Moon & Sun [GL]

5. රෑ කෑම

‍Moonbyul p.o.v 

සසොරිගේ ගෙදර හිතාගන්න බැරි තරම් හොඳ පවුලක්. ඒත් සසොරි ඇරෙන්න... එයා නම් ගෙදර හිටියෙත් බීලා වගේ. 

'අම්මේ කෝ මගේ සාය?' 

'කවදද පුතේ ඔයාට සායවල් තිබ්බේ?' 

'ඇයි අර මම දෙක වසරෙදි ගත්තු එක?' 

'දැන් ඔයා දෙක වසරේ නෙවෙයි ළමයෝ..' 

'නැද්ද?' 

'දුවපිය මෙතනින්!' 

සෝලා මගේ එහා පැත්තෙන් වාඩි වෙලා පුම්බන් හිටියා. හරියට නිකන් හයිඩ්‍රජන් පුරවපු බැලුමක් වගේ. ඇන්නොත් පිපිරෙයිද කියලා බලන්න ආසාවක් ආවත් ඒක කරන්න තරම් පුරුස ධෛර්යක් මට තිබ්බේ නැහැ. 

අපොයි! අමතක වුණානේ එහෙම නම දාපු බබා කවුද කියලා හ්වාසාගෙන් අහන්න. කමක් නෑ තව ටිකක් රෑ වෙලා අහමු.

'එන්න ඇවිත් වාඩි වෙන්න...' සසොරිගේ අම්මා කිව්වා. 

අපි කෑම මේසේ වටේට වාඩි වුණා. කෑම මේසේ උඩ තිබ්බේ රසට පෙණුනු කෑම ගොඩක්. කැරට් පුරවපු පාන් පෙති. මස් බැදුමක්. සලාද කොල ‍ගොඩක්. එතකොට තවත් හුඟක් එව්වා තිබ්බා. ඔව්වා කිය කිය ඉන්න බෑ කෙලින්ම කනවා ඇරෙන්න. 😋

'කන්න ළමයිනේ...' සසොරිගේ තාත්තා කිව්වා. 

අපි කෑම බෙදා ගත්තා. 

'මේ ළමයා කවුද?' අම්මා ඇහුවා. 

'මමද?' මම ඇහුවා. 

සස‍ොරි ඔළුව වැනුවා. 'ඒ මූණ ඇඹුල්...' 

'ම‍ොකක් කිව්වා?' අයියා කටේ සලාද කොළයක් හිර කර ගනිමින් ඇහුවා. 'ඒ ළමයගේ මූණ ඔය සේපාලිකා මලක් වගේ තියෙන්නේ? මොන ඇඹුලක්ද?' 

මම හිනා වුණා. 'මම මූන් බ්‍යුල්... එතකොට මේ ඉන්නේ කිම් ‍ යොන්ග්සන්... මගේ... අම්... උහ්...' 

'ඒ එයාගේ පෙම්වතිය...' සසොරි වැඩේ ඇනුවේ අම්මා බත් අනලා කවන සයිස් එකට. 

ඒ ගමන කෑම හිරවුණේ යොන්ග්සන්ට. 'මොන මඟුලක්ද ඒ? මම එයාගේ කෙල්ල නෙවෙයි!' 

'නැහැ නැහැ... ඒ දෙන්නා විවාපත් යුවලක්... 😏' සසොරි නිවිහැනහිල්ලේ පාන් කෑල්ලක් ගිලින ගමන් කිව්වා. දැන් නම් මම ඉවරයි. 😳