𝐂𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 𝐕𝐈: 𝑨𝑛𝑔 𝑃𝑎𝑔𝑘𝑎𝑘𝑎𝑡𝑎𝑜𝑛 𝑛𝑎 𝑚𝑎𝑘𝑎𝑠𝑎𝑚𝑎 𝑘𝑎

14 2 2
                                    


David's P.O.V.

Pagbukas ko ng pinto ay hindi ako makapaniwala. Nanlaki ang mga mata ko sa mga nakita ko.

"Whaaaaaaaat?!"

"Kailan pa po kayo nakauwi?"

Pagkagulat na tanong ko sakanya.

Hindi ko inaasahan na si Tita Mavelyn pala ang magiging bisita ko ng araw na yon.

Si tita mavelyn ang nagpalaki sa akin dahil maaga akong naulila. Parehong namatay ang mga magulang ko sa isang pabrika ng mga kumot at unan. Nasunog ang pabrikang pinapasukan ng mga magulang ko at dahil doon ay naging isang malaking balita sa buong bansa ang pangyayaring iyon.

It's been 20 years mula nung namatay ang mga magulang ko pero hindi ako pinabayaan ng tita mavelyn ko mula noon.

I decided to be independent dahil nahihiya na akong maging palamunin sa kanila dahil pinagaaral nya din ang tatlo nyang mga anak.

"Kahapon lang ako nakauwi, david."

"Kumusta ka dito sa boardimg house mo?"

"Nakakakain kapa ba ng maayos?"

"Nagtatanong tanong ako para mahanap lang kita."

"Hindi mo na kasi ako minemessage sa messenger ko."

"Namimiss ka na namin."

Pagkwekwento nya sa akin.

"Tuloy ho kayo, tita."

"Pasensya na ho, masikip sikip po itong tinutuluyan ko."

Si tita mavelyn ay mag-isang itinaguyod ang mga anak nya kasama na ako doon sapagkat maagang nabiyuda sa asawa si tita.

"Ayos lang, david."

"Bago ko makalimutan, anong year kana pala?"

Pagtatanong nya sa akin.

"3rd year college na po ako, tita."

Tugon ko sa tita ko.

"Once na makapagtapos ka, i-message mo agad ako ha?"

Pagsasaad nya sa akin na tila ba may binabalak.

"Opo, tita."

Tugon ko sakanya.

"Knock!" "Knock!"

Napatingin ako kay tita mavelyn dahil wala akong ideya kung sino ang kumakatok.

Pagbukas ko ng pinto ay si chris ang bumungad sa akin.

"A-ano yun?"

Tanong ko sakanya ng hindi nag iisip.

"Magpapatulong sana ako kung pwede lang?"

"S-sige, a-ano bang maitutulong ko?"

Sagot ko sakanya na nauutal pa rin.

Hindi ko alam kung bakit ako nauutal at tila nanginginig ang tuhod sa tuwing sya ang kumakausap sa akin.

"Magpapatulong lang akong buhatin yung mga gamit ko."

"Hindi ko mabubuhat ng mag isa ang lahat ng yon."

"Masyadong marami."

"Sa payat kong ito, baka magkabali-bali ako."

"Hahahaha!"

Natatawang sagot sa akin ni chris dahil totoo naman ang sinasabi nya. Sa payat nyang yon ay baka di na makabangon kinabukasan.

"Halika na den, umpisahan na natin."

"𝑵𝒂𝒈𝒃𝒂𝒍𝒊𝒌 𝒔𝒊𝒚𝒂"Where stories live. Discover now