OBSCURE

ALKOXIDE

Güneş ışıkları yüzüme vururken uyandım koltukta. Dün gece beni odasına götürmeye çalıştığı sırada büyük bir ağlama krizi geçirerek ağlamıştım. İstediğini alamadığı için sinirlenip beni yerde yatırmıştı şerefsiz.

Üstüm açık yattığım için her yerim tutulmuştu resmen,en azından yastık vermişti,bunun için şükretmem lâzımdı.

Battaniye verebilirdi ama vermedi.Annem bile bana sahip çıkmazken bu insanlardan bunu beklemek aptallık olurdu. Sahi annem ne yapıyordu o evde? Beni aramaya bile kalkışmadı. O beni kalbinden atarken ben niye atamıyordum ki?

Bugün beni o eve geri getirecekti Jungkook. Beni kandırıp satan adamın yanına. İnsanlar cidden çok korkutucu yaratıklardı,bana ilk başta iyi davranıp yılan gibi sokmuştu beni adeta.

Umarım beni başka adamlara da satmazdı.Fakat bunun cevabını ben bile anlamıştım.Para gözünü boyamış, satacaktı büyük ihtimalle.

Ama asla keşke evden kaçmasaydım demeyecektim, zor da olsa dayanacaktım bütün bunlara. Ben kendi içimde mahkememi yaparken, merdivende bir ses duymamla hemen uyumuş gibi yapıp başımı yere koydum.

Saçı başı dağınık bir biçimde masanın üzerindeki telefona yöneldi. Beni şu an resmen görmüyordu. Pantolonunun arka cebinde belli olan dış kapının anahtarına bakıp hesaplama yapmaya başladım.

Son anda gözlerimiz kesişirken kalçasına göz gezdirip tekrar bana döndü. "Cidden mi?"

"N-ne hayır! Sadece şeye bakıyordum."

Şu an yanaklarımın normal renginden pembeye hatta kırmızıya döndüğüne yemin edebilirdim. Bana büyük adımlar atarken ben de koltuğa iyice yaslanıp gözlerimi kapadım. Sadece olacak şeyi bekliyordum.

Parmağıyla dün akşam kanamış olan dudağımı göstererek "Bunun nerden çıktığını sanıyorsun,yoksa kendin mi yaptın?" Eliyle çenemi tutup,dudaklarımı okşadığında geri çekilmek için adım attığım sırada kollarımı arkada ellerinin arasına aldı.

Acıyla dişlerimi sıkarken kulağıma dudaklarını değdirip "Beni sakın hafife alma." diyerek benden uzaklaştı.

Eliyle sıktığı kollarımı ellerim arasına alıp acısını geçirmek için okşamaya başladım .Ne de sıkı tutuyordu bu salak.

İçimden tüm bildiğim küfürleri ona sıralarken, Gözlerim yavaşça burkulan ayağıma kaydı. Bu Jungkook denen adam devamlı beni çekiştirdiği için iyileşmesi gerekirken daha da kötü olmuştu.

"Jungkook üzerimden çekilir misin?" Bir bana birde incinmiş ayağıma bakıp umursamazca geriye adımlamıştı. Zorlukla adım atarken ayağımın acısıyla tiz bir çığlık attım.

Bedenim kendiliğinden yere düşmüştü ama kolumu tutan dövmeli kollar ile dudaklarımı dişlerimin arasına alıp kaldırılmayı bekledim. "Bir işini de kendin hallet be çocuk."diyerek göz devirmişti.

Yerdeki bedenimi tekrardan koltuğa oturtup önümdeki kumandayla TV yi açtı. "Sigara içip gideriz."

Gideriz derken ne demek istemişti? Beni tekrardan Jong san'ın yanına mı bırakacaktı yoksa..

İyi de ücret karşılığında almamış mıydı beni? Pencere kenarında sigara içen adama bakıp gözlerimi zorlukla televizyonda çıkan habere sabitledim.

"Evet sayın seyirciler,sıradaki haberimiz kadın cinayeti ile ilgili. Ekranda gördüğünüz kadın evinde karnından bıçaklanmış,ölü halde bulundu..." ekranda annemin fotoğrafını görmemle zaman benim için durdu sanki.

Elimde kalan son umut parçasını da yere düşürüp kırılışını izledim.
Bekledim, bekledim,bekledim belki geri birleşir diye bekledim ama bu bekleyiş hiç bitmedi.

Bembeyaz kesilmiş yüzümle sadece ekrana bakıyordum. Jungkook'un dumanı üfleyiş sesinden başka hiç bir şey yoktu. Bir televizyona birde pencerenin önündeki adama baktım.

Yüzümü görmesiyle sigarasını söndürüp hızla yanıma yaklaştı. Kaç haber geçti bilmiyordum. Şoka girmiş bedenim kendiliginden titrerken sayıkladığım tek kelime vardı "A-anne"

Belki de gitmeseydim annem ölmezdi deyip kendi kendime vurmaya başladım.Hayır bunlar benim suçum değildi,bunlar o üvey baba denen şerefsizin suçuydu. Büyük ihtimalle o bıçaklamıştı annemin cılız bedenini.

Hayatımda hiç bu kadar üzüldüğümü ve sinirlendiğimi hatırlamadım.Yetim ve öksüz kalmıştım bu hayatta,tek başıma kalmıştım.

Sesleri duyan Jungkook beni o halde görünce sakinleştirmeye çalıştı. Gözlerimi kapatmamla yere düşmem bir oldu..