BİR KIZIN DEFTERİ; Eylül

BKD;Eylül

Sevgili günlük;

Dolu dolu bir yaz tatilinden sonra okula başlamak çok zordu. Sabah saat 6:30'da kalkıp okul formasını giymek ise tam bir işkence. Ama bütün bunlara rağmen yüzümde gülücüklerle kalktım bu sabah. Onu göreceğimi düşünmek bile sırıtmama yetiyordu. O huzurdu, biraz güven, sonsuzluk gibi. Öyle uzaktan sevmeye alışmıştım ki, artık ben gibiydi. Yakın ama bir o kadar da uzak.

Her şeyine rağmen aşık olmuştum. Kızları kullanıp atması bile umurumda değildi. O bir zamanlar gözlüklü, diş telli, kilolu bir kız olduğum halde beni korumuştu. Kahramanımdı. Ama eminim şuan beni hatırlamıyordur bile. Yüzüme bile baktığı söylenemezdi. Sadece benimle dalga geçen erkeklere kısa -fazla kısa- bir konuşma yapmıştı. " Bırakın kızı! " sesini duyduğumda dehşete düşmüştüm. Umurunda bile olmaz zannediyordum. Öyle böyle, ona aşık olmuştum işte. Onun için değişmiştim. Diş tellerim yoktu mesela, yada eskisi gibi kilolu değildim.Çok veya az, vücudum artık eskisi gibi değildi. Ama gözlüklerim hala vardı. Tek fark büyük kemikli gözlüğün yerine, kare gözlük takmamdı.

Okul kapısından içeri girdiğimde bütün gözler olmasa da birçoğunun gözü benim üzerimdeydi. Değişik bir duygu kaplamıştı içimi ' heyecan ' Daha önce hiç bu kadar kişi bana aynı anda bakmamıştı. Gözlerinde gördüğüm tek şey şaşkınlıktı. İnsanları dış görünüşleri ile yargılamaları çok saçmaydı. Evet belki bende dış görünüşümü değiştirmiş olabilirim ama asla onların bana böyle bakmaları için değil, bazı beyinsizlerin dilinden kurtulmak için. Ne yazık ki yanımda her zaman bir kahramanım olmayacaktı. Bu düşünceyi aklımdan geçirince birden içimi bir hüzün kapladı. Çünkü ben hep onun yanında olmak istiyordum. Ama adım gibi eminim ki şuan aklının ucundan bile geçmiyorumdur.

Gözlerimi bahçe de gezdirirken, Kuzey'i gördüm. Oradaydı işte. Yaptığım bütün değişimlerin sebebi; platoniğim. Batu'yla şakalaşıyorlardı. Dirseğiyle Batu'nun karnına vurdu. Dudaklarımın kıvrılmasını önleyemedim. O kadar güzel gülüyordu ki. Gülünce gözlerinin kısılmasını izlemek, en sevdiğim şarkıyı defalarca dinlemek gibiydi. Ona baktığımı hissetmiş gibi, direk gözleri beni buldu. Gözlerinde gördüğüm ilk şey şaşkınlıktı. " Seni tanıdı! " diye bağırdı iç sesim. Kalbimin göğüs kafesimden çıkıcakmışcasına atmasını önleyemedim. Dudakları muzipçe kıvrıldı. Bu gülüş hiç hoşuma gitmiyordu işte. Kızlara bakarken hep böyle gülüyordu. Hemen gözlerimi kaçırıp gözlüğümü biraz daha yukarı ittim. Heyecanlandığımda hep böyle yapardım. Sanırım alışkanlık olmuştu.

Saolsun bahçe de koşarak üzerime zıplayan ve bağırarak adımı söyleyen bir Neşe yüzünden bu sefer bütün gözler bana döndü. Sıkıca sarıldı. Ya da kucağıma çıkıp sıkıca sarıldı, desek daha doğru olur.

"Fıstık gibi olmuşsun kızım! "

Utandığımı saklamak için gözlerimi devirdim. Neşe;

" Hemen de utanırmış, kıpkırmızı oldun. " deyip yanaklarımı sıktı.

" Yanaklarımı sıkarak daha fazla kızartıyosun. " diyerek ben de onun üstüne atlayıp sımsıkı sarıldım.

" Sen de çok güzel olmuşsun! " dedim ama her zaman ki yaptığı şeyi yaparak

" Biliyorum. " dedi ve kahkaha attı, konuşmaya devam ederek;

" Batu'ya güzel görünmem lazım." diyerek onların olduğu tarafa bakarak iç geçirdi, ben de onu teselli edercesine elimi omzuna birkaç kez vurdum.

" Batu için güzel görünmene gerek yok.Sen zaten güzelsin." Batu'nun Neşe'ye neler yaptığı aklıma gelince o pis pis sırıtan yüzüne yumruğu geçirmek istedim.

" Bunu bana Kuzey için değişen kız mı söylüyor? " elimi hemen ağzına götürdüm.

" İstersen eline megafon verelim, bütün okul duysun!?" Oflayıp önüne döndü. Bağcıklarımın açık olduğunu görünce yere eğildim. Bağcıklarımı sıkı sıkı bağlarken arkadan aldığım bir darbeyle yere doğru savruldum. Son anda yüz üstü düşmekten kurtulduğuma dua ederken, gözümün önündeki ayakkabıları fark ettim. Kafamı yukarı kaldırdım. Şaka mı bu? En rezil anımda, böyle bir haldeyken beni görmek zorunda mıydı?

Alayla bana baktı. Kızardığımı hissettim.

" Ayaklarıma kapanmana gerek yok ufaklık. "

Ufaklık mı?

-İremK.

-MerveA.