Aynı bulutun altında

Yolumuza ışık olmaya gelmiştim

<<alttaki şarkıyı açmayı unutmayn. Keyifli okumalar>>

Öyle cesedin başında 10 dk. boyunca konuştuk. Ne mi konuştuk? Hah,havadan sudan desem güler misiniz bana? Doğru ya normal insanlar cesedin başında havadan sudan konuşmazlar. Normal olmak kimin umrunda? Benim umrumda değildi. Onun da değidi sanırım.

On dakikadan sonra polis gelmişti.
"Ne yapacağız?"

"Neyi senin bu saçma sorularını bilmiyorum ki umursamayız belki."

"Ya dalga geçmeyi bırak cesetten bahsediyorum."

"Polis halleder her şeyi sen dert etme."
"Hayır ,olmaz ben de bir cinayete tanık oldum. Ve inanır mısın bilmiyorum. Bu ilkti."

"Ee ışık Hanım napalım sen söyle?"

İlk defa adımı ağzından duyuyordum duraksadım biraz. Bir dakika Hanım da nerden çıkmıştı. O kadar mı resmiydik Dalga geçmeye mi çalıştı anlayamadım.
"Söyliyim Kerem  Bey o olsa gömülmek isterdi en azından. Dirime saygınız olmadı ölüme olsun bari derdi."

"Ölülerle konuştuğunu bilmiyordum. Ee peki ben bir polislerle konuşayım. Bakalım ne diyecekler."

Tam Keremin gittiği sırada fark etmediğimiz bir kağıt parçası elinden düştü kadının. Kimseye fark ettirmeden aldım ve cebime koydum.Kerem gelmişti konuşamaya başladı.

" Polislerle konuştum. Kadının üstünde kimlik ya da telefon bulunmamış. Kimliği belirlenemiyormuş. Burası küçük bir yer olduğundan insanları ürkütmemek adına soruşturma gizli devam edecekmiş. Buralarda kamera falan da olmadığından çok umutlu değiller. Asıl sorumuza gelirsek bizim gömmemizde bir sıkıntı yokmuş."

Ceset torbasındaki kadına dokunduğumda çok garip bir şey hissetmiştim. O... O.. Sanki hayır doğru kelimeyi bulamıyordum.

Kadını kazdığımız mezara gömünce hava artık kararmak üzereydi. Kadının yüzünü hiç görmedik. Böylesi daha kolaydı. Artık burada bir işimiz kalmamıştı. Yarın emniyete ifade vermeye gidecektik. Kerem'in arabasına bindim. Kağıdı çok merak ediyordum. Araba çalışır çalışmaz ışıkları açtım ve okumaya başladım."Selam lşık sen yolunuza ışık olmak için geldin... Nolursa olsun Keremine iyi bak..."

Ne bu da neydi böyle. Bu kadın bizi nerden tanıyordu. Üstüne üstlük biz orada o öldükten sonra tanışmışken. Kereme baktım. O da bana bakıyordu anlamayan gözlerle. Konuşmaya başladı.
" Bir dakika kadın medyum falan mıydı acaba?"
" Belki de ,Bunun başka  açıklaması yok sanırım."
"Nereden biliyorsun?"
" Var mı? Yok işte"
"Tamam,tamam sen ne diyosan o. Sen yolumuza ışık olamaya geldin ne de olsa emrindeyim."

Hafifçe gülümsedim. Konuyu değiştirmeye çalıştım ama sadece gülünç olabildim.
"Kadın da sanki boş zamanlarında ölüyormuş gibi değil miydi?"

Bu sefer de o hafifçe gülümsedi. Çok fark edemedim belki de sadece esnedi. Biraz zaman geçti ben dışarıyı akşamın geceye dönüşünü şarkı eşliğinde izlerken birden belli belirsiz gülümsedi ve aynı belirsizlikle birlikte konuşmaya başladı.
" Kerem'ine iyi bak ışık..."

Kendimi uykunun kollarına bırakırken ağzımdan bir kaç sözcük döküldü:
"Hiç şüphen olmasın.. Hiç şüphen.."

<<Evett bu seferlik de burada bırakalım çok yoruldum benden size bir spoiler asıl olay 3 belki de 4 bölüm sonra başlayacak. <3>>