Yıldızları Yeniden Yazalım

BÖLÜM 1

Karanlık bir gökyüzü kadar huzursuz edici çok az şey vardır dünyada.. Lavinya düşüncelerini dışarıya yansıtan biri değildi. İçerden acı içinde olsa da dışında tek bir mimik dahi oynamıyordu. Yüzüne esen rüzgarlar adeta ona boyun eğiyordu, korkup geri çekiliyordu. 

Lavinya kapının kapanma sesi ile yavaşça arkasını dönmüş ve gördüğü sima ile tekrar başını odasının geniş ve bir o kadar ışık alan penceresine çevirmişti.

"Günaydın efendim. Bugün erkencisiniz. Kahvaltınızı getireyim ister misiniz?" dedi Katerina hergün bıkmadan söylediklerini tekrar ederek.

"Hayır Katerina, yemek istemiyorum.. Kral hazretleri uyandılar mı?" ruhsuz bir sesle sözlerini sıraladı genç prenses. Kimsenin yüzüne tek bir duygu ile bakmaması gerektiğini düşünürdü. İnsanların duyguları kullandığını ve birilerini yaraladıklarını düşünürdü. Yavaş adımlarla odasından çıkıp sarayın büyük kütüphanesine girerek her gününü geçirdiği o rafların arasına girdi...

" Sizi buraya hangi rüzgar attı General?" prenses gözlerini kitaptan kaldırmadan raftaki kitaba uzanan General Ares'e sorusunu yöneltti. General Ares pek çok asker ve soylu aile çocuğunun aksine daha saygılı ve yerini bilen bir adamdı. İşinde de oldukça başarılıydı.

" Amacım prenses hazretlerini rahatsız etmek değildi. Sadece aradığım kitabı alıp gideceğim." General Ares her zaman ki üslubunu takınıp prensesin önünde saygıyla eğilmişti. Prenses başını kitaptan kaldırıp General'in elindeki kitaba baktı.

" Bu kitaba ne için ihtiyacınız oldu? Sizin yapılacak önemli talimleriniz olur genelde. Kitap okumaya da vakit ayırır mıydınız?" prenses elindeki kitabı aldığı yere bıraktı ve bir diğerini almak için diğer rafa döndü.

" Bazen cahil zihnimi bir şeylerle doldurmam gerektiğini düşünürüm. Saray kütüphanesi de bunun için en mantıklı yerdir. Sizinle karşılaşma şerefine de erişmiş oldum bu kitap sayesinde." prenses başını tekrar kitaptan kaldırıp General'e bakmıştı. Bakışlarını uzun süre General'in üzerinde tuttuktan sonra tekrar kitabına dönmüştü.

General tekrar prensesin önünde eğilmiş ve yavaş adımlarla oradan uzaklaşmıştı.
Prenses elindeki kitabı da bırakıp tekrar odasına dönüyordu ki Kral babası ile karşılaştı ve önünde eğilerek onu selamladı. Bir baba kız ilişkisinden çok bir köle ve efendisi ilişkisine sahiptiler. Bunun böyle olmasının en büyük sebebi de kuşkusuz Lavinya'ydı.

" Seni uzun süredir göremiyorum Lavinya. Arada bu yaşlı babanı unuttuğunu ve kendini o kütüphanede kaybettiğini düşünüyorum." kralın sözleri ile Lavinya bakışlarını yavaşça babasının gözlerine çevirmişti. Babasına bakan bir kız çocuğundan çok hiç tanımadığı bir soyluya bakan yabancı gözlerle bakıyordu ona.

" Sizi unutmak benim haddime değildir majesteleri. Yanınıza gelip değerli vaktinizi çalmak istemem." Lavinya'nın soğuk sözleri zamanla kalbini de devasa bir buz kütlesine çevirmişti. Öz babasına bile "siz" diye hitap ediyordu. Samimiyet denilen şeyi tamamen unutmuş, insanları insan yapan en büyük özelliğini kaybetmişti... Vicdanını....

