım... Tanrım... O kadar korkuyordum ki. Umarım beni ve Alperkuşumu derhal bırakırlardı. Yoksa ben onlara yapacağımı bilirdim.

Korkuyla karışmış minnoş sesimle Alperkuşum'a dönüp:

-Ne yapacağız Alper, dedim.
+Merak etme güzellik, bir planım var..

Bölüm Sonuuu

Vıyyyy bakalım nolucak. Bir planım var falan yazdım ama Allah belamı versin 0 planla yazdım bunu. Eğer aklınıza komik fikirler gelirse benimle paylaşın lütfen.. Şimdiden teşekkürler. Bir de 1,5 milyon okunmamız var ama 95 vote var. Sanki okunmalar fakemiş gibi duruyor. Sizden ricam okuduğunuz bölümlere vote de atmanız. Yorum demiyorum çünkü bol bol atıyorsunuz zaten elimden geldiğince hepsine cevap vermeye çalışıyorum. Neyse..  fikirlerinizi bekliyoruuuum <3 <3