Şuan ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. Berbat bir gündü. Annemin okula gelmesi, müdürün yanın da beni aşağılaması, koridor da bana bağırması ve ardından bağırdıktan hemen sonra koridor da Kuzey'le karşılaşmam. Zaten, dokunsan ağlicaktım, onu görünce sessizce ağlamaya başlamıştım. Koşarak, bana sarıldığın da ise sarılmasını beklemiş gibi hıçkırarak ağlamaya başladım.
Herşeyi unuttum o sırada. Neşe ile birlikte olması, Batu'ya ihanet etmesi, Neşe'nin vücuduna değen dudaklarının benim dudaklarımın üstün de olması, herşeyi unutmuştum.
Müdürün odasından annemle çıktıktan sonra, annem bu zamana kadar söylemek isteyipte söyleyemediklerini bir bir kusmuştu. Bağırıp çağırdığı zaman tek düşündüğüm şey
Neşe ile Kuzey'di. Annemin söylediği boş şeyler umurum da bile değildi ama son söylediği şey beynim de yankı yaratmış bir şekil de dönüp duruyordu.
" Seni doğurmam büyük hataydı. Keşke geç olmadan aldırsaydım! " Boş boş anneme bakmıştım. Artık ona anne bile demek istemiyordum. O da beni istemiyordu zaten.
Biraz daha bağırdıktan, aslında bağırmaktan çok hakaret ettikten sonra okuldan çekip gitmişti. Söylediği hiç bir şeye cevap vermemiştim. Gözümün ucunda olan yaşlar yavaş yavaş akmaya başlamıştı. Gözlerim ağladığımdan dolayı bulanık görüyordu ama Kuzey'i nerde görsem tanırdım. Şuanda da karşıdan hızlı adımlarla bana doğru geliyordu. Ani bir hızla bana sarıldı. O şokla öylece kalakalmıştım. Bir süre ben de ona sarıldım. Sıkıca. O da bana daha sıkı sarıldı. Resmen tek bedendik.
" Beni istemediğini söyledi." Ağladığım için sesim varla yok arası gidip geliyordu.. Belki de tek ihtiyacım olan şey oydu. Belki de sadece onu istiyordum. Yaptıklarından sonra nasıl onun kolları arasında güveni hissediyordum. Aslında anlamıştım. Herşeye, herkese rağmen ona aşıktım.
" Şşş, tamam güzelim. " Şuan onun da bocaladığını hissediyordum. Bir kızı nasıl iyi hissettirmesi gerektiğini bilmiyordu. Ama ben iyi hissediyordum.
" Bana güzelim deme." huysuzluk yaptığımı biliyordum ama onun " güzel " kavramına pek uymuyordum.
" Tamam demem. " Usulca nefesini verdi. " Seni ilgilendirmez, sanane " demesini beklerken tamam demişti. Buna daha sonra uzunca şaşıracaktım ama şuan ona sarılmanın keyfini çıkarmak istiyordum.
Koridor da herkes şaşkın gözlerle bize bakıyordu. Artık hiç kimseyi umursamıyordum. Kuzey;
" Evine gitmek ister misin? " hala sarılıyorduk.
" Artık gidebileceğim bir evimin olduğunu sanmıyorum. "
" Bir yerlere gitmek ister misin? " sanki beni kırmamak için elinden geleni yapıyor gibiydi.
" İyi olur. " dedim. Sınıftan çantalarımızı aldıktan sonra, elini omzuma atarak yürümeye başladık. Okuldan çıkınca daha fazla dayanamadım ve ben de elimi onun beline doladım. Sevgili gibiydik.
•••
Boğaz'ın yakınlarında bir kafeye gelmiştik. Karşımda duran Kuzey'e bakmak istemiyordum. Biran duygu patlamasıyla ona sarılmıştım ama şuan göz göze gelmekten sakınıyordum. Bundan sonra ona nasıl davranacağımı bilmiyordum. Ama en önemlisi o bana nasıl davranacaktı. Eski soğuk davranışlarına geri mi dönecekti? Kesin bana acıdığı için böyle bir şey yapmıştı. Acınılmak. Belki de yaşanılan en berbat duyguydu.
" Daldın gittin bakıyorum? "
" Beni neden öptün? " ağzımdan birden çıkan soruyla, elimle ağzımı kapatmak istedim. Ne demiştim ben?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR KIZIN DEFTERİ; Eylül
RomantizmSevgili günlük; Dolu dolu bir yaz tatilinden sonra okula başlamak çok zordu. Sabah saat 6:30’da kalkıp okul formasını giyinmek ise tam bir işkence. Ama bütün bunlara rağmen yüzümde gülücüklerle kalktım bu sabah. Onu göreceğimi düşünmek bile sırıtmam...
