ODE of the CHOSEN

PART 1 : Incipient

17 years after the Revolution.

3 months after Chaos prophecy.

___________

5 steps.

Just a little bit.

Now!

He pulled the rope and the basket made of twigs closes, trapping the little rabbit inside.

"Yeyy!!!"

"Tapos ka na?" Nilingon niya ang lalakeng nagsalita.

"Pwede bang wag kang sumigaw. Baka marinig ka ng mga mababangis na hayop dito sa gubat!" Saad nito habang galit na nakatingin sa kanya.

Nakaupo ito sa ugat ng puno dala ang mga nahuling kuneho at sa tabi nito ang isang baboy ramo.

"Kei! Nakahuli ako!! Tingnan mo!" Masayang tugon niya habang masayang tinuturo ang nahuling kuneho.

"Hah? Talaga!?" He sarcastically asked.

He opened the trap and grabbed the cute little brown rabbit.

"It's cute, pwede mong gawing pet, pfft.." saad nito habang pinipigilan ang pagtawa. Napakaliit kasi ng nakuha niya kumpara sa mga nahuli nito.

He wanted to help him hunt pero parang hindi talaga para sakanya ang pangangaso.

"Atleast I tried", bulong niya habang pinakawalan ang nahuling kuneho.

"I can do the hunting for us, bakit kailangan mo pang manghuli? Di mo naman kaya." Tanong nito sa kanya.

"Gusto ko lang i try." He pouted.

"At sa tagal mo naabutan na tayo ng gabi!"

"Sorry na nga! Akin na yang iba, tutulungan na kita sa pagdala."

"Kaya ko na, just hold may bow." Iniabot nito ang pana sa kanya kaya kinuha niya ito at isinukbit sa balikat.

Dumidilim na kaya nahihirapan na siyang maglakad at makita ang dinadanaan. At minalas nga dahil natalisod siya sa isang ugat ng puno.

"Shoyo ang tanga mo!"

"Kei naman eh! Ikaw lang ang nakakakita kahit madilim dito sa pagkakaalam ko!" He heard him clucked his tounge.

"Then practice your light element para may gamit naman!"

Lumapit ito sakanya at inilahad ang kanang kamay habang inaabot ang mga kuneho.

"Hawakan mo to! And give me your other hand"

Tinulungan siya nitong makatayo. Inabot naman niya ang mga kuneho habang ang isang kamay ay hawak ni Kei.

"Kei, bakit kaya pag hindi mo ginagamit yung kapangyarihan mo ang labo ng mata mo?" He asked out of curiosity.

Nakakamangha kasi dahil nakakakita ito sa gabi pero ang totoo, malabo ang mata nito pag hindi ginagamit ang kakayahan.

Pabagsak na binitiwan ni Kei ang kanyang kamay at mabilis itong naglakad.

"Hoy! Bat galit ka? Curious lang eh! Ho- aray!!"

Shoyo heard him chuckled not so far from him.

"Maglakad ka na lang nga ng maayos, ang dami pang satsat eh!"

Hinawakan na ulit ni Kei ang kanyang kamay at naglakad na sila pabalik sa tinutuluyang bahay.