Yavaş adımlarla ileri geri yürüyordu. Ayağından çıkan tok sesler, sadece masa olan odada yankı yapıyor ve işittiğin bu ses katlanmaz hale geliyordu. Yarım saat dedin içinden yarım saattir burada boş boş oturuyordun. Derin bir nefes verdin -Ne zamana kadar burda bekliyeceğim ?Adamın koyu kahve gözleri seni bulup, tersler bir biçimde - O gitmeni isteyene kadar burdasın. -Benimle dalga mı geçiyorsun? Beni arıyorsunuz ve apar topar buraya getiriyorsunuz! Hiçbir açıklama yapmadan beni burada bekletiyorsunuz. O sırada adamın kafasını şişirmeye devem edecekken kapı açılıyor -Merhaba Y/N Asamın hafif çıkmış sakalları vardı. Üzerinde koyu kahve tonları takım elbise ve yeni temizlenmiş gibi görünen klasik bir ayakkabı giyiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Sende kimsin? Etrafından dolandı ve başını omzuna koydu -Kırıldım doğrusu. Ben senin yeni patronunum. Biraz daha nazik olmalısın. Doğruldu ve omuzlarımı sıktı. Ona baktın. -Neden beni Maximoff kardeşlerle göreve yollamadınız? Biliyosunsuzdur biz aynı deneye tabi tutulduk. Ayrıca onlara göre dahi iyi dövüşebilirim. Adam dolandı ve karşındaki sandalyeye oturdu. -Hmm... Bir düşüneyim. Buldum.Çünkü senin bir gücün yok. Deneyden sağ çıkmış olabilirsin ama bir gücün yok Y/N. İyi bir ajansın. Seni bunun için burda tutuyoruz. Ayrıca Avengers a karşı ne yapabilirdin ki? Sıkıntılı bir nefes verdin. -Beni sırf seninle tanışayım diye çağırmadın değil mi? Sorun ne? -Elbette. Y/N , aileni aradığını biliyorum. Ama zaten sana onların öldüğünü söylemiştik. İkizlerin ailesiyle birlikte senin ailende öldü Y/N. Sen ona baktın. Derin bir nefes verdi. -Neden aileni arıyorsun? Bu olayı bu kadar kurcalıyacak bir şey yok. Hydra sana çok iyi baktı. Nankörlük ediyorsun. Sana eğilip konuşan adama yaklaşıp kulağına fısıldadın. -Öyle mi dersin? Nankörlük mü ediyorum? Çok kötü. Yanağını onun yanağına sürtüp geri çekiliyorsun. Gözlerini kapatan adam gözlerini açıp sana bakıyor. Senin sırıtan yüzünü görünce . -Çok kötü. Diye fısıldıyor adam.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Şu anki amacın ne Y/N? -Şu an bir amacım yok biliyorsunuz. Siz bana bir görev veriyorsunuz ve ben de onu yapıyorum. Nasıl bir amacım olabilirki? Gözlerin içine bakmaya devam etti. Emin olmak istiyor gibiydi. Dosyayı önüne attı. -Doğru söylüyorsun. Görev. Önemsiz konularla kafanı doldurmanı istemiyoruz. Dosyayı kendine çekip baktın. -Maximofflar -Evet. Onları takip etmeni istiyoruz. Ne çok yakın olacaksın ne çok uzak. Bize haberdar ediceksin her konuda.
Üst üste şaşkınlık geçiriyordun. İlk olarak Stark bu tekene yığınını yaparken ne düşünüyordu. İkinci olarak Maximofflar gerçekten Avengers tarafına mı geçmişti ? Onlar çok kararlı göründüğünü düşünüyordun. Bunları düşünürken sana doğru gelen robotlardan birine birkaç el sıkıp kaçmaya başladın. Yanından bir mavi ışık süzmesi geçti. Yüzünde hafif bir gülümsemeyle "Pietro" dedin fısıltıyla. Işık süzmesi tekrar gelip yanında durdu. Pietro şaşkınlıkla yüzüne baktı. - Y/N , burda ne işin var? - Bilirsin. -Hydra. Hala onlar için mi çalışıyorsun? -Neden çalışmayayim? Önce yüzünde bir kırgınlık belirdi, sonra ciddi yüz ifadesini takılıp - Onların tek işi yalan Y/N . Onları bırakmalısın? Bana güven. Seni bir ölüm makinası yaptılar Y/N. Sana işkence ettiler. Bırakmalısın.Bunu düşün. İlk olarak burdan çıkıp güvende olacağın bir yere git.
Sıkıntılı bir nefes verip başını eğdin. Pietro elini omzuna koyup - Tamam mı? Bir düşün. Şimdi bu kahramanın bir kaç işi var hoşçakal bücür.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Etrafına baktın burdan çıkmak gerçekten zor olacak diye içinden geçirdin.
Mavi ışık süzmesini tekrar gördün. Gittiği yeri görünce olanları tahmin ettin. Dudaklarından acı bir çığlık çıktı "Pietro!" Ona bir şey olmaması için yalvardın. Aileni hiç bulamamıştın ve bir dostunuda kaybetmeye hazır değildin. Silah seslerini duydun. Gözlerini kapattın. Ellerin titriyordu, bacaklarının ise seni ayakta tutabileceğini zannetmiyordun. Silah sesi kesildi, büyük bir sesizlik oldu. Gözleri artık gerçekle yüzleşmek istiyor gibi açıldı. Beklediğin bu değildi. Şaşkınlıktan hafifçe dudakların aralandı. Gri tonlarında ışık Pietroya duvar olmuştu. "Siktir! Neler oluyor böyle?" diye söylendin. Pietro sana dönüp. "Bunun geldiğini görmemiştim işte."
