IT's finally Sunday. After the encounter that afternoon, Zandrex didn't leave her alone again. Lalo pa siya nitong binantayan. Hindi naman na sila masyadong nagharap lalo na nang abalahin na ni Sabrina ang sarili sa mga paperworks na hindi pa niya natatapos gawin. Ang lalaki naman ay abala ring nakikipag-usap kung kani-kanino sa cellphone nito.
She tries to listen to his conversation, but most of what he's saying doesn't make any sense. Lalo na at hindi naman niya naririnig ang sinasabi ng mga kinakausap nito.
She did hear him mentioned the attacker a lot of times. At doon niya nga nalaman na nakakulong na ito sa isang lugar at ini-interrogate ng mga tauhan nito.
Napamasahe siya sa magkabilang sintido. Sumasakit na naman kasi ang ulo niya. Hindi niya alam kung dahil ba sa sunod-sunod ang pagdating ng mga alaala sa isip niya o dahil sa stress.
Jeon called as well. He reminded her not to pressure herself for remembering everything. Pwede raw kasi siyang maka-experience ulit ng black out. At kapag nag-black out siya nang paulit-ulit ay malaki ang posibilidad na hindi na siya makakaalala pang muli.
Sumandal siya sa kinauupuang sofa at pumikit para panandaliang ipahinga ang mga mata mula sa pagkababad sa screen ng laptop. Christy told her that she's coming today. Pero mag-iisang oras na niya itong hinihintay ay wala pa rin ito kaya mag-isa na lang muna niyang sinisimulan ang trabaho. Si Zandrex naman ay ilang beses na niyang sinabihan na umalis dahil ayaw niyang maabutan pa ito ni Christy.
Zandrex refused to leave her side.
Now, she didn't know what she should tell her bestfriend once she arrives. Tiyak na magtataka ito nang sagad kapag nakita ang lalaki sa loob ng apartment niya.
And speaking of Zandrex, she opened her eyes as soon as she heard his approaching footsteps. He's coming out of her bedroom. As much as she hates him to go there, she couldn't stop him, unless she wants him to force her again into something she didn't like.
Katulad kagabi. She was too exhausted that she fell asleep as soon as her body touched the bed. At ganoon na lang ang gulat niya kaninang umaga nang makitang katabi na naman niya itong natulog, at nakayakap na naman ito sa kaniya nang sobrang higpit.
Kinilabutan siya nang maalala ang nangyari kahapon. Gayunpaman, mukhang hindi talaga nito naaalala ang tungkol doon lalo na at hindi na ito nagtangkang muli.
Ngunit hindi niya maitatanggi na habang tumatagal ay mas lumalim ang nararamdaman niya para rito.
Earlier this morning, her sanity was tested once again.
She opened her eyes sleepily when she felt a warm air continuously fanning at the back of her neck and shoulder. Ilang beses pa siyang napakurap-kurap bago na-realized na may nakayakap sa kaniya at hininga ni Zandrex ang nararamdaman niyang dumadampi sa balat niya.
Mabilis na nawala ang nararamdaman niyang antok nang yakapin pa siya nang mas mahigpit ni Zandrex mula sa likuran.
She's a hundred percent sure that he's still asleep. Pero kahit ganoon, binabayo na nang sagad ang dibdib niya sa kakaibang kaba na nararamdaman niya ng mga oras na iyon. Napakagat siya sa labi nang maramdaman ang pagsiksik ng mukha nito sa espasyo sa pag-itan ng leeg at balikat niya. Ganoon na lamang ang naramdaman niyang kilabot na mabilis na kumakalat sa buo niyang katawan. Ilang ulit na bumabalik sa gunita niya ang mga ginawa nito kahapon.
And....
What is that hard thing poking behind her bottom?
Hindi siya tanga para hindi malaman kung ano iyon. Her face reddened. He's having a morning boner.
Hindi na siya nakatagal at mabilis na kumawala mula sa mga bisig nito at bumangon mula sa higaan. Her face red as a tomato.
Zandrex got up in alarm.
BINABASA MO ANG
Endless Attachment
Lãng mạnI used to call him mine, and I used to being called his. But for some reason, five years weren't enough to tie the knot of our supposedly forever bond. He used to be gentle, and I used to love him for that... But then, after our painful break up, he...
