OBSCURE

RENASCENSE

Jungkook tarafından yatağın arkasına itildiğimde bir acı kapladı bedenimi.Jungkook telaşlı gözleriyle beni izlemiş ardından yanıma diz çökerek oturmuştu.

Elleriyle alnıma düşmüş arsız sarı perçemlerimi iterken "Çok,çok üzgünüm sanırım biraz fazla..." cümlesini devam ettirmesine izin vermeyen kapı çalışına tekrardan kesildi kulakları.

Hızlı nefes alış veriş sesleriyle göğsü inip kalkıyordu.Korkmuşmuydu?

Ayağa kalkıp yataktaki beyaz çarşafı alıp hemen benim çıplak üstümü sarmaya başladı.Bir taraftan da bakışlarını kapıya geçirip duruyordu.

Kapının ardında bayan Jia'nın sesini duyduğumuzda ise Jungkook'un beni çarşafla sarmaya çalışan eli durdu.

"Jungkook,Jimin nerde?"

Ben tam burdaydım Jungkook'un dibinde en olmamam gereken yerde.Evleneceğim adamın kardeşinin yanında.

Her ne kadar bu sahte bir evlilik olacaksa da kendimi çok iğrenç hissetmiştim.Her ne kadar Taehyung'un beni kullandığını bilsem bile...

Gözyaşlarım yanağımdan akıp gidiyor bu durumdan nasıl kurtulacağımızı sorguluyordu.

Jungkook elleriyle ağzımı kapatıp hıçkırıklarımı engelledi."Kapıyı açıcam sadece yerinde kal ve sakın ses çıkarma."

Başımla dediği şeyi onayladığımda ise ayağa kalkıp kapıyı açmak için yol aldı.

Ben ise yerimde oturmuş vaziyette duruyor ve kalp atışlarımı dinliyordum.

1 ay önce

Jong San'ın (Jimin'i satan kişi) evinde duruyor ve daha ne kadar yaşayabilirim onu düşünüyordum.

Aslında yaşamak dahi istemiyordum ki ben sırf annem ve babam için tutunuyordum ben bu hayata.

Şimdi onlar dahi yoktu buralarda.

Koltukta oturmuş Jong San ile Taehyung'un konuşmalarını dinliyordum.

Benim karşımda benim hakkımda konuşuyorlardı.Bir takım para mevzuları felan filan.

Taehyung benimle evlenmek istiyor ve bunun için de Jong San ile para mevzusu hakkında görüşüyorlardı.

Öyle herkesin hayalindeki gibi bir evlilik felan da değildi.Çünkü ben o hakkı çoktan kaybetmiştim.

Babasının şirketinde daha çok hak için bana ihtiyaç duymuştu Taehyung.Peki neden bendim ki?

Yani Taehyungla evlenmek isteyen bir sürü kişi olurdu sonuçta.Ben kimdim ki bu hayatta?

Diğerleri gibi Taehyung'un yanına yakışır uzun boyum yoktu mesela.Ya da diğerleri gibi zengin bir aileden gelmiyordum.Her yeri yaralar ve morluklarla kaplı bir çocuk...

Masada bana doğru ittirilen kağıda kaydı gözlerim.Anlamaz bakışlarımı karşımdakilere çevirdim.

Okumamı mı istiyorlardı benden acaba?

Ve onlar gibi okuma yazma bilmiyordum. İşte işe yaramaz çocuğun tekiydim.

Kafamı sağa sola sallayarak okuma bilmediğimi belirtmeye çalıştım.

Anlamış olacak ki Taehyung kağıdı önümden alıp bana okuduktan sonra mührü alarak gösterdiği yeri mühürledim.(Okuma bilmediği için imza attırmadım.Galiba mühür gibi bir şey atıyorlardı bilmiyorum.)