7. BÖLÜM
NOT: MEDYADA DERİN VE KORAYIN KÜÇÜKLÜĞÜNÜ GÖRÜYORSUNUZ. VE TABİKİ BİRDE ŞARKIMIZ VAR :)
Annem bana bir şey anlatacağını yemekte söylemişti biraz tepkimi merak eder bakışla ve tedirgin ses tonuyla. "umarım kızacağım bir şey değildir anne" Annem konuyu kapatırcasına "şimdi yemeğimizi yiyelim yemekten sonra konuşuruz" dedi. Şöyle bir yüzünü inceledikten sonra cevap vermedim. Ama hissediyordum kesin moralimi bozacak kötü bir şey söyleyecekti ve ben çıldıracaktım. 1 saat boyunca masada çıt çıkmadı yemeğimizi yedik sadece ve bir yandan tv de ki ana haber bültenini takip ediyorduk. Bilirsiniz sıradan tepkiler verilir haberlere ama onlarda olmadı. KESİN KIZACAĞIM BİR ŞEY SÖYLEYECEKTİ ! Ve zaten tüm gün keyfim kaçmıştı üstüne bununla birlikte iyice fenalık geçirecektim. Yemeğimizi yedikten sonra tabağımı tezgaha bırakarak hiç bir şey söylemeden odama geçtim ama içim içimi yiyordu. Annem ise bulaşıkları bulaşık makinesine diziyordu seslerden anlayabiliyordum. Bir süre facebook ve twitter da takıldıktan sonra annem yanıma geldi ve ben yattığım yerden doğrulup konuşmasını bekliyordum. Annem" Firuzan hanımı hatırlıyor musun ? Hani benim çocukluk arkadaşım"
Şöyle bir suratına baktım annemin, üzgün gözüküyordu.
"Hee evet hatırlıyorum ne olmuş?" ( Öldü falan mı diye de içimden geçirmedim değil hani)
"İşte onun oğlu doktor çıkmış bizim bu karşı apartmanda oturuyor geçen ziyaretine gittim gördüm oğlanı"
"Eee anne yani sonuç sadede gel"
"Dur kızım öyle hemen anlatılacak konu değil az dur dinle hele bir beni"
Seziyordum bir şeyler ama yinede hemen alevlenmedim bir iç geçirip
"Anlat bakalım dinliyorum"dedim
Annemde başladı hikayeyi anlatmaya burayı çok iyi dinleyin çünkü bende sizle birlikte öğreniyorum.
" Biliyorsun senden önce iki kez çocuk sahibi olacaktım fakat ikisi de düşük olmuştu, biliyorsun anlattım ama devamını anlatmadım. Firuzan teyzende o zamanlar oğluna hamileydi bir oğlumu kaybettim ve ikinci çocuğumu da kaybedince o zamanlar Firuzan teyzenin oğluna sarılmıştım evladım yerine koymuştum. Çok seviyordum onu her fırsatta görmeye giderdim. Hatta Firuzana bile bırakmazdım oğlanı çokta sevimli akıllı bir çocuktu ama sonra sana hamile kaldım.. Kız olduğunu öğrenince Firuzanın oğluyla seni beşik kertmesi yaptık henüz sen doğmamıştın bile aramızda espiriydi ama yinede böyle bir söz verdik. Ve Firuzan geçenlerde beni yine aradı oğlunun adresini verdi göz kulak ol diye ama kapatmadan da verdiğimiz sözü unutma demeyi ihmal etmemişti. Bende sana artık anlatmam gerektiğini düşündüm" dedi. Ama ben ağzım iki metre açık dehşete düşmüş bir şekilde annemi dinliyordum. Beni vermeye kıyamayan annem hiç tanımadığım biriyle beni beşik kertmesi yapmıştı şaka gibiydi ve çok gerici bir hareketti. Böyle gerici bir harekette bulunması bile beni hayrete düşürmüştü. Nasıl yapabilirdi böyle bir şeyi?
Bir anda fırladım ayağa ve annem irkildi.
