Finn | ✔️ vervolg "Andrea"

3/ roes

In de vergaderzaal besprak Peter, het hoofd van het museum, de plannen voor tentoonstelling in de lente. Ze zouden daarvoor nauw samenwerken met een Romeins museum.

"Andrea, Finn, jullie gaan volgende maand naar daar om de inventaris op te maken. Denk aan de stukken die wij hier hebben en zoek stukken die complementeren."

Finn knikte en maakte een aantekening op de cursusblok voor hem. "Wil je dat het pronkstuk van de collectie van hen is of van ons?" vroeg hij rustig. Onbewust tikte hij met zijn pen tegen zijn kin.

Peter dacht even na. "Van hen. We gaan prat op de samenwerking met hen, het feit dat we topstukken uit Rome mogen lenen. Dan komt het pronkstuk van de collectie ook van hen. Wat vinden jullie?" gooide Peter de vraag in de groep.

"Ik ben het eens met Peter," antwoordde Ree, die haar teamleden aankeek. "Zoals Peter zegt, het is een tentoonstelling om onze samenwerking in de kijker te stellen en het feit dat onze bezoekers niet naar Italië hoeven af te reizen om de stukken te bezichtigen."

De rest van de teamleden knikten instemmend.

"Oké, dat is dan allemaal beslist. Finn en Andrea, ik stuur jullie nog een e-mail met alle details zodra wij alles hebben geboekt. Fijn weekend, iedereen." Met die woorden beëindigde Peter de vergadering. Laptops werden dichtgeklapt en de sfeer met op slag een stuk gemoedelijker.

"Ik moet vandaag draaien in die ene nieuwe club. Zin om mee te komen?" vroeg Finn aan Ree toen ze haar laptop in haar tas had gestoken en was opgestaan. Ze droeg een lichtbruine kasjmieren trui met een V-hals en een mokkakleurige losse wollen broek van een zachte stof. Ree glimlachte en hees haar tas over haar schouder.

Finn was nooit opgehouden met draaien in het nachtleven. Hij had na zijn relatie meerdere keren aan de andere kant van de oceaan gedraaid op kleinere festivals.

"Natuurlijk. Zie je vanavond."

De flikkering in haar ogen zorgden ervoor dat Finn met een brede glimlach naar huis liep.

In de nachtclub was het overvol toen Finn eindelijk zijn laptop aansloot op de apparatuur.

De bass klopte doorheen de ruimte en lichamen schuurden tegen elkaar. Finn schoof zijn koptelefoon zo dat hij met één oor naar de muziek in de ruimte kon luisteren.

Voorzichtig schoof hij de beat wat lager voor een intiemere sfeer.

Pas zodra de beat viel, zag hij haar.

In het midden van de dansvloer, gekleed in een kort glitterjurkje dat strak rond haar lichaam kleefde, met een hoge halslijn. De lichten werden weerspiegeld in haar jurkje.

Ree had haar ogen gesloten, terwijl ze met haar hoofd zachtjes naar achteren leunde terwijl ze zichzelf verloor in de muziek.

Haar handen gingen doorheen haar losse haren terwijl haar schouders en heupen naadloos het juiste ritme vonden.

Even stond Finn als verstijfd. Het was alsof hij jaren terug de tijd in ging. Grenzen vervaagden langzaam terwijl de muziek rondom hen bleef spelen.

Ze opende haar ogen en keek hem recht aan.

Even was het alsof hun harten in hetzelfde ritme klopten. Eén ademtel leek de wereld stil te staan, voordat Finn zijn positieven terugvond.

Hij zette de muziek harder en versnelde het ritme. Ree's lichaam paste zich naadloos aan. Haar voeten leken wel gewichtloos te zijn.

Opnieuw sloot ze haar ogen. Haar haren tolden rond en rond haar lippen had ze een kleine glimlach. Haar huid glansde onder de aan- en uitschietende lichten.

Het publiek werd opgezweept en Finn wist intuïtief welke nummers hij met elkaar moest mixen om het tempo op te voeren.

Finn legde mixte voorzichtig een diepe hiphopplaat en mixte die naadloos in het huidige nummer. Het draaien ging beter dan ooit. Hij barstte van vertrouwen. Het was alsof hij werd meegesleept in een roes en hij wist dat hij met deze plaat tenminste één toeschouwer gelukkig maakte.

De grijns van Ree werd groter. Ze opende haar ogen en strekte haar armen naar hem, terwijl ze haar wijsvinger krulde. Haar heupen bewogen zich verleidelijk en suggestief en het duurde niet lang voordat iemand haar vastnam en naar zich toetrok.

Ree sloeg haar arm rond zijn hals, maar staarde naar Finn over de schouder van de man die haar meetrok in de muziek.

Haar tong likte heel voorzichtig over haar onderlip voordat ze erop beet.

Finn keek naar haar. Het was frusterend om haar te zien in de armen van een andere man, maar aan de andere kant voelde hij iets dat hij al heel lang niet meer gevoeld had.

De spanning tussen hen werd bijna tastbaar. Finn kon zijn ogen niet van haar figuurtje in de mensenmassa afhouden.

Het was pas toen zijn set gedaan was en hij weg was van het uitzicht op de dansvloer, dat hij zijn gedachten op een rijtje had kunnen zetten.

Hij baande zich een weg doorheen de dansende massa, op zoek naar de persoon die hem de hele avond in beslag had genomen.

Maar hij vond haar nergens. Ree was verdwenen.