Wattpad Bir Çöplük

Eskilerden Gelenler

Merhaba dostlarım!

Bugün Wattpad ve Wattpad yazarları hakkında düşündüm ve cidden Wattpad yazarlarına hak verdim.

Sıfır uğraşla yaz bir goodgirl, badboy kitabı. Erkek olsun mafyanın velihatı. Kız olsun salak. Doldur klişelerle. Bir de sağdan soldan betimlemeler ekle. Al sana 20 milyonluk kitap+ 7 farklı yayınevinden kitap basım teklifi.

Bastır kitabı. Yap kitapların tane fiyatını yetmiş.

Tebrikler! Artık siz de zenginsiniz ve yıllar boyu insanlar tarafından konuşulacak, onlarca fan hesabınız ve sizin için yapılmış postunuz olacak!

Alın size kolay yoldan para kazanma yöntemleri.

Aileleri neden kızsın ki çocuklarına?

Yaş 13-14, çocuğun sıfır emekle zengin oldu.

Daha ne isteyebilirsin ki?

Geçen gün bir yazar kitabını bastırmaya karar vermiş. Dolayısıyla bölümler buradan silinecek.

Kitap bitmeden silinme kararı alındığı için haliyle okuyucular tepki göstermiş.

Yazar ise kendini "Kitabımı basılı bir şekilde görmek istiyorum." diye savunuyor.

Yazarların burada bize sundukları şeyler belli: ücretsiz bir şekilde kitap okuyabilmek.

Siz bize ücretsiz bir şekilde bunu sunduğunuzu iddia ettiyseniz bunu gerçekleştirmeniz gerekir.

Siz buradaki insanlara bir şeyler borçlusunuz.

Çoğu yazar kitabını basılmış şekilde görmeyi ister fakat bu kitap bittikten sonra da olabilir.

Üstelik tek problem burada da değil. Finale yaklaşık son 10 bölüm bastırılma kararı alınıyor.

Yani kitap 300 sayfaysa sadece 50 sayfa okumak için sizden kitabı almanızı istiyor.

Üzgünüm ama okuyucular haklı.

Finalden sonra da basabilirdi.

Bugün yıllar önce okuduğum, uzun süredir aradığım ama bulamadığım bir kurgudan bahsedeceğiz.

Yaklaşık 2 sene önce okuduğum için hatırlayamadığım yerler olabilir.

Kızımız bir lise öğrencisi, normal bir hayat yaşayan sıradan bir kız.

Mahlukat kıza âşık olunca yirmilerinde olmasına rağmen liseye yazılıyor ve kızı kendine âşık etmeye çalışıyor.

Bütün kurgu boyunca "çok meşgul" gösterilen mafyanın gününün üçte birini okulda geçirmesi ironik.

Kızı defalarca kere taciz ediyor: Zorla sarılmak, boyundan öpmek...

Fakat kızımız hiçbir şekilde bunu kimseye anlatmıyor.

En sonunda bir sebepten tepesi atan mahlukat kızı kaçırıyor.

Kaçırdıktan sonra cinsel birliktelik yaşamak istediğini söylediğinde kız sanki kendini kaçıran ve taciz eden o değilmiş gibi bir sakinlikle adama izin veriyor ama merak etmeyin bu olay gerçekleşmiyor.

Kurgu boyunca herhangi bir cinsel ilişki ya da tecavüz yok.

Ama elbisesi kısa olduğu için kızın zorla üzerini değiştiren, kızı yatağa bağlayıp üzerini soyup taciz eden bir yaratığımız var.

Bizim kız yaklaşık otuzuncu bölümden sonra yaratığa âşık olmaya başlıyor.

Oysa yaratık kızın ne okula gitmesine ne de tek başına dışarı çıkmasına izin veriyor.

Yaratığın kız kardeşinin bir sevgilisi var. Fakat yaratık bizim kız gibi kardeşini de kısıtladığı için ağabeyine bunu söyleyemiyor.

"Kendi başımı derde sokuyorsam neden yengeminkini de sokmayayım?" kafasıyla bizim kızı da ikna edip evden kaçıyorlar ve kızın sevgilisiyle buluşmaya gidiyorlar.

