Yanlış Anlaşılma

Neler Oldu?

  Gözlerimi açamasam da yerde yattığımı anlamıştım. Bu bir rüyaydı. Anladığımda rahatlamıştım. Yavaşça gözlerimi açtım. Yukarıda gökyüzü vardı. Uçakta değil miydim? Yavaşça oturur konuma geldim. Etrafıma bakındığımda bunun bir rüya olmadığını anladım. Parlayan güneşten dolayı fazla göremesem de ayağa kalktım. Dengede durmakta zorlanıyordum. Yarı bulanık bir şekilde yerde yatanı gördüm. İyice yanına yaklaştım ve gözlerimi ovuşturdum. Bu Sena'ydı! Hemen nefesine baktım. Yaşıyordu. Onu sarsmaya başladım; "Sena, beni duyabiliyor musun? Sena?"

  Yakınlarda hiç kimse yaşamıyordu. Hava sıcaktı. Birden ayağım ağrımaya başladı. Ayağıma baktığımda mosmor olmuştu. Acıyla bağırdım. Bir ses daha duydum. Büşra'nın sesine benziyordu. Topallayarak hızlı hızlı gitmeye başladım. Yerde iki büklüm Büşra yatıyordu. "Neren acıyor?" diye sordum. "Sırtım!" diye acıyla bağırdı. Onu yan yatırdım. Boynu ve karnının arasında, omuriliğin yan tarafında tişörtüne bulaşmış olan kanı görmüştüm. Tişörtümden bir parça kopardım. Yarasına bastırdım. Çok halsizdi. Bağıramadı bile. Bayıldığında çevrede bulduğum odun kütüğünü sürükledim ve üstüne onu yatırdım. Son gücümle onu da açık alana götürdüm. İyi ki bir aradaydık.

  Aleyna, Ayşegül ve Hazal neredeydi? Bunun merakıyla bağırdım; "Beni duyan var mı!? Hazal! Aleyna!"

  Cevap yoktu. Hüzünle yere yattım. Tükenmiştim. Ellerim yara olmuştu. Omzum ağrıyor, karnım acıyordu. Kendime hiç dikkatli bakmamıştım. Tişörtümü kaldırdığımda karnıma cam parçaları ve metal parçalarının saplandığını görmüştüm. Ellerim titriyordu. O yüzden dokunamamıştım. Ağlamaya başladım. Ama genzim kurumuştu. O yüzden fazla yutkunamıyordum. Kafamda binlerce soru vardı. Gözlerimin kapanmaya başladığını hissettiğimde kendimi bıraktım. Ya bayılmış, ya da uyumuştum.

  Belki de ölmüştüm...