OBSCURE

ESPLANADE

Şuan yanaklarım al al yerin dibine giriyordum.Aniden kapının açılmasıyla sinirli bakışlarımı ona yolladım.

"Geç kalmıştın zaten."

...

Jungkook bakışlarını boynumdaki morluklardan ayırmayarak kapıyı kapatıp ardından kitledi.

"Bak Jungkook gitmen lazım.Aşağıdakiler..."

Bağırarak "Aşağıdakiler umrumda bile değil."

Aniden bağırdığı için korkudan yerimde sıçramış ellerimi nereye koyacağımı bilmeyerek öylece durmuştum.

Açık pencere sayesinde ortama dolan rüzgar yüzümüze esiyor,saçlarımızın birbirine karışmasına sebep oluyordu.
İlk defa bu kadar özgür hissetmiştim kendimi,hiç olmaman gereken yerde ben en mutlusuydum.

Bilmiyorum belki de hala aptal gibi seni seviyordum.İlgi bekliyor,üzerime düşmeni istiyordum.Seni okuyamıyordum.Bu benim çok sinirimi bozsa da seni seviyorum...

Üstüme doğru yürümeye başlayınca bir iki adım gerilemiş sırtımın duvara değmesini anladığımda ise korkmuş bakışlarımı ona doğrulttum.En acısı da senden korkuyordum hala.

"Burda kötü adam ben değilim,Jimin.Benden korkmana gerek yok."

Bu sözleri benim rahatlamam için söylemişti ama korkum bir gıdım bile düşmemişti.

Gözlerinden yaşlar süzülünce elimle o gözyaşlarını tutmak istemiştim ama bunun doğru olmayacağını anlayarak elimi geri indirdim.

Ona acımamalıydım.

Eliyle kalbini işaret ederek "Burası çok acıyor biliyor musun?"

Benimki de çok acıyor demek istedim ama diyemedim.

"Her sabah nefret ettiğim insanların yüzüne bakmaktan sıkıldım,yoruldum.
Ama içlerinde birisi var ki güneş gibi..."

Devamını getirmesini istedim gerçekten çok istedim ama süzülen gözyaşları buna engel oldu.

Elini boynuma götürerek okşamaya başladı,yerimde zor duruyor heyecandan bacaklarım tir tir titriyordu.

"Çok acımadı değil mi? Krem sürelim sana."

Başını döndürüp etrafta işe yarar bir şey bulmaya çalıştı ama başarısız oldu. Ona da üzülmüştü.

Suçlu bir çocuk gibi başını eğerek "Ö-özür dilerim Jimin,ben aradım ama göremedim."

Elimle çenesini tutarak eğmiş başını yukarı kaldırdım "Özür bu saatten sonra işe yarar mı sence hım?"

Elimle çenesine akan gözyaşını tutup ona gösterdim."Bunlar gerçek mi Jungkook.İşin kötü yanı ise artık sana güvenemiyorum."

"Yujuna'yı gerçekten çok seviyormuşsun Jungkook.Onu aşağıda bırakıp benim peşimden gelecek kadar."

"Jimin ben..."

"Hadi aşağıya in Jungkook.Onlara söyle ben aşağıya inmeyeceğim."

Jungkook bir süre yüzüme bakınca gözlerimden geçeni okumak ister gibi gözbebeklerimin içine baktı.Bir süre sonra da büyük bir kırılmışlıkla kollarını iki yanına düşürüp sırtını bana dönerek odadan çıktı.