BUĞLEM

adıma yetim öksüz dedirtme ...Benim yurdum sensin ANNE

Resim Doruk

    İyi okumalar umarım beğenirsiniz:-)

      Sonunda bir taksi buldular.Doruk gönülü arka koltuga yatirdi.Hemen yanina da buglem gecti.

Doruk

"En yakin hastaneye hemen!!!"dedi şaşkın şaşkın bakan taksiciye.

Buglem annesine birsey olmasından çok korkuyordu.Hastaneye geldiklerinde buglem "kimse yok mu sedye getirin!!!"diye bagırmaya başladı. Doruk kucağındaki gönülü gelen sedyeye yatırdı.Gönül çok kan kaybettigi için hemen ameliyata alındı.

Buğlem'in ayakları artık onu taşıyamaz hale gelmişti.Doruk onu en yakın banka oturturdu.

"Ya anneme birsey olursa onsuz ben ne yaparım küçük kızını birakıp gitmez dimi doruk ,beni bırakmayacağına söz vermişti sözünü tutar dimi"dedi. Buğlemin göz yaşları yavaş yavaş yanaklarından süzülüyordu.

Doruk buğlemin bu halini görünce babasının ölümünde yaşadıkları aklına geldi,buğlemi en iyi o anlardı.

Gönül 2-3saati aşkın bir süredir ameliyattaydı.elinde eldivenlerini cıkararak ameliyathane'nin kapısından saçları beyazlamış,oldukça işinde deneyimliye benzeyen yaşlı bir doktor çıktı.

Buğlem doktorun yaşından dolayı deneyimli oldugunu düşündüğü doktorun annesini kurtaracağın'dan emindi.Yaşlı doktor yılların yorgunluğuyla buğlem ve doruğun yanına yaklaşıyordu.

"Hasta'nın yakınları siz misiniz"diye sordu.Buğlem korkunu ve heyecanın verdiği tedirginlikle ayağa kalktı.

"Evet doktor bey ben kızıyım"dedi doktor'un gözleri içine bakarak.

"Anneniz buraya geldiğinde çok kan kaybetmişti,onu hayata döndürmek için çok uğraştık,Üzgünüm annenizi kurtaramadık BAŞINIZ SAĞOLSUN!!!!" dedi doktor üzgün bir ses tonuyla.

Buğlem duydukları karşısın'da şok oldu. O iki kelime beyninde yankılanıp duruyordu Annenizi kaybettikkk Annenizi kaybettikkk!!!

Doruk buglemi sımsıkı sarmış destek olmaya çalışıyordu normal bi durumda buglem kızgınlıgından yanına bile yaklaştırmazdı.Ama annesinin acısı yeterince canını yakıyordu hiç doruk'un anlamsız intikamını düşüncek halde degildi...

Doruk'un kollarında yere yıgılmak üzereyken doruk'un güçlü kolları sıkıca tuttu.

"Yardım edin kız arkadaşım bayıldı"diye can havliyle bagrıyordu. Hemşireler yanına aceleyle koşarken yaşlı doktor göz altlarına sinmiş yorgunluyla sesizce uzaklaşıyordu.

Buglem doruk'un kollarından sarkan kollarına serum takılmış ve sakinleştirici yapılmak üzere uyanması için acil bölümüne götürülüyordu.Doruk düşmanı bildigi adamın kızına üzülmesini yüreginin yanmasının sebebinin buglemin saflıgı ve ona olan aşkı oldugunu biliyordu.Buglem yavas yavas gözlerini açarken kücük ve eskimiş bi sandalyede oturan,doruga ilişti gözleri doruk aşırı düşünceliydı düşündügü şey canını cok yakıyordu ki gözlerinden usul usul akan yaşlarını silen elleri bile titriyordu.Böyle bi durumda nasıl destek olunurdu ki bilmiyordu insanların caninı yakmaya o kadar alışıktı ki  buglemin canının azda olsa yanmasını nasıl azaltabilirdi bilmiyordu yorgun ve korkulu bakışlarıyla

"Annemi görmek istiyorum doruk" dedi buğlem yorgun bir sesle.

"Bunun mümkün oldugunu pek sanmıyorum buğlem "

" senden izin istemedim zaten " dedi kızgınlıkla bi hışımla kolundaki serumu çıkarmaya yöneldi doruk onu durdurmaya çalışiyordu bu hengamenin içinde buglem bagırmaya devam ediyordu.