Kim Taehyung-KTH

9-Baba

hatırlatma

çünkü Taehyung'un karadelik gibi beni içine çeken gözleri aklıma geldikçe dalıp gidiyordum

belki 5 dakika

belki 10 dakika

belki 20 dakika...

kendi kendime daldığımı farkedince sayfayı incelemeye çalışmaya devam ediyordum

gözleri bana birisini hatırlatıyordu

aklıma gelen şeyle zorla yutkundum

gözlerinin bana hatırlattığı kişi

babamdı...

babasız olmak bana sanki uzun bir yolu tek başına yürümek gibi geliyordu

öyle hissettiriyordu

son 3 yılda tam onsuzluğa alıştım derken yaşadığım bir şey tekrar acılarımı tazeliyordu

zordu babasız yaşamak

çok zordu...

istemeden hıçkırıklara boğulduğumda Hoseok soluğu dibimde almıştı

"ne oldu? neden ağlıyorsun?"

"o..."

"kim"

"Taehyung..."

adını söylememle Taehyung bana baktı

"ne oldu Taehyung'a"

"gözleri..."

sertçe yutkundum

"...bana babamı hatırlatıyor"

sonra hıçkırıklara boğuldum ve ağlamaya devam ettim

Hoseok bana sarıldı ve saçlarımı okşamaya başladı

"şşşş tamam geçti.....geçti"

Taehyung'un bana garip garip baktığını görmüştüm

sanki...

o da sessizce olduğu yerde ağlıyordu...

yavaşça Hoseok'u ittim ve koşarak practice odasından çıktım

soluğu lavaboda almıştım

yüzümü yıkayıp sakinleşince abartmadan makyajımı tazeledim ve oraya geri döndüm

kurumuş dudaklarımı yalayarak ıslattım

kapıyı çalmak için elimi kaldırdığım sırada o cesareti kendimde bulamayıp geri indirdim

sertçe yutkunduktan sonra kapıyı çaldım

içeri girdim

herkes bir kenara toplaşmış oturuyorlardı

yavaşça çantamın olduğu köşeye gittim ve telefonumu alıp köşeye oturdum

sırtım dayanacak bir yer arıyordu

duvara yaslandım ve galeriyi açtım

üstünde "Babam" yazan albümü gördüğümde önce duraksadım sonra üzerine tıkladım

teker teker resimlerimizi incelemeye başladım

en sona geldiğimde kaza günü çektiğimiz fotoğrafı gördüm

babam doğum günüm olduğu için bana araba almıştı ve bizde arabanın önünde fotoğraf çekilmiştik

fotoğrafı çektikten sonra babam beni dolaştırmak istediğini söylemiş dolaşmaya çıkmıştık

ters yönden gelen bir araba hızla bize çarptığında da annem ve babam önde oturduğu için olay yerinde ölmüştü

bende ağır yaralı olarak kurtulmuştum

yavaşça buz gibi olan yanağıma süzülen sıcak damlalar ağladığımı farketmeme neden olmuştu

dizlerimi kendime çektim ve telefonuma sarılıp köşede ağlamaya devam ettim

üyelerin beni farketmesi üzerine yanıma gelmişlerdi

Taehyung bir dizini yere koydu ve elini bana uzattı

O gözlerini gözlerime diktiği zaman baban aklıma geldi ve bu sefer titreyerek ve hıçkırarak ağlamaya başladım

elimden telefonumu aldı ve fotoğraflara baktılar

"hyung gerçekten gözleriniz tıpa tıp aynı"

Telefonumu Jungkook'un eline tutuşturdu ve yanıma geldi

titreyen sersem bedenimi oturttu ve sıkıca bana sarıldı

omzumun ıslanması sonucunda onun da ağladığını anlamıştım