Hidden Heiress

Chapter 16

Allyson Catherine Evangeline 

Shock but happy and excited at the same time, that's what I feel tonight as I saw how pretty the surrounding is. I didn't know how party works not until today. The night became lovelier with all those fancy fairy lights hanging on the trees. We are on Liezel's house garden, there house is big to think that the number of people invited is in hundreds.

Sky pulled me a chair and I thanked him for that.

"Tell me if you want to go home, okay?" I chuckled on what he said, kakarating lang namin pero uwi na ang unang sinabi niya.

"I'm serious, I know you're not into this kind of party, I shouldn't have dragged you to this."

"Seriously, Sky?" Natatawang sambit ko sa kaniya. He just shrugged and pulled my chair closer to him nang may maramdaman akong umupo sa katabi kong upuan.

"Hi Allyson!" Hinanap ko ang tumawag sa pangalan ko, at nagulat ako ng makita si Red sa unahan ko, I also saw the twins and Owen na parehong nakaupo. Napabaling naman ako sa kanan ko ng maramdaman kong gumalaw ito. At hindi na ako nagulat ng makita si Zach, narito ang mga kaibigan niya eh.

Four of them greeted me, except for the guy on my right. Hindi rin naman niya ako pinapansin dahil busy siya sa cellphone nito. At ngayon ko lamang napansin na ako lang pala ang babae sa grupo namin.

I felt Sky's hand on my back kaya napabaling ako sa kaniya.

"Gusto mo bang lumipat tayo ng lamesa?" I look at him with confuse look.

"Why?" I look around at nakita kong puros okupado na lahat ng mga upuan. Napatigil lamang ako sa pagtingin sa lugar ng biglang mamatay ang mga ilaw at ang naiwang nakabukas ay ang spotlight na nakatutok sa carpeted na sahig. I think the debutante is ready.

We all stand and started to clap when Liezel entered on the garden with her elegant violet ballgown. And as the party continues, I can't help but to feel happy. This is the first time that I attended a party, and I didn't know that this is fun. I can't help but to feel nervous when they call my name on stage. Buti na lamang at nakapaghanda ako ng salitang sasabihin ko.

"You done?" I nodded and wipe my lips with table napkin. The party stops for a while for us to eat first. I just finished mine kaya inabala ko na lamang ang sarili ko sa pagtingin sa paligid. Pagkaraan lamang ng ilang minuto ay napansin kong nagsisimula ng magsipag-tayuan ang mga tao at pumupunta sa gitna. Mostly couples are dancing with the slow beats of the song. I saw Liezel on the center together with her Dad, they're dancing and I can see the wide smile of my classmate. I can see that she's happy.

"Hey." I looked up and saw Sky standing and offering me his hand. I smiled and put my hand to her, he pulled me and we stop on the center. We just talked some random things as we dance to the low music. And Sky being Sky, hindi nawawala ang mga joke nito, so all the time I was just laughing at his shallow jokes.

Nang pabalik na kami sa puwesto namin ay nakaramdam akong kailangang pumunto sa banyo. Sky insisted to come with me pero hindi na ako pumayag. Pumasok ako sa bahay nila at nagtanong sa mga katiwala doon ang daan papuntang banyo. 

I was shock when I saw Zach leaning on the wall, he's facing the comfort room's door so when I opened it, he's the first thing that I saw. Humakbang ako palapit sa kaniya at huminto sa tapat nito. Even if he's not standing straight, nagmukha pa ring bata ang tangkad ko. 

"What are you doing here?" I asked him but it seems like he does not heard what I said. Tinagilid ko ang mukha ko habang nakatitig pa rin sa kaniya.

"Aren't you going to comfort room?"

"Are you bored?"

"Are you okay?"

