Watch out for the BARTENDER! ^_^

Chapter 4ever???!

Sean's POV...

Eto na naman ako bina-bangungot!!! Yun ba ang tamang tawag dun kung yun naman ang nagiging paraan para lang magkita ulit kami ni Abigail! T_T Sa tingin ko hindi Nightmare ang tawag dun.

Yung pag gising ko at yung malalaman kong hindi ko na talaga siya makakasama pang muli. Yun ang masasabi kong bangungot para sakin!:(((

Gulong gulo na talaga ko! Gano pa ba katagal ang hihintayin ko bago mawala ang sakit na toh! 2 taon na mahigit ang naka lipas pero bakit parang hindi nababawasan ang sakit! Kung sino sinong babae na ang nakasama ko pero wala paring makapalit kay Abi!! T_T

Nagpaka lunod na ko sa alak pero hindi parin matanggal ang sakit! Pati bawal na gamot ginamit ko na para lang takasan ang sakit! Pero bumabalik at bumabalik parin! T_T

After that incident nung mapanigipan ko si Abigail! Naging tahimik na muna ulit ako ng mga ilang linggo. Wala akong kinaka-usap sa mga kaibigan ko! Alam kong concern sila sakin at gusto lang naman nilang mapabuti ako.

Yun di naman ang gusto ko pero pano ba??? Ano ba ang dapat kong gawin??? May gamot ba para makalimot sa sakit??? O kaya naman para mawala na ang pagmamahal ko kay Abigail??? Kung meron bigyan niyo ko pleaseee! T_T

Lumipas ang mga araw linggo buwan na walang nagbago patapon parin ang buhay ko! Kahit pamilya ko nag-aalala na para sakin. They even went to the Philippines just to talk things out!

Family,Friends,Doctor, o Pari man yan lahat sila walang nagawa para matulungan ako! Abigail bakit mo ba ko kailangang pahirapan ng ganito!!! T__T Bakit hindi kita makalimutan bakit mahal na mahal parin kita???! T_T

Hindi ko na alam ang gagawin ko! Nasa kwarto lang ako ngayon at nagkukulong! At isang bote lang ng alak ang karamay ko. I've lost everything pag pumipikit ako paulit ulit sa mga mata kong bumabalik yung gabi na maaksidente kami ni Abigail! T__T

I left London thinking that running away from home would saved me from all the pain! :((( But I was wrong kahit nasa Pilipinas nako binabalikan parin ako ng nakaraan! T_T

Habang patuloy na pumapatak ang mga luha ko kumuha ang ng isang papel at nagsulat! Alam ko mali ang gagawin ko mali ang lumayo na naman ako at tumakas sa mga problema ko! :((

Pero yun lang ang alam kong gawin ang tumakbo ng tumakbo hanggang sa mapagod ako! T_T Alam kong pabigat na ko sa mga kaibigan ko! Nung isang araw na ririnig ko na silang nag-uusap at nagbabalak ng bumalik sa London dahil kailangan na rin sila ng mga pamilya nila.

Ayokong matali lang sila sakin at lalong ayoko ng maging pabigat pa sa kanila! T_T Kaya ako nlng ang lalayo masakit man saking gawin to pero kailangan kong magsimula! Pano??? Saan??? Hindi ko rin alam basta ang alam ko lang gusto kong lumayo! T_T

At least may magawa man lang akong tama! Kahit ngayon lang pano naging tama ang paglayo ko? Simple lang ayoko ng makulong pa sa nakaraan ko dahil mas kinakain lang ako ng lungkot ko! :(((

Lahat sila pagnakikita ko naaalala ko lang si Abigail. Kailangan kong magsimula kung saan walang nakaka kilala sakin. Kung saan magsisimula ako ng panibagong buhay at tatayo sa sarili kong mga paa!

Hindi ako sigurado kung kakayin ko ba pero at least sinubukan ko! Kung may mangyari man saking masama wala naman akong sisihin. Basta ang sinasabi lang ng puso ko ngayon ay magpakalayo layo kaya nagsulat na ko!

Saktong wala silang lahat lumabas sila dahil sinabi kong gusto kong mapag-isa! Mas maganda na to dahil magagawa kong umalis ng wala sila dahil alam kong pipigilan lang nila ko!

LadyKillers!....

Hey guys! Look I wrote a letter I actually don't remember the last time I wrote something or even hold a paper or pen! Haha^_^