Var Olanlar

Bölüm 1

Tekrar !
Tekrar söyle !
Ne olduğunu anlat
Aç gözlerini aç bana bak ne olduğunu anlat

2 saat sonra

"Dediklerimi sanki bir tek ben anlıyorum
Bana bakmıyor sürekli susuyor gözleri kapalı kulağı bende oysaki ben ona yardımcı olmak istiyordum sonra ayağa kalktım yardımcı olabilecek biri varmı diye etrafa baktım arkamı döndüm tekrar önüme döndüğümde yoktu sanki toz duman olmuştu her yere baktım ama yoktu."

-peki hanım efendi nasıl biriydi anlatabilir misiniz? Size yardımcı olmamız için bu çok önemli

Polis memurunun dediği üzerine düşünmeye başladım nasıldı nasıldı
Düşünürken anlatmaya başlamıştım

"Buğday tenli siyah saçlı ama kirli sakalı vardı kaşları kavisli yüzü sivri ve kemikli idi burnu orta kavisli ydi ama gözlerini tam bilemiyorum gözleri kapalıydı göz rengini hatırlamıyorum."

-peki tam olarak buna mı benziyordu?

Robot resmi gösterdiğinde tam tamına neredeyse banzemisdi "evet bu çok benzemiş kesinlikle bu o bulabilecek misiniz ? "

-bilemiyorum hanım efendi eminim size haber verilecektir.

"Tamam teşekkür ederim çok sağolun "

Karakoldan çıktıktan sonra otoparka gidip arabama bindim biran önce eve gitmek istiyordum ailem çok meraklanmis olmalıydı telefonumunda şarjı bitmişti.
Yaklaşık yarım saat sonra eve varmıştım evin bahçesinden geçip dıs kapıya gelene kadar annem ve teyzem kapıyı bağırmaya başlamışlardı

-sen nerdesin Alice seni kaç defa aradım haberin varmı ?

-tek annen değil bende aradım teyzen olarak çok merak ettik

İçeri girene kadar konuşmaya devam ettiler hızlı adımlarla salona dönüp koltuğa oturdum ve" merak ettiyseniz anlatıcam" dedim

Annemde -tabiki merak ettik anlat çabuk ne oldu merakdan aklimiza herşey geldi dedi

"Tamam anlatıyorum

Karakoldaydım" dediğimde annem ve teyzem -karakolmu diye aynı anda soylendiler ben ise "anlatacaklarimi dinlerseniz anlicaksiniz "dedim

İkiside merakla kafa sallayip beni dinlemeye başladılar

"Bugün okula gittikten sonra eve dönerken yolu kısaltmak istedim ve arka orman yolunu kullandim yolda ilerlerken patlama sesi geldi aynadan baktığımda buyuk bir kalabalik vardi yardıma ihtiyaçlari olduğu çok belliydi geri döndüm gittiğimde kimse yoktu o aynadan gördüğüm kimse yoktu sadece yerde biri yatıyordu hemen yanına koştum gözleri kapalıydı konusmaya çalıştım birşeyler söylüyordu ama anlamadım ama beni duyduğunu...."
Daha anlatırken annem sözlerimi kesip kendi konuştu.

-Alice Alice'çim bu kadar yeter belliki yanlış görmüşsün neden ordan hemen uzaklaşmadın. dediğinde teyzem ise

-neden anlatacaklarını bölüyorsun anlat bebeğim ben seni dinliyorum . Dedi

Bende kafamı sallayıp anlatmaya devam ettim

"Sonra biliyordum tekrar etmesini kaç defa ne oldu anlat dedim sonra böyle olmayacagini anlayıp ayağa kalktım belki etrafta birileri vardır dedim ve her yere baktım." Dediğimde teyzem ise -neden arabaya bindirmedin. dedi

Bende "onu sarsmak istemedim yardım çağırmak istedim ama telefonumun şarjı bitmişti... her neyse arkamı geri döndüğümde orda yoktu sanki yer dibine girmişti.
Sonra hemen karakola gittim ve olanları anlattım robot resmini anlatımlarına göre yaptılar bir sonuc olursa bana haber vericekler... İşte hepsi bu" dedim

Annem elimi tutup -peki sen iyimisin? dedi bunu derken teyzemle göz göze gelmişti. Bende" elbette iyiyim sadece yukarı çıkıp biraz uyumak istiyorum" dedim teyzem ise -yemek yemicek misin? dedi.

"uyaninca yerim."dedim ve salondan ayrıldım

Hızlı adımlarla odama çıkıp telefonumu şarja taktım sonra banyoya gidip sıcak bir duş aldım üstümü giyinip saçımı taramadan topuz yapıp yatagima geçtim ve kendimi uykuya bıraktım..