The Forgotten Magic

Κεφάλαιο 34

Ορέλια.

Δεν μπορεί να είναι η μαμά μου. Σίγουρα το Σκοτάδι μου έχει στήσει παγίδα. Απλά πήρε μία γυναίκα και της έκανε ξόρκι για να μοιάζει με μία μεγαλύτερη Ορέλια.

"Δεν σε πιστεύω." είπα και κοίταξα στο δάσος για σημάδια Σκοτεινών.

"Είναι απόλυτα λογικό." η φωνή της ήταν...μαγική. Τόσο ήρεμη και γλυκιά, μα έσταζε σοφία. "Όμως μπορώ να σου αποδείξω ότι λέω αλήθεια. Φώναξε τον Άδη." σωστά! Ο Άδης την ήξερε!

Δαρείε! Πάρε τον Άδη και ελάτε πίσω από την Αύξηση! Είπα από τον δεσμό.

Είσαι καλά; ρώτησε αγχωμένος.

Ναι! Ελάτε γρήγορα, αλλά μην πείτε σε κανέναν τίποτα. Είπα και διέκοψα τη σύνδεση. Η γυναίκα με κοιτούσε. Με παρατηρούσε, για την ακρίβεια.

"Μεγάλωσες τόσο πολύ. Δεν θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου που σε άφησα πίσω, αλλά το έκανα για το καλό σου. Ελπίζω να καταλάβεις όταν σου εξηγήσω και να μπορέσεις να με συγχωρέσεις κάποια στιγμή." είπε και ακούσαμε βήματα να έρχονται προς το μέρος μας. Πρώτος έφτασε ο Δαρείος και μπήκε μπροστά μου.

"Ποια είσαι;" φώναξε και τα χέρια του άρχισαν να βγάζουν χρυσό φως.

"Βαλέρια;" ρώτησε ο Άδης και είχε γουρλώσει τα μάτια.

"Αυτοπροσώπως." είπε χαμογελαστή. Για μένα αυτό δεν ήταν αρκετή απόδειξη.

"Πώς ξέρουμε ότι δεν είναι κάποιο ξόρκι μεταμόρφωσης;" ρώτησε αμυντικά ο Δαρείος. "Θα κάνουμε ένα αναγνωριστικό ξόρκι για να είμαστε σίγουροι. Έλα δίπλα στην Ορέλια." είπε και ο Άδης ήρθε αμέσως. Ο Δαρείος πήγε μπροστά της και μουρμούρισε το ξόρκι κάνοντας κύκλους με τα χέρια του.

"Λέει αλήθεια." είπε και με κοίταξε. Τότε το συνειδητοποίησα. Γύρισε η μαμά μου. Τόσα χρόνια ήθελα να έρθει να γίνουμε οικογένεια ξανά και ποτέ δεν ήρθε. Αλλά επιτέλους την είχα κοντά μου! Έκανε μερικά βήματα μέχρι που έφτασε ακριβώς μπροστά μου. Έβαλε τα χέρια της στο πρόσωπό μου και χάθηκα στα μωβ μάτια της. Έβλεπα την αγάπη και τη θλίψη που έκρυβαν.

"Μπορώ να σε αγκαλιάσω;" ρώτησε και δεν απάντησα, την αγκάλιασα. Έχωσε το πρόσωπό της στα μαλλιά μου και άφησε μια ανάσα που ένιωσα ότι κρατούσε χρόνια.

"Γιατί έφυγες; Ο μπαμπάς που είναι;" ρώτησα και γέλασε.

"Θα στα πω όλα. Πρώτα θέλω να έρθεις κάπου μαζί μου." είπε και ένιωσα το άγχος του Δαρείου να αυξάνεται.