Nang wala akong makuhang sagot ay bagsak ang balikat na ginaya ko na lamang ang ayos niya. Sumandal din ako sa dingding habang nakahalukipkip ang mga braso sa dibdib. Katahimikan ang bumalot sa amin, tanging tunog lamang na nanggagaling sa labas ang maririnig. Nagmistulang nasa isang staring contest kaming dalawa, nakatitig lang sa kawalan. Hindi ko namalayan ang oras dahil nawili ako sa katahimikang bumabalot sa amin. Napaayos ako ng tayo ng maalala si Sky. I'm sure he's waiting for me, kanina pa.

"Baka hinahanap na ako ni Sky." Sabi ko sa kaniya ng bumaling siya sa akin at nagtatakang tumingin dahil sa biglaang paggalaw ko.

"Tara na sa labas." Nang makitang wala siyang balak tumayo ay ako na ang gumawa ng paraan para gumalaw siya sa puwesto niya. I pulled him with my two hands, dahil sa bigat niya ay parang nanghihila ako ng malaking sako. 

"W-wait!" Pagkalabas namin ng main door ay siya namang paghila niya sa kamay ko. But we go on a opposite direction.

"Saan tayo?" He's holding my hand as we walk closely on his car. 

"Aren't you going to talk?" Kanina pa ako nahihiwagaan kay Zach. Magmula kanina ay hindi ko pa siya narinig na magsalita man lang.

Nakasimangot akong sumakay sa kotse niya pagkatapos niya akong pagbuksan ng pinto. Saglit lang ay pumasok na din siya, he fasten his seatbelt as well as mine. Matapos niyang ikabit ang akin ay siya namang pagbuhay niya ng makina ng kaniyang sasakyan.

"Hindi ka talaga magsasalita?" Nang mapansing wala talaga siyang balak na magsalita ay itinuon ko na lamang ang pansin sa tanawing nakikita sa labas ng bintana. 

Habang tumatagal ay nawiwili na akong pagmasdan ang nasa labas. This is my first time to watch city lights. Kay gandang pagmasdan pala talaga. 

Pagkaraan ng ilang minuto ay naramdaman kong tumigil ang sinasakyan namin. Nang makita kong tinatanggal ni Zach ang seatbelt nito'y ginaya ko siya. Pagkababa ko ng sasakyan ay siya namang pagkislap ng mga mata ko sa ganda ng tanawin. We are on open field, sa baba nito'y kita ang siyudad ng Maynila. I was amazed by the citylights, really. It's such a breathtaking view. 

Umupo ako sa isang malaking bato na naroon banda malapit sa bangin. Hindi naman nakakatakot ang lugar dahil may harang ito. I felt Zach sat beside me but I gave him no attention. I'm too busy watching the City Lights. Funny how those small lights uplift my mood. 

A warm feeling enveloped me all of the sudden, Zach put his coat unto mine so I tilt my head and gave him a warm smile.

"Why is the sudden quiet?" I mean, I know he's not fond of talking every time. But tonight's different. 

And instead of answering my question, he just look at me. I can't seem to read his mind because his eyes are too blank. Feels like no emotions at all.

"May problema ka ba?" But instead of answering mine, he gave me a small smile and shook his head. And I was there, shock. Dumbfounded. I didn't see that smile coming.

"You should smile often." Ang kaninang mukha ko lamang ang nakaharap sa kaniya ngayon ay ang buong katawan ko na. He put his left hand beside me para hindi ako mahulog dahil naka-indian seat na ako sa gilid niya. 

With the moon light's rays, I saw him blushed for the first time. I chuckled when I caught him looked away. 

"But seriously, Zach. Bakit ang tahimik mo? Kanina pa. Do you have problems?" I'm intently looking at him, waiting to hear his first word tonight. But then, he was about to answer when I remembered Sky.

"We should go, baka nag-aalala na si Sky." I mentally scold myself for not remembering Sky. I'm sure he's worried, at sigurado na hinahanap na ako no'n.

Walang imik na sumusunod lamang sa akin si Zach habang papalapit kami sa kotse niya. He open the door for me, at bago pa man niya maisarado, I saw one emotion lingered on his eyes. 

Disappointment.