No26/Karantina/3391 km Birleşim kitabı

Sorun...

(2 Saat sonra)

—Ayy çook mutluyumm. Dedi Mine benimle İzmir'e heycanla.

—Bizde. Dedik mutluluğunu paylaşarak.

—Ben bi Efe'nin yanına gidiyim. Dedi kapıya koşarak Sonra İzmir bana dönerek:

—Zeynep yanlış anlama ama sana bir şey söyleyeceğim. Dedi

—N-ne söyleyeceksin ki?
Dedim korkak.

—Galiba biz takip ediliyoruz, dedi

—Nasıl ya,kim takip ediyor bizi?!

—Onur ve Ege..

—Neden takip etsinler ki bizi? Dedim ama cevap başkasından geldi.

—Çünkü siz tehlikedesiniz. Dedi arkadan belimi saran Onur. Bi anda korktum:

—Neden tehlikedeyiz. Dedim ve Onur kaşlarını kaldırdı.

—Sence tehlikelerin hepsi kimden çıkıyor?
Aklımda sadece bir isim vardı ama ihtimalli yoktu.
Onur aklımı okumuş gibi konuşmaya başladı.

—Aynen kafandan geçirdiğin ama ihtimal vermediğin kişini başını altından çıkmış.
Dedi

—Nası ya ama o öldü. Dedim anlamayarak.

—O öldü kardeşi Erdem Zorlu ölmemiş o gece kurtulmuş şerefsiz. Dedi sinirle.

— Ama benimle ne alaka enişte? Dedi İzmir Onur'a.

—Çünkü senin annengili kaçıran adamlarla iş birliği yapıyorlar.
Dedi İzmir'e Onur yanıt olarak.

— Ee annemgili kaçıran kişinin benle derdi ne, dedi İzmir.

—Asıl dert sen,ben o değil asıl dert... Bana baktı hemde gözlerimin en derinine ve devam etti. Asıl dertleri ZEYNEP... Dedi 

Korkmadım...
Korkmayacağım...
O Erdem Zorlu ise bende ZEYNEP BOYSANDIM...

—Neden yine n'aptım ben? Diye sordum sinirle.

—Seni istiyor,yeğeni olduğun için..
Anladım.. Kurtulamayacaktık bu boktan...

Bıktım ben artık bunlardan,neden hiç bir zaman biz mutlu olamadık... Neden hep savaşan tarafta barındık,varolduk.. Hiçbir zaman "Heh işte ÖZGÜRLÜK" diye tamlayamadık hiç bir anıyı. Hayat yaşanmaya değerdir.Kaybetmeye değil. Sen asla kaybetme tamam mı?

Şimdi sizlerden bir soru Nasıl kaybetmeyeceğiz? Ben size söyliyim nasıl güzel yaşayacağınızı iyi dinleyin beni tamam mı ablanızmışım gibi dinleyin ama..

Bir şarkın olsun. Senin olsun. Hayatına her giren insana "bu benim şarkım bak" diye dinlet. Bir gün o kişinin hayatından çıktığında bir radyoda denk gelirse, seni hatırlasın.

Tek bir parfümün olsun. Özdeşleşmek iyidir. Dünya bu illa ki bir tek sen kullanmayacaksın. Öyle bir sana ait olsun ki, bir yabancıda bile duysa "acaba burda mi" diye kokuyu duyanın gözü seni arasın.

Bir tane en yakın arkadaşın olsun. Sadece kötü günde değil, iyi günde de aradığın ilk kişi olsun. Birlikte düşün, birlikte kalkın. Birbirinizi toparlayın. Yaralarınızı sarın. Herkes gittiğinde "şanssızlığınıza" biraz gülün, biraz ağlayın.

Bir tane çok büyük aşkın olsun. Rakıya bahane olsun. Bir dönem çok sevmiş ol, bi dönem nefret etmiş. Her şey küllendikten sonra tebessümle hatırla. Biraz da bi yanin acıyarak. "O olsaydı nasıl olurdu acaba hayatım?" diye sorgulayarak. Artık bir şey hissetmesen de "başına bir şey gelse yine de ilk ben koşarım" diyecek kadar. Unutma, masallar mutlu sonla, efsaneler kavuşamamakla biter.

