The Forgotten Magic

Kεφάλαιο 40

Ορέλια

Η πύλη μας άφησε σε ένα μίνιμαλ διαμέρισμα το οποίο φώναζε ότι ήταν του Κάιν. Μαύρα μαρμάρινα πατώματα, γκρι καναπέδες, κρυφοί φωτισμοί...το πιάσατε το νόημα. Παρ όλη την ψυχρή ατμόσφαιρα που ήταν διαμορφωμένο για να βγάζει, ένιωσα αμέσως άνετα. Ήμασταν στο σαλόνι, το οποίο έβλεπε σε μεγάλα παράθυρα που κάλυπταν όλον τον τοίχο. 

Το διαμέρισμα ήταν σε ουρανοξύστη.Βρισκόμασταν τόσο ψηλά που ήταν σαν να πετούσαμε. Κάτω ο δρόμος φαινόταν να έχει τόσο κόσμο και τόση ενέργεια που ήθελα να κατέβω και να μπερδευτώ με τους ρυθμούς της πόλης.Ο Κάιν στάθηκε στη μέση του σαλονιού και ξεκίνησε να λέει ένα ξόρκι που δεν καταλάβαινα τι έλεγε. Πήρε έναν χαρτοκόπτη από το τραπεζάκι και χάραξε την παλάμη του και έχυσε το αίμα σε ένα μαύρο γυάλινο τασάκι. Ξόρκι αίματος, απαγορευμένο στην Ακαδημία. Με πλησίασε με μεγάλα βήματα, συνεχίζοντας να λέει το ξόρκι μέσα από τα δόντια του και μου έτεινε τον χαρτοκόπτη. Τον πίεσα στη παλάμη μου και μαζί με το τσούξιμο, βγήκε και αίμα,το οποίο το έριξα στο τασάκι και έκανε το ίδιο και ο Δαρείος. 

Μετά ο Κάιν άφησε το τασάκι στο τραπέζι και έκλεισε τα μάτια του. Όταν τα ξανάνοιξε ήταν εντελώς μαύρα και η κόρη είχε γίνει κόκκινη, όπως ενός Σκοτεινού, αλλά για κάποιο λόγο δεν αισθάνθηκα φόβο. Ίσα ίσα που του είχα... εμπιστοσύνη. Είπε δυνατά το τελευταίο κομμάτι του ξορκιού και άναψε μία φλόγα στο τασάκι. 

«Τώρα δεν θα μας βρει κανένας εδώ, ούτε ξέρουν που είμαστε, ούτε μπορούν να μας εντοπίσουν.» είπε και κοίταξε το σαλόνι. Κατάλαβα από το βλέμμα του ότι του είχε λείψει το σπίτι και ένιωθα την αύρα του πιο καθαρή και ήρεμη. 

«Πού είμαστε παρεμπίπτοντος;» ρώτησε ο Δαρείος κοιτώντας από τα παράθυρα.

«Στο Τόκιο.» είπε ο Κάιν και δεν μπορούσα να συγκρατήσω το χαμόγελό μου. Πάντα ήθελα να ταξιδέψω αλλά δεν μπορούσα.

«Μπορούμε να πάμε να δούμε την πόλη;» είπα και κόλλησα το πρόσωπό μου στο τζάμι. Άκουσα τα σιγανά γέλια των Μάγων.

«Μόνο αν είμαστε πολύ προσεκτικοί και πάρουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα.» είπε ο Δαρείος.

«Ακριβώς. Αρχικά πρέπει και οι δυο σας να κρύψετε τα μαλλιά και τα μάτια σας.» είπε ο Κάιν και είχε δίκιο. Τα λευκά μαλλιά και μάτια του Δαρείου και τα πλατινένια και μωβ μου θα μας πρόδιδαν αμέσως. Ένα απλό ξόρκι μεταμόρφωσης θα έλυνε το πρόβλημα.