Bizimkiler yukarı çıktığında adamlardan biri kafasını uzatıp bize seslenerek "sonunda yetkili birileri" dedi. Bizimkiler tek kelime etmediler. Onlar "O az önce aldığınız adamı bize verin" dedi. Yanındaki serseri tipli adam "birkaç silah da fena olmaz" dedi. Bunu der demez yanındaki adam onu dürterek uyardı. Ben Kaan abiye "bunlar bizi soyar silah istedi ya o " deyip yanındakinin onu dürttüğünü söyledim. Oda görmüş zaten. Kaan abi siktirip gitmelerini söyledi soğuk kanlı bir biçimde. Ötekiler birşey diyemeden havaya bir tane sıktı. Onlar bir tıra bir hamle yaptı. O sırada Kaan abi camlarına sıktı. Fakat cizik bile bırakamadı. Görünüşe göre cam kırılmazdı. Kaan abi "50 cal lık mermiliyi getir" dedi. İçimden "eğlence şimdi başlayacak" diye düşündüm. Silahı verdim o silahı alır almaz camlarına doğrultup eliye git işareti yaptı. Adamlar umursamadı bile. Kaan abiyle tarık abi silahlarla ateşe başladılar önce motordakileri indirdiler. Daha sonra bir el bombası attılar. Tam önüme düştü. Kaan abi Tarık abi Barış oradakilerin alayi bağırıyordu. Ne yapacağımı bilmeden bastım tekmeyi 3 metre kadar gitti ve yere düşmeden patladı. İstemsiz olarak yüzümde bir gülüş oluştu. Bir kaç tane daha attılar ama artık ne yapacağımı biliyordum arkadaşımla tam dışarı atacakken Kaan abi onlara at dedi ve bizde olara doğru yola attik ve hepsi freni köklediler aradaki fark açılınca Kaan abiyle Tarık abi mermileri camlarına boşalttılar. Cam kırılmadı fakat mermi izlerinden birşey göremeden yoldan çıkıp takla attılar. Onlardan kurtulmuştuk fakat şimdi daha büyük bir sorunumuz vardı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SALGIN
خيال علميZombili dünya düşünmek bile istemiyordum. Fakat artık bende zombili bir dünyada yaşıyorum hemde bir grup askerle hem kendi elektriğini üreten araçlarımız tanklarımız ve tırlarımız var o kadarda fena sayılmaz yaa. Tabiki her an ısırılıp ölme ihtimali...