Bir evlat edin. Bir kedi olur, bir köpek de. Ama olsun. Kapılarını aç. Senden olmayan ama senin ilgine bakımına muhtaç bir kalbin atışlarını ellerinde hisset. Bir canlının hayatını değiştirmek acayip bir şey. Birinin kahramanı olmak istersen bundan büyük fırsat olamaz. Sevmek çok güzel. Hele bir de her koşulda sevilmek.

Bol bol kitap oku biri seni derinden etkileyene kadar oku. Onu bulduğunda kimseyle paylaşma. O hikaye senin. Beğenmediğin sayfayı yırt sevdiğin yerleri yıldızlarla donat. Başucunda dursun. Belki bir gün biri gizlice o sayfaları keşfeder. Seni daha iyi tanıma imkanı olur.

Salaş bir restaurant edin. Patronundan garsonuna kadar tanı. Kafan mı bozuk, mekan dolu mu, sana yer açacakları kadar müdavimi ol. Bir masan olsun hep oturduğun. Bir başına gitsen bile başına bir şey gelmeyeceğini bil. Bir gün belki kapanır ya da yıkılır. Ama sen önünden her geçtiğinde "burda eskiden hep bi yerim vardı" dersin.

Bir hobin olsun. Kaçmak için. Hiçbir şey düşünmediğin. Dünyadan uzaklaşabildiğin. Onunla övün. En iyi yaptığın şey olsun. Insanlar şaşırsın. Senin icin çocuk oyuncağı olsun.

Bir şey iste. İmkansız olsun. Peşinden koş. Yorul. Defalarca vazgeç. Defalarca dene. Susmanın çaresizliğini de yaşa bağırmanın da. Uykuların kaçsın. Düşündükçe saç diplerin bile uyuşsun. Her ne ise bu istediğin, aşk da olur iş de. Bağrına taş bas gerekirse. Yeter ki gece yatağına yattığında "ben elimden geleni yaptım" de. Bazen kazanamamış olsan da, yapabileceklerinin ya da bir şeyi delice istemenin limitini görmek de zaferdir.

Vakit ayırdığın bir ailen olsun. Yarın kaybettiğinde keşke daha çok zaman ayırsaydım demeyeceğin. Pişmanlık kötüdür. Bir daha geri getirmeye gücünün yetmedikleri içinse, iskence. Kıymetini bil. Yarin ne olacağı belli degil. Kalp krizi dediğin bir kaç saniye. Kalp kırma.

Sınırların olsun aşılamayacak. Duvarların olsun yıkılamayacak. Herkes bilsin. Ona göre davransın.

Bir alanın olsun metre karesi dert değil. Kapısını kapattığında gercek sen olabildiğin. Dört duvardan birininin dibine çöküp ağlayabildiğin. Güçsüzlüğünü yaşayabildiğin. Sonra daha güçlü kalkabildiğin. Kaldığın yerden devam edebildiğin. İnsan en Çok kendini özlüyor çünkü.

Bir sevdiğin olsun tabi. Belki hayallerindeki gibi olmaz koşullar ama bir şeyleri birlikte var etmenin tadı bi başka. Para amaç değil araç olsun mutluluğuna. Olmadığı zaman da elindekini cömertçe paylaşabil. En çok onla gül. Saatlerce muhabbet edebil. Birbirinize ulaşamadığınızda, "başka biriyle mi acaba" diye değil "başına bir şey mi geldi" diye endişelen. İlişkini başkalarıyla kıyaslama. Biri sevdiğini çok söyler, biri daha çok gösterir. Sen de biri eksikse bu seni daha az seviyor demek değildir.Telefon karıştırmakla ömür geçmez. Bir insan bir şey yapmak isterse yapar. Kalbin temizse, sen araştırmadan da karşına çıkar korkma. Sonuna kadar güven. Bir gün kırılırsa kalp yenisini inşa eder.

VE

Kalbini temiz tut. Çevreni de. Unutma yaptığın her iyilik bir gün sana geri döner.

Dediklerini asla unutmayın KAYBETMEMEK İÇİN..
NE İÇİNMİŞ HADİ SÖYLEYİN BAKALIM..

Evet bu kadardı Zeynep'in tavsiyelerini önemseyin vee Zeyno muzun sorusuna cevap verin.. Yıldızı toruncu ve yorum yapmayı unutmayın..Sizleri çok seviyorum :)