Always but never again

Hogwarts

Na een lange treinrit kwamen ze eindelijk aan. De trein begon te piepen en te vertragen. Ik begon mijn koffers te pakken en liep door de trein. Er waren veel kinderen die zich zaten vol te proppen met toversnoepjes.
Een dikke jongen begon snel door de trein te lopen. Hij struikelde constant over zijn lang zwart gewaad. Pas na een paar seconden besefte ik dat hij achter een chocolade kikker aanzat.

De chocolade kikker sprong uit het raam en viel uit het zicht. De dikke jongen stapte droevig weg. Ik besloot er geen aandacht aan te geven, ik had namelijk belangrijkere dingen aan mijn hoofd. Ah al die jongens toch met hun snoep, zij de dochter van
Snape. Ja knikte ik verlegen. Wat is je naam eigenlijk vroeg het meisje. Esteban, Esteban Malfoy stamelde ik. Lilly, Lilly Severus zei het meisje. Samen wandelde we door de trein. Toen we uitstapten kwam Hagrid boos lopend aan rennen. Hagrid was een reus hij was zeker 3 meter hoog maar was heel lief. Hagrid is treinknecht in Zweinstein.Wie heeft er een chocolade kikker uit het raam gegooid? Terwijl hij woedend de kikker uit zijn haar probeerde halen.

Lilly en ik giechelde, iets te luid want Hagrid hoorde het. Valt er soms iets te lachen? Nee niks giechelden we in koor.
We liepen verder op het perron. Het was donker en het was zeer kou. Er liep een akelig gevoel over mijn rug terwijl ik naar de donkere lucht keek. Er vlogen allemaal dementors door de lucht. Wat doen die hier?, vroeg Lilly met een trillende stem.
Geen idee antwoorden ik maar er moet zeker wel een goede reden voor zijn. In de verte zagen we het silhouet van het kasteel.
We liepen verder tot we aan een grote rivier aankwamen met allemaal houten roeibootjes. Hagrid kwam snel aan lopen. Hij liep tot de boten en wachtte tot iedereen aankwam. Daarna verdeelde hij de kinderen in de boten en vertrokken we op het stille donkere water. Het was heel stil in de verten zagen we het kasteel de hele tijd dichter en dichter komen.

De dementors vlogen de hele tijd over ons. Terwijl ze over ons vlogen hoorden we plots een gil. Rechts van ons was er een dementor op een eerste jaars gevlogen. Haar ros haar vloog omhoog terwijl de dementor haar ziel er uit zoog. Haar gezicht vaagde omhoog naar het gezicht van de dementor. Expecto Patronum! Hoorde we een paar seconden later. Snape had de dementor weggejaagd. de dementor vloog weer weg in de koude donkere hemel. Alle boten stonden stil. Alle aandacht was naar het meisje gericht. Hagrid roeide naar haar en stelde haar gerust. Terwijl zei hij dat we verder moesten roeien.
Na een paar minuten kwamen we aan in een tunneltje. Het was een klein gouden tunneltje en aan de rechterkant waren de professors ons al aan het opwachten. De boten dreven vanzelf aan de kant. Toen iedereen was uitgestapt. Kwam Hagrid ook aanroeien en stapte uit. Welkom in Hogwarts riep hij luidop!