Kralı tekrar selamlayıp yavaşça ordan uzaklaşmış ve odasına girip kapıyı kapatmıştı. Masasının üzerindeki kağıtları toplamış ve masanın başına geçip tüy kalemiyle çizdiği resimlere bir yenisini eklemeye başlamıştı. Masanın çekmeceleri bu çizimlerle doluydu. Lavinya'nın bu hayatta belki de en çok değer verdiği şey kuþkusuz durmaksızın çizdiği bu yaratıktı. Bu yaratıklar hakkında okuduğu kitaplar sürekli onların dış görünüşlerini çizmeyi istemesine sebep oluyordu.

Çizimini bitirdiği ejderhayı da diğerlerinin yanına yerleştirecekti ki kağıtlarının arasında birinin eksik olduğunu fark etti. Ne kadar çok olsalar da her biri birbirinden farklı özelliklere sahip olduğu için eksiği görmesi kolay oluyordu. Çekmeceleri karıştırdığı sırada Katerina'nın kapıyı tıklatıp içeri girmesiyle çekmeceleri kapattı. Etrafı toparlamak için gelen Katerina'nın işine engel olmamak için odasının balkonuna çıktı. Yüzüne esen serin rüzgar saçlarını geriye doğru atmış ve boynunu açıkta bırakmıştı. Balkondan görebildiği krallığın sınırlarını  incelerken halktaki hareketliliğin onu mutlu ettiği kesindi. Bu sırada kafasını liman tarafına çevirdi. Gördüğü karartı ile gözlerini iyice oraya kilitledi. Bakışlarını bir an olsun ufuk çizgisinden ayırmıyordu. Bir süre gördüğü karartıya anlam vermeye çalıştı ancak çabaları sonuçsuz kaldı. Tam bu sırada Katerina nefes nefese balkona çıktı:

" Prensesim! Limanlara ne olduğu çözülemeyen bir canlı saldırmış! Halk korku için. General Ares ve adamları oraya gidiyorlar. Söylenenlere göre ateş püskürtüyormuş." Katerina'nın sözleri ile düşünmüş ve aklına gelenlerle durmuştu. Prenses hemen üzerini değiştirmek için banyosuna girdi ve tebdili kıyafetlerini giyip kılıcını kuşandı.

" Efendim nereye gidiyorsunuz?! Sarayda kalmalısınız! Bu çok tehlikeli!" Prenses Katerina'nın sözlerine umursamadan hızlı adımlarla sarayın bahçesine çıkmış ve atının bulunduğu ahıra girip hızla atını dışarı çıkardı. Bu sırada adamlarının hazırlığını  tamamlayan general prensese doğru yürüdü ve başıyla selam verdi.

"Prenses hazretleri bu çok tehlikeli, lütfen sarayda kalın." Lavinya hızla atının üzerine çıkmış saray avlusunda olan herkese tek tek bakmıştı. Kuzeni Lora'nın kendisine attığı bakışı fark etmesiyle generale döndü:

"Bu halk benim halkım general, onlar ölürken burada oturup keyif çatmamı kimse beklemesin!" Sözlerini özellikle Lora'nın gözlerine bakarak söylemişti. General Lavinya'yı ikna edemeyeceğini anlamıştı, kendi atına binmiş ve askerlerine harekete geçmeleri için emir verip prensesle beraber saraydan dört nala çıkmıştı.

O saraydan başlarına gelebilecek en ufak şeyden haberleri olmadan ayrıldılar.Bir meçhule gidiliyordu ancak bu meçhulde birbirine en çok yardımcı olacaklar yan yana olduktan sonra yolun nasıl tehlikelerle kaplı olduğunun çokta önemi yoktu...

Evet herkese merhaba! Bu benim bu hesaptaki ilk kitabım. Daha önce yazma çalışmalarım oldu. Umarım hoşunuza gider. Tavsiyesi olan yazabilir. Hoşunuza gittiyse oylayıp yorum yaparsanız gerçekten çok memnun olurum. Şimdiden teşekkürler ♡♡