Hidden Heiress

Chapter 6

Allyson Catherine Evangeline

"I'm sorry Ms. Evangeline, but I won't accept your request." Ibinalik niya sa akin ang papel na ibinigay ko. He clasp his hand as he lean on his chair. He then eye me intently.

"If you're worrying about what happened yesterday, don't be. Naparusahan na ang gumawa no'n sa'yo. So, get that paper and go back to your room. Now." 

"But Mr. Carter, I--" I was taken aback when he gave me a glare. Dahil do'n nakikita ko sa kaniya ang pamangkin niya. Si Zachary.

"No more buts, Ms. Evangeline." Tumayo ito at siya na ang naglagay ng papel sa kamay ko.

"I don't want to lose a student like you. You see, you gave pride to our institution. Everytime you compete, you always bagged the first price. So no, hindi ko pakakawalan ang isang estudyanteng kagaya mo. You're smart, Ms Allyson. At marami ang magkakandarapa para kunin ka once you step out on this premises."

"And one reason is, Kuya Zachariah told me na huwag na huwag akong papayag kung magre-request ka man na mag-drop out. Kaya naman, go back to your room. Ngayon na, while I'm still being nice." Pinagkrus niya ang braso nito saka ako pinagtaasan ng kilay.

I sighed heavily saka marahang yumuko. Bagsak ang balikat na lumabas ako ng office niya.

Naisip ko kasing mag-transfer na sana sa ibang school, kaya naman nag-request akong mag-drop out na sana. Pero hindi naman ako pinayagan ng Dean.

Wala akong nagawa kundi bumalik na lang sa classroom. Hindi ko alam kung anong kapalaran na naman ang mangyayari sa akin ngayon, baka mas malala pa kaysa kahapon.

Nakayukong pumasok ako sa room namin. The whole room is quiet, na para bang walang tao. Nagtaka ako kung bakit walang ingay kaya naman ay nag-angat ako ng tingin.

All of them are staring at me. But the difference is, no more disgust, no more glare. Na parang pangkaraniwang estudyante na lang ako sa paningin nila. I was back from my reverie when the teacher open the door. Wala akong nagawa kundi maglakad na lang papunta sa upuan ko.

And that's how I spend my four hour class. Wondering what happened, kung bakit gano'n na lang umakto ang mga kaklase ko. They're now smiling at me, talking, and even someone are approaching me. May mga nag-aya din sa akin kung puwede ba akong sumabay sa kanila mag-lunch, but I refuse. Hindi ako sanay.

Nang makita kong wala ng estudyante sa room ay saka lang ako lumabas. I can feel those stare, pero pinili ko na lang ang yumuko. Nagtungo ako sa canteen ng mag-isa. Gustuhin ko mang pumunta sa music club, ay wala din naman akong maaabutang tao doon. Every Friday kasi ay iba ang schedule nila Sky sa aming mga High School.

Pumasok ako sa canteen at pipila na sana ng mahagip ko siya. They are five, at nasa likuran silang pila. Kung pipila ako ay susunod ako sa kanila.

Nagtama ang mga mata namin dahil siya ang nasa likod, at nakaharap pa ito sa direksyon ng pintuan habang nakasandal sa pader. He's eyeing me, but this time, no more death glare.

But I choose to step away. Tumalikod ako at lumabas na lang sa canteen. Napatigil ako sa paghakbang dahil sa pagtunog ng tiyan ko. Gutom na ako.

Mas pinili ko na lang ang tumambay muna sa field. Umupo ako sa may lilim ng puno at doon ako sumandal. Hihintayin ko na lang silang matapos. Hindi naman siguro sila magtatambay doon ng matagal.

Kinuha ko na lang ang libro ko at nagbasa. Mamayang 2 o'clock pa naman ang next subject ko, medyo mahaba-haba pa ang break time.

Napatigil lang ako sa pagbabasa ng may taong huminto sa harap ko. I raise my head and I was welcome by those pair of dark hazel eyes. Natigilan ako. What is he doing here? Hindi pa ba siya tapos sa akin?