Who is the secret killer among us?

Bölüm 5

//04.56//

•Belle
Korkuyla bahçeye çıktığımda Shu'yu yerinde bulabilmek için dualar ediyordum.
"Lütfen, lütfen, lütfen.."
Görünürde yoktu. Son umudum olan arka tarafa bakmak için yöneldiğimde titrediğimi hissedebiliyordum.
Gördüğüm manzara karşısında yapabileceğim en ufak bir şey bile yoktu.
Yerde olan hırkası...ve dağılmış yapraklar.
Yoktu. Bahçede yoktu. Yok olmuştu.
Tek sebebi bendim, onu yalnız bırakmasaydım..böyle olmayacaktı. Nereye gitmişti? Doğrusu; gitmiş miydi...

Hızlı adımlarla içeri girdiğimde ışıkları açıp salonda bağırmamla mırıltılar eşliğinde toplanmaları uzun sürmemişti. Gözlerini sürterek gelip beni gördüklerinde tüm bakışlar üzerime çevrilmişti. Koşarak Ryu'ya sarılıp ağlamaya başladığımda derin bir sessizlik oluşmuştu.
Açıklama bekleyen bir topluluk, ne diyeceğim?
Ayrılıp hıçkırıklarımı durdurmaya çalışırken sakinleşmemi sağlamışlardı.
Ryu bana bakıp sakince kafasını salladığında konuşmaya çalıştım.
"B-be-"
Sözümü kesen Chan'a döndüğümde söyledikleri daha şiddetli ağlamama kocaman bir sebepti.
"Shu nerede?"
Jeongin olayı toparlamak için konuştuğunda anlatmaya başladım;
"Susun, anlat Belle."
"1 saatten fazla oldu, uyuyamadığım için içeri geldiğimde S-Shu kanepede oturuyordu. Uyuyamadığımı söylediğimde bahçeye çıkmıştık. Shu'ya içeri gidelim dediğimde b-bana biraz daha durmak istediğini söyle. Ona güvenli olmadığını söylediğimde geleceğini söyledi. Uzun bir süre geçtikten sonra gelmediğinde bahçeye çıkıp bakmak istedim v-ve"
Sözümü tamamlayamadan geşen gözyaşlarımı tutamamıştım ve iç çekerek söylemiştim;
"Tek sorumlusu benim, onu yalnız başına bırakmasaydım olmayacaktı. B-ben her şeyi mah-"
"Kamare nerede? Nereye el sallıyoruz?"
"J-Jeong lütfen, ciddiyim. O yok."
Chan'dan gelen alaylı gülümsemeyle tüm gözler yere dönmüştü.
"Ne kadar ciddi bir olay içinde olduğumuzun farkındasınız değil mi? Ne olduğu hakkında en ufak bir bilgimiz dahi yok ve can kaybımız 2'ye çıktı. Çıktı mı henüz onu bile bilmiyoruz. Shu resmen ortada yok. Bunu yapan biri olma ihtimali... haha. Kim neden yapacak? Ne dönüyor bu şirkette?"
Ravn'ın sözü biter bitmez Chan'ın söylediği şey tüm gözleri üzerine çekmesine sebepti.
"Bu kadar çok güveniyorsunuz, 2 kere düşünün her şeyi. Kimin ne yapacağını hiçbirimiz tahmin edemeyiz."
"Chan sen ciddi misin? Komik gerçekten bebeğim. Aramızda bunu yapacak biri olması ne kadar mantıklı? Kafa karıştırmayı kesin. Shu'yu Belle'den sonra gören oldu mu?"
Herkes kafasını iki yana salladıktan sonra Jeongin bıkkınlıkla nefes verdi. O gece için en haklı düşüncenin Chan'dan çıkmış olması kimsenin aklında değildi.