Buluşma sırasında sıkılan bizim kız kafenin önüne çıkıyor ve ne tesadüftür ki bizim kızı seven biri kızı görüyor. Kızla konuşmaya başlıyor. O sırada bizim kızları almaya gelen mahlukat konuşma sırasında geçen bir cümleyi yanlış anlıyor ve adamı öldüresiye dövüyor.

Bizim kızı da alıp eve götürüyor.

Eve gelince ceza olarak yanlış hatırlamıyorsam bizim kızın boynuna kızdırılmış demirle kendi adının baş harfini kazıyor.

Ardından olayın gerçeklerini fark eden mahlukat kıza yalvarıyor ama bizim kızın yaşadığı onca şey sonucu psikolojisi mahvolmuş durumda. Kız tepki dahi vermiyor doğru düzgün.

Sonra bunlar bir şekilde yeniden anlaşmaya başlıyorlar ve bizim kız ile mahlukatın kız kardeşi yüzleşiyor.

İnanamayacaksınız ama kız kardeş bizim kızdan nefret etmeye başlamış

Sebebi ise onun yüzünden erkek arkadaşından ayrılmak zorunda kalmasıymış

Yahu kız sen ilk buluşmanda yalnız kalma diye boynunda ömür boyu taşıyacağı bir ize sahip oldu

Yahu ne manyak insanlarsınız ya..

Bu olay sonucunda bizim kız haklı olarak sinir krizi geçiriyor ve içindeki her şeyi bizim mahlukata dökerek kin kusuyor, etrafı dağıtıyor.

Sonuç olarak yine barışıyorlar ve yüksek ihtimal de evlenecekler.

Ops, adam kadına zorla imam nikahı da kıydırmıştı değil mi?

Bu arada bu kitap 2-3 yıl önce bayağı bir okunmuştu. Şu an 4-5 milyon okunması vardır en az.

Bir önceki bölümdeki kitaptan sonra ne diyeceğimi bilemedim.

Şimdi boydan boya bir düşünelim. Bizi ailemizden ayıran, okulumuzdan eden, hayatımızı mahveden, bizi taciz eden, bize şiddet uygulayan, bizimle zorla evlenen birini sevmek mi?

Bunu akıl sağlığı yerinde olmayan biri bile yapmaz

Şurada olan olayların binde biri yaşansın o kişinin yüzüne bakamam ben.

Çünkü kolay şeyler değil.

En basitinden kaçırılma kısmı başıma gelse ömrüm boyu psikolojim yerine gelmez ki olması gereken durum da budur.

Bir insanın nasıl böyle bir şeyi kaldırıp bu kişiyle mutlu mesut yaşamasını beklersiniz?

Burada olanlar o kadar travmatik ki...

Normal bir insan kaldıramaz böyle bir şeyi ki sadece okumuş biri olarak bende bile travma olarak kaldı.

Burada geçenlerin olağan bir şey olarak sunamazsınız.

Burada olan şeyler olağansa ve siz bunları olağan görüyorsanız çok ciddi bir problem vardır.

Gideceksin, sende böyle travmalar bırakan birini affedeceksin.

Kimseye nasip olmasın.

Bir de olayın tacizin, şiddetin, kısıtlamanın ve özgürlüğün elinden alınmasının normalleştiren tarafı var.

Şimdi çık işin içinden çıkabilirsen.

Yemin ediyorum darlandım.

Yalan söylemeyeceğim, her gün biraz daha umudum azalıyor.

Dışarıda tecavüz, cinayet gibi konularda olan baskı yeterince büyükken bize destek olması gereken yerde köstek olan insanların yarattığı bu kaosu bitirmeye çalışıyoruz ve olayı asıl başlatan kişilerin hatalarını telafi etmeye çalışırken bu kişiler tarafından psikolojik şiddete maruz kalıyoruz.

Sonra yine bize destek çıktığını iddia eden kişiler tarafından işin gerçek yüzünü bilmeden varsayımlarla suçlanıyoruz.

Olay oradan nasıl gözüküyor bilmiyorum ama buradan tam olarak çıldırmalık gözüküyor.

Her neyse dostlarım, son sözü size bırakıyorum...