BUĞLEM

İlk Heyecan

           17 yaşında ela gözlü kumral, babasız büyüyen buğlem,her kız gibi asi ve aşırı hırçındı ama aklı başında bi kızdı.Annesine her zaman destekti ,çünkü o annesinin herşeyiydi,liseyi yarıda bırakmıştı çalışarak annesine yardımcı oluyordu.Aşka düşman bi kızdı...

Markette kasiyerlik yapıyordu aylardır,o gün iş yerinde yeni bir çalışan gördü. Yakışıklıydı, sempatikti ama güvenilir gibi durmuyordu. Belkide babasının neden olduğu bi güvensizlikti bu durum tuhaf bi heyecan oluştu onu görünce, kendine kızıyordu. Buraya çalışmaya gelmişti aşk için değil,annesi sevmişti'de ne olmuştu sonuç.Öğle yemeğinde tanıştılar ;

-Selam,ben bugün başladım adım doruk,

-Selam,bende buğlem ilk iş günü zor olur bilirim diyerek gülümsedi.

-Ukala ve asılır bi ses tonuyla Bana yardımcı olur musun?  

- Neden olmasın.                           

- İş çıkışı beraber dolaşalım mı?

- Neden olmasın.

İlk kez hissettiği bu heyecanın peşinden gitme isteği oluşmuştu. Doruk bisküvileri reyonlara diziyordu. Buğlem sesizce uzaktan ,hem peçeteleri diziyor hem anormal şekilde gülüyordu. Arkasını döndüğünde doruk bu durumu farketti.Gözgöze geldiklerinde buğlemin eli ayağı dolanmıştı kendini en şapşal duruma sokacak o hatayı yaptı,reyona çarptı ve tüm reyon kafasına geçti,rezil olmuştu.İlk günden doruk yardımına koştu.Ve

Yakışıklılığına reyon mu?dayanamadı sen mi? diyerek kendinden emin şekilde gülmeye başladı.