•Ryujin
"Doyoung, Dodo'ya baktın mı Ryu?"
"Yanına gidiyorum, ortamı toparlayım haber veririm."
Adımlarımı odaya yönelttiğimde arkamdan mırıltılar başlamıştı.
Odaya girdiğimde yerde uyuya kalan bir Doyoung görmek üzücüydü. Odası morgdan farksızdı. Camı kapatmaya yöneldiğimde kafasını kaldırdı ve monoton bir tonla söyledi;
"Çık"
"D-"
"Çık dedim."
"Shu ortada yok."
Söylediğim şeyle sessizliğe gömülmüştü.
"Bir şey demeyecek misin?"
"Taeil'i gördüğünden tek yaptığın bu lanet odanda hareketsizce oturmak. Biliyorsun değil mi Doyoung? Onu geri getiremezsin. Unutman zor olacak evet, ama bunun için çabalamak yerine karamsızlışını ağır bastırıyorsun. Nereye kadat böyle devam edeceksin. Ağlamayı bırak. Üzülmedik sanıyorsun Doyoung. Ama adı altında bir şirketimiz var ve bunu yönetmek bizim görevimiz. Lütfen bizi zor durumda bırakma. Seni gayet iyi anlıyoruz ama bundan vazgeç."
Döndüğümde kulaklarını kapamış bir Doyoung görmeş sinir bozucu ki cidden yüksek bir sesle kapıyı kapatıp odadan çıkmıştım.

Gözyaşlarımı silerek mutfağa indiğimde çay içen Hüsamettin amcayı gördüm;
"Shu-"
"Jeongin söyledi"
"Bakıyorum da bayağı yakınsınız Jeongin ile hm Hüsamettin amca?"
Cevap vermeyince kahvemi alıp salona geçtim.
"Çıldıracağım, elimizden hiçbir şey gelmiyor Ravn farkında mısın? Jeongin'in sakladığı ş-"
Söylediğim şeyi farkedip aniden susmama kadar tüm gözler çoktan üstümdeydi.
Jeongin dönüp;
"Af buyur?"
"Önemsiz, sadece anlık olarak söyledim. Önünüze dönün."
"Sakladığım şeyden benim neden haberim yok Ryu hanım?"
Atışmanın ortasına giren Ravn Jeongin'e döndü;
"Bir şey olmadığını söyledi değil mi? Uzatmasan hoş olacak bebeğim."
"Ha, siz ikiniz çoktandır ordu kurmuşsunuz ya. Ne hoş, içinde bulunduğumuz durum yam da buna uygun. Birlikte olup olayları çözmek size göre değildi unuttum üzgünüm. E Doyoung da yok, hallederim ben tek sallarım bir şeyler. Rahat olun. Hakkımda bir olay var üstelik en güvendiğim iki kişi arasında ve ben bilmiyorum."
"Saçmalamayı kessen güzel olacak. Saçma sapan konuşmadan önce kendine gel. Bir şey yok. Neden gizemli takılmanın nedenini biz merak etmezken tek duyduğun şeyle söylediklerine bak. Kendine gel. Çocuk değilsin sen."
"Olaylara katılmıyorum Ravn, size göre yeterli değilim sanırım. Halledin o halde, çekiliyorum bu işten. Herhangi bir çaba sarfetmem gerekmiyor."
"Susun, yeter. Yaptığınız sadece rezillik farkındasınız değil mi? Doyoung kendinde bile değil. Birbirinizi kendinize rakip görüp atışıyorsunuz. Gerçekten yanınızda olacak zamanda söylediklerinize bakın. Cidden salak mısınız yoksa salak taklidi mi yapıyorsunuz? Şu lanet şeyi daha fazla büyütmeden normale dönün."
Sözümü bitirmemle mırıldanan Mini'ye döndüm;
"Soyadın haklı mı be karıcım?"
"Mini..."
"Özür dilerim,"
"Eee Jeongin ve Ravn, ne izliyorsunuz?"
"Tamam uzatmıyorum, Chan ve Hyunjin, bahçeye iyicr bakın. Geri kalanlar; bahçeye dahi çıkmıyorsunuz."
Israrlı gözlerle Ravn'a bakan Hyunjin;
"Ha bizimki can değil yani, neden biz?"
"Hyun kes sesini. Dediğimi yapın. Dediğimi yapın. Chan sulatnım, Hyunjin'e sahip çık🙂😍😘"

Hyunjin'in sabır sözleri ile bahçeye çıkmaya yönelen ikili salondan ayrılınca oluşan derin sessizlik adım sesleriye bozulmuştu. Arkaya döndüğümüzde herkesin kocaman açılan gözleri gayet normaldi sanırım.

-------

782 kelime, gözünğz doysun arkadaşlar. Hadi bb. Kimin geldiğinden de size ne? Tahmin edin fln.