Sıcak bir eylül sabahıydı, penceremden giren ışıkla gözlerimi aralarken çalan alarmımın sesini duyup doğruldum. Hemen telefonumı elime aldım ve gelen bildirimlere baktım. Her zaman ki gibi Serdar Ortaç'ın gönderilerine yaptığım şehvetli yorumlara insanlar linç atıyordu. Güzelliğimi kıskandılar tabii. Telefonu elimden bırakıp lavaboya gittim ve çişimi yaptım. Hemen dolabıma gittim ve en sevdiğim fan tişörtümü üzerime geçirip altına siyah dar pantolon giydim. ( Tişört bu)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hemen iki katlı tek başıma yaşadığım evin alt katına inip çay yaptım ve en sevdiğim çay bardağıma koydum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayağıma ayakkabılarımı giyip evden çıktım ve okuduğum liseye gitmek üzere yola çıktım. Kulaklıklarımı takıp Serdar Ortaç playlistimi açtım ve başımı eğip yürümeye başladım. Yolda yürüyüp hayallere dalmışken bir şeyin bana çarptığını hissettim. Çok ufak ve küçük olduğu için ne olduğunu anlayamamıştım. Kafasını kaldırıp bana baktığı an çığlık atmaya ve ağlamaya başladım. EVET EVET BU GÖRDÜĞÜM KİŞİ SERDAR ORTAÇTI.
Gözlerimin karardığını ve başımın döndüğünü hissettim. Bir anda Serdar'ımın kollarına yığıldım. İnce sesiyle " hanımefendi, iyi misiniz amk?" Dedi. Duyduğum son cümle bu oldu. Bilincimi yitirdim ve gözlerimi karalığa kapattım.
"Neredeyim ben?" Diye bir cümle döküldü dudaklarımdan bilinçsizce. Gözlerimi araladığımda yanımda Serdar duruyordu ve ellerimi öpüyordu. Uyandığımı farkedince elimi bırakıp " Hemşire, doktor kimse yok mu kız uyandı." Diye bağırmaya başladı. "Adım Nida yalnız!" Diye çıkıştım hemen ona aşık olduğumu anlamasın diye. "Hmmm ne kadar güzel bir isim Nida😉." Dedi ve ben gözlerimi tekrar karanlığa gömdüm.
