reforget [adrienette]

yedi.

"iyi okumalar dilerim"

ﾟ*☆*ﾟ ゜ﾟ*☆*ﾟ ゜ﾟ*☆*ﾟ ゜ﾟ*☆*ﾟ

          Kendi çalışma odasında yapılan kişisel toplantılar ve içilen biralar, Tom Dupain'in çok da yabancı olduğu şeyler değildi.

        Ancak, yetmişli yaşlarının sonunda olan babası Rolland'ı koltukta görmek, sık karşılaştığı bir durum sayılmazdı.

        Bir süredir fırtınayı izlemek ve müzik dinlemekle meşgul olan adam, kapının sesi ile bakışlarını o yöne çevirdi. Oğlunun yüzündeki şaşkınlığı görünce, gözlüklerini düzeltti ve bir kahkaha attı. Nefes almakta problem yaşadığı için gülüşü kesikli çıkıyor, bu da ortamı geriyordu.

        "Sabine beni aradı," dedi biraz sakinleşince. Yüzündeki gülümseyen ifadeye rağmen, bakışlarındaki derinlik tehditkar bir hava sürdürmeye devam ediyordu. "Marinette ve kocasının boşanacağını söyledi."

"Kocasının adı Adrien."

"Oradan bakınca bu bilgiyi çok umursuyor gibi görünüyor muyum?"

        Keskin bakışlarını bir süre oğlunun üstünde gezdirdi, ardından küçük bira şişesini bulmak için çekmeceleri açmaya başladı. Sert hareketinden dolayı ahşap masa sarsılıyor, kapakların çarpma sesi odanın içerisinde yankılanıyordu. "Sana, Marinette'in kocasının en az beş yaş büyük olması gerektiğini söylemiştim. O sarışın çocuk, yüksek ihtimalle gerçek aşk saçmalıklarının peşinde koşuyordur hâlâ."

"Eğer yaşı büyük olsaydı, Marinette'in travmasını anlayabilirdi. Aile sırlarımızı ifşa etmeye hazır değilim."

        Bulduğu şişeyi masaya bıraktı, gözlüklerini tekrar düzeltti ve ayakkabısınınn ucuyla çekmeceyi kapattı Rolland. Ardından, sandalyesinde döndü ve bakışlarını tekrar oğluna çevirdi. "Marinette senden bile daha dikkatli ve iyi yetiştirilmiş biri, aile sırlarını açığa vermesi için karşılığında daha önemli şeyler elde etmesi gerekir. Bilgilerimizi kolayca dışarıdakilerle paylaşacak türden biri olmadığını sen de gayet iyi biliyorsun."

        Tom derin bir nefes aldı ve yan gülüşünü babasına sundu. "Madem torununu bu kadar olgun ve zeki buluyorsun, yönetici koltuğunu da ona bırak istersen."

        Rolland Dupain ellerini hafifçe birbirine vurdu ve güldü. "Bu harika bir fikir, Tom. Senden böylesine zekice şeyler duyabilmek şaşırtıcı."

       Tom her ne kadar babasını koltuktan kaldırıp dışarı atmak istese de, şirketteki pozisyonunu korumak için susmak zorundaydı. Dolayısıyla derin bir nefes daha aldı ve zoraki gülümsemesini yüzüne yerleştirdi. "Buraya beni azarlamak ya da aşağılamak için gelmedin sanırım, değil mi?"

"Marinette boşanırsa... ne yapmayı planlıyorsunuz?"

"Bunu neden umursuyorsun?"

"Çünkü o benim torunum!"