Var Olanlar

Bölüm 2

gözlerimi soğuk havanın esintisiyle açtım etrafıma bakinip penceremin açık olduğunu fark ettim iyide penceremi ben acmamistim ki belkide rüzgardan dolayi açılmıştır diyip yatagimdan kalktım pencerenin oraya gittim kapatmak için surguyu tam kapaticakken bahceden bir ışık belirdi acaba beynim bana oyunmu oynuyor diye düşünürken yine aynısı oldu biraz daha kafamı oraya öne götürdüğümde orda birinin olduğunu fark ettim aman tanrım sende kimsin diyip ceketimi ve telefonumu aldığım gibi odadan ciktim hemen annemin odasına gidip " anne uyan bahçede biri var." dedim ve merdivenleri inmeye başladım diğer yandanda elimde telefon polisi ariyordum " Alo merhaba ben chertong sokağından arıyorum bahcemizde biri var ve evimizi dikizliyor dedim hattaki polis ise "oraya yakın olan birim ekiplerimiz var hemen geliyorlar efendim dedi ve telefonu kapattim

Annem ise arkamdan sesleniyordu
-Neler oluyor beni bekle Alice yanlız başına sakın çıkma polisi arayalım.dedi ben ise "cokdan aradım." dedim ve dış kapıyı açıp arka bahçeye doğru koştum o sırada polisler çokdan gelmişti.

Gelmislerdide arka bahçede hiç kimse yoktu her yere bakıyorduk ama hiç kimse yoktu

Teyzem halisülasyon görmüş olabilirsin diyip diyip duruyordu annem ise polisleri de boşu boşuna telaş edip çağırdık dedi

Bende sert çıkıştım

"Ben halisülasyon falan gormedim orda biri vardı bana ışık tuttu ve polisleri boşu boşuna çağırmadım."

dedigimde annem ve teyzem birbirlerine bakarak donup kaldılar onlara bakıp

"Siz bu ikidir birbirinize bakıp duruyorsunuz eğer bilmediğim bişe var sa söyleyin ." Dedim annem ise

- Alice'çim lütfen sakin olur musun sen ne biliyorsan bizde onu biliyoruz dedi

Teyzem ise onaylarmiscasina kafasını salladı bende onlara gozumu devirip polis ekiplerine döndüm

"Birşey bulabildinizmi ? Diye sordum polis memuru ise hiç bir iz bulamadıklarını sabah devam ediceklerini söyledi bizde onaylayıp onların gitmesini bekledik onlar gittikten sonra içeri girdik dış kapıyı kaç kere kitledim bir bilseniz...

Sabah olduğunda kahvaltı yaparken polis ekiplerini tekrar aradım.
Daha sonra düşünmeye başladım önce farklı bir olay sonra farklı bir olay yaşamıştım ama elimde ne vardi hiç bişe sabahlara kadar uyumamış etrafa bakmaya devam etmiştim tabiki annem ve teyzem de benimle birlikte bakmislardi.

-Alice bebeğim sencede fazla abartmadinmi dedi annem

ben ise "hayır anne abartmıyorum eğer ben odamın penceresinin usudugumden fark etmeseydim belkide oradaki kişi her kimse eve girip bizi öldürebilirdi.'" dedim

Teyzem ise -senin odanın penceresimi acikdi. dedi bende evet oysaki hiç acmamistim yani sonuçta kendimde..." Demeye kalmadan teyzem apar topar masadan kalkıp -bugün acil bir işimin oldugu aklıma geldi hemen çıkmam lazım. diyip gitti

Annemde bana dönüp
-Neden bugün Madelaniee nin yanına gitmiyorsun. dedi bende " gidemem polisler gelmek üzeredir.dedim

Annem ise ayağa kalktığı gibi benide kaldırıp -hayır gidiyorsun polisler gelince ben onlarla ilgilenirim. dedi hayır anne seni evde tek bırakamam demeye calissamda kendimi dışarda bulmustum .

Yolda giderken Madelaniee'na mesaj attiyordum Madelaniee demisken o benim en yakın arkadaşım ilkokulladan beri ailelerimiz bizi birlekte büyütmüş hatta aynı evde kaldığımız zamanlar bile olmus ve ben ona kısaca made diyorum

Made nerdesin umarım evdesindir oraya geliyorum.

Diye yazıp gönderdim aradan çok geçmeden cevap geldi

Tabiki evdeyim Âl gel bekliyorum.

Yazmış bende okey yazıp gönderdim

Yaklaşık yarım saat daha yürüdükden sonra made nin evine varmıştım

Bahçeden içeri girip tam kapı ziline basacaktim ki made kapıyı açıp boynuma sarıldı ve tabiki bnde ona sarıldım

Seni çok özledim Âl ne zamandır seni goremiyordum dedi bende kafamı üzgün bir şekilde sallayarak bende seni çok özledim Made biliyorsun okullar bizi ayırdı dedim oda ama bak şuan beraberiz diyip koluma girdi ve salona geçtik.

Tam koltuğa oturacaktım ki hayatımın şokunu yaşamıştım "onun burda ne işi var." dedim made'e dönüp oda -inan ben cagirmamasi hakkında Dylan i uyarmistim ama aptal dinlememiş dedi

Ben gidiyorum diyip ayaga kalktığımda made de arkamdan geliyor diki diymak istemediğim sesi duydum.

-hey Alice

Duyduğum sesle sadece bir dakika durdum gözlerim dolmaya başlıyordu ama kendimi sıkıp arkamı döndüm

- efendim William dedim

Oda

-Naber Alice dedi

bende kendimi sıkarak

-iyi sen dedim

-bende iyi okul bitti benim Dylan i görmeye gelmiştim dedi

- iyi yapmışsın diyip salondan çıktım

Bana William kim Dylan kim diye soracak olursanız Dylan Madelaniee'nin ikiz kardeşi onuda çok severim ama şu William onu bana hiç sormayın onun için sadece tam şerefsiz diyebilirim...