all black.

0.3

⋆ ˚｡⋆୨୧˚ all black ˚୨୧⋆｡˚ ⋆

İnsanın ömrü, iyi veya kötü, sıkıcı yada eğlenceli, can yakıcı, belkide iyileştirici şeyler yaşayarak sürüp gider. Çoğu kişi bunları umursamaz sadece yaşansın gitsin diye savuşturur. Ancak hayatın acı gerçeklerine katlanamayan birçok kişide intihara kalkışmıştır. Birisi bunu başarırken diğeri başaramaz çünkü cesareti yoktur ve asla o cesareti bulamaz, canına kıyamaz...

-

Ayaklarımın ucunda, yaklaşık otuz beş metre kadar aşağıda duran nehre bakarak bir kez daha burnumu çektim.

"Chaeyoung, güzelim lütfen yapma!"

İşittiğim adım sesleriyle birlikte ufak bir adım daha attım. "Yaklaşma!" Tırnaklarımı avuç içime bastırarak titrek bir nefes alıp verdim. Bir adım daha atarsam ölecektim. Belki de bir mucize olurdu ve yaşardım ama otuz beş metreden atlarsam yaşama ihtimalim pekte yüksek olmazdı.

"Üzgünüm! Kalbini yeniden kırmayacağıma söz vermiştim ama..." Yutkundum ve "Ama ne?" diyerek yarım bıraktığı cümleyi tamamlamasını bekledim.

"Ama kırdım ve benim yüzümden öleceksin! B-Ben buna izin veremem..." Alaylı bir şekilde güldüm. "Katil olurum diye mi korkuyorsun? Yoksa gerçekten ölmemden mi?" Durmaksızın akan gözyaşlarıma, çektiğim acılara inat gülümsüyordum. "O kadınla yiyişirken de ölmemden korkuyor muydun?.."

Cevap verememişti yeniden güldüm "Hah, tam tahmin ettiğim gibi. Umurunda bile değildim, değil mi?" Yeniden cevap vermeyince gülümsememi durdurmuş ve o'na dönerek "Cevap versene, adi köpek!" diye bağırmıştım.

Ancak döndüğümde karşılaştığım görüntü çenemi kapama isteğimi tetiklemişti. Benim gibi, ağlamaktan kızarmış, şişmiş ve altı torbalaşmış gözleriyle bana bakıyordu. O dolgun, kiraz rengi dudakları kurumuş ve solmuştu. İçim titremiş, kalbim sızlamıştı fakat o beni düşünmüyordu ben neden o'nu düşünecektim ki?

"Bunu isteyerek yapmadım, Roseanne..."

Bana Roseanne deme! Yeniden o aptal acıları hatırlatma, hissettirme! Seviyorsan da adam gibi sev Jeongguk!..

"İsteyerek yaptığın bir şey söyle artık, Jungkook!" O'na doğru hızlı adımlarla ilerledim ve ellerimi yakasına koyup gözlerinin içine baktım. "Beni sevmedin değil mi? Hiç sevmedin ufacık, minicik dahi olsa bile sevmedin, değil mi?" Sadece susup gözlerimin içine bakıyordu. "Sana cevap ver diyorum, Jungkook!"

"B-Ben..." Tişörtün yakasını salladım, "Sen ne Jungkook? Sen ne?!" Bileklerime dolanıp aşağı doğru çeken ve boynuma sarılan ellerini ve bedenini hissettiğimde yutkunmuş ve karşıya dümdüz bakmayı sürdürmüştüm.

"Özür dilerim... Çok özür dilerim Rosé, çok özür dilerim..."

Ağlayarak benden tekrar tekrar özür dileyen Jungkook'un boynuna kollarımı doladım. "Ağlama," diyerek ensesindeki saçlarla oynamaya başladım, "seni affedesim geliyor."

Sırtımda hissettiğim baskıyla bedenim Jungkook'a tabiri caizse yapışmıştı. "Affet," burnunu çekti, "buna gerçekten çok ihtiyacım var..."

Derin bir nefes aldım. "Güvenimi sarstın, Jeongguk. Hemde fazlasıyla..."

"Seni affederim. Ancak beni gerçekten seversen ve sana olan güvenimi yeniden inşa edersen."

-

sağlıcakla kalın!😘💖✨🎶