"Anne sen ne dediğinin farkında mısın ? Şaka mı yapıyorsun? hiç kızını düşünmüyor musun sen ya sevdiği hoşlandığı biri var mıdır ne düşünüyordur diye ??? "
Annemse hızla kendini savunmaya geçti. "Ne bileyim kızım sen doğmamıştın bile düşünemedim bunları. Hemen celallenme hele dur bakalım verecek değilim ya seni öylece. Ama çocuk doktor çıkmış kızım gördüm de çok yakışıklı bir delikanlı maşallah bir tanışsan fena olmazdı aslında " deyince bende bir ampul yok yok koca bir florans yandı DOKTOR VE KARŞI APARTMAN MI??
"DOKTOR MU!!!!" dedim ses tonumu yükselterek. (Hayır çığlık attım )
Annem şaşkınlıkla "Ne bağırıyorsun be. Evet doktor olmuş" dedi
"Anne ya yok bir anda sesim öyle oldu bağırmadım. Şey şu çocuğun adını biliyor musun? "
"Vallahi biliyordum da sana nasıl söyleyeceğimin telaşından unuttum. Hatırlarım elbet "
"YAA demek evine de gittin anlatsana nasıl biriydi ? "
"Efendi bir çoc..." lafı hemen annemin ağzına tıkayıp..
"HAA YOK YOK TİPİNDEN BAHSET"
"Tipinden mi?" Biraz kızgın bir ifadeyle "Ne bileyim canım mavi gözlü uzun boylu yakışıklı bir çocuktu"
İÇ sesim; MAVİ GÖZLÜ. UZUN BOYLU. YAKIŞIKLI. DOKTOR VE KARŞI APARTMAN HAHAHAYTTT KESİNLİKLE KORAYDI BU!!!!!!! KADEREEE BAK BE SONUNDA GÜLDÜN BE KAHPE KADER!! Alekte movik moviikkkkkkkkk (tabi ki annemin karşısında çok ciddiydim ve istemiyordum böyle bir şeyi içimde bir jaguar dans ediyordu yoksa )
"Hıı öyle mi neyse yaaa ne yapacaksın peki?"
"Sizi tanıştırmayı düşünüyordum da sen kızmadın hayret ne iş?"
"Aaaa olur mu öyle şey anneciğim neden kızayım olur öyle tanışırız bir ara ne olacak sonuçta evlenecek değiliz ya"
"Tabi ki ben kuzumu verir miyim öyle hemen birine, ama istersen yarın bi gidelim tanışalım"
"Oluur bana fark etmez" dedim ama çıldırıyordum ya düşünsenize film gibi. Birine aşık oluyorsunuz bilmeden ve beşik kertmeniz çıkıyor siz olsanız delirmez miydiniz ?
"İyi o zaman hadi saat 12 yi geçiyor yat yarın erken kalkarız temizlik de yapıcaz eli de boş gidemeyiz bir şeyler yaparız da öyle gideriz"
"Zaten benimde uykum gelmişti annecik gel öpeyim bir seni. (öptükten sonra) Hadi iyi geceler"
"İyi geceler güzel kızım benim"
Işıklar kapandı annem odayı terk etti ama ben uyuyamıyordum ve sabaha kadarda uyuyamayacaktım. Çünkü kalbim bağımsız bir devlet kurmuştu vücudumda, sözümü pek dinletemiyordum kendilerine. Uyuyamayıp sıkılıp bunalınca hemen kalkıp masadan kaptım telefonumu ve kulaklığımı.. KURTARICI MELEKLERİM BENİM !!!
HAYALLER EŞLİĞİNDE NE GÜZEL UYUNURDU ŞİMDİ GÖĞSÜNDE..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEYAZ HÜZÜN
RomanceMavi gözlerini üstüme dikmiş çapkın gülümseyişiyle birlikte bana bakıyordu... Ellerimi tutmuştu, kalbini hissettim. Beyaz bir sabahın hüzünle biteceğini kim bilebilirdi ki ? Derin deniz mavisi ne zaman mutlu olacağız ?