The Forgotten Magic

Κεφάλαιο 45

Ορέλια.

Δεν ήξερα τι να περιμένω, αλλά σίγουρα δεν ήταν αυτό. Φανταζόμουν ατελείωτα λιβάδια και μωβ ζωγραφισμένο ουρανό. Φανταζόμουν ζεστασιά και ηρεμία. Αποδοχή και ασφάλεια. Φανταζόμουν ζεστά χαμόγελα και μαλακά μάτια.

Όμως δεν συνάντησα τίποτα τέτοιο. Γύρω μου υπήρχε ομίχλη, αποπνικτική σαν καπνός. Η γη ήταν ξεραμένη και δεν έβλεπα ίχνος φύσης. Ο ουρανός έμοιαζε σαν να κουβαλούσε μία τεράστια καταιγίδα. Η ατμόσφαιρα έσταζε πόνο και μίσος και ήθελα να φύγω.

"Το Σκοτάδι χορεύει μέσα σου." Γύρισα απότομα προς την κατεύθυνση της φωνής. Ήταν μία γυναίκα, της οποίας την ηλικία δεν μπορούσα να προσδιορίσω. Η αύρα της ήταν βαριά και αρχαία. "Είναι πιο ζωντανό και πιο δυνατό και από εκείνο του Σκοτεινού Πρίγκιπα." Έχω τόσο Σκοτάδι μέσα μου; Πώς θα το πολεμήσω;

"Δεν μπορείς να το πολεμήσεις. Έχει μπολιάσει μέσα σου, έχει ριζώσει τόσο βαθιά που δεν μπορείς να το σκοτώσεις χωρίς να πεθάνει και ο,τι έχει απομείνει από σένα." Τα λόγια της ηχούσαν απειλητικά στα αφτιά μου. Αμέσως άρχισα να σκέφτομαι τρόπους άμυνας αλλά πώς θα με ωφελούσε αφού βρισκόμουν στον κόσμο της;

"Χαζό παιδί. Ούτε εμένα μπορείς να πολεμήσεις. Δεν μπορείς να φύγεις μέχρι να σε αφήσω." Τα πόδια μου άρχισαν να βυθίζονται στο έδαφος. Προσπάθησα να τα τραβήξω αλλά δεν μπορούσα.

"Απόδειξέ μου γιατί πρέπει να χαρίσω τη ζωή σε ένα μίασμα που μολύνει την Μαγεία που τόσους αιώνες διατηρούσαμε καθαρή." Πώς να το αποδείξω; Τι μπορώ να πω ή να κάνω για να με πιστέψει;

"Το μόνο που θέλω είναι να σταματήσω το Σκοτάδι."φώναξα. Το έδαφος είχε φτάσει στους μηρούς μου. Πίεσα με τις παλάμες το έδαφος αλλά δεν κατάφερα τίποτα. Δεν είχα κάποιον να τραβήξω Μαγεία. Δεν είχα τίποτα για να με βοηθήσει.

"Αν το ήθελες πραγματικά αυτό δεν θα είχες αισθήματα για έναν Σκοτεινό που σκότωσε εκατοντάδες Μάγους. Δεν θα χρησιμοποιούσες Σκοτεινή Μαγεία με την πρώτη δυσκολία. Σου δώσαμε τη Δύναμή μας, τις ικανότητες μας, το μέλλον μας και συ δεν σεβάστηκες τίποτα! Όλοι μας θαύμαζαν και μας έτρεμαν παράλληλα και τώρα γελάνε μαζί μας!" Τα λόγια της άνοιξαν πληγές που δεν είχα σκεφτεί ότι είχα. Αλλά κανένας δεν μου είπε τι να κάνω και τι όχι! Τι επιτρέπεται και τι όχι!

"Είναι άδικο να τα περιμένουν όλοι όλα από μένα! Να σώσω την Αύξηση, να σταματήσω το Σκοτάδι, να κάνω όλα τα ξόρκια με την πρώτη, αλλά μη τυχόν και κάνω κάτι λάθος! Δεν είχα κάποιον να μου μάθει για τη Μαγεία μου, με έμπλεξαν σε αυτό το χάος χωρίς να θέλω, χωρίς να ξέρω τίποτα, αλλά όλοι πιστεύουν ότι έπρεπε να ξέρω. Έπρεπε να θέλω να πεθάνω για έναν κόσμο που δεν μου έχει δείξει την ελάχιστη καλοσύνη. Μόνο μέσα μου βρήκα βοήθεια με τη Φωνή και τη Σκοτεινή Μαγεία που με έσωσε και μου έδειξε τον σωστό δρόμο." Όσο τα έλεγα τόσα περισσότερα πράγματα συνειδητοποιούσα. Η Φωνή ήταν η μοναδική επιλογή που είχα αν ήθελα να φύγω ζωντανή. Αλλά δεν ένιωθα την παρουσία της.