Sonunda terkedilmiş deliler hastanesine varmıştık. Içeriye girdiğimizde çok az kişi vardı. Yaklaşık 4 5 saat sonra ise burası insan kaynıyordu. Daha sonra aklıma geldi annem ve babam neredelerdi. Hemen telefonuma baktım. Hay aksi şarjı olmadığı için yanıma alamamıştım. Arkadaşımdan telefonunu ödünç aldım. Annemi aradım. Bu telefonla uyanmıştı. O kadar sevinmiştim ki. Babamı sordum. Yanında uyuyormuş. Hemen gelmelerini söyledim. Neden dedi. Bende dışarı bak anlarsın dedim. Dışarıda bir sürü var resmen dedi annem bende kafalarından öldüğünü söyledim. Tamam dedi annem. Tam seksen dakika sonra annenler geldi. Onlara kapıyı açarlarken bir kadavra içeri girdi ve annemin üstüne doğru koşuyordu. Bende yerden bulduğum ilk sopayla kadavranın üstüne atladım ve sopayı gözlerine soktum daha sonrada tam alnını ortasına soktum. İlk defa yakından görmüştüm. Üstüm katrana benzeyen siyah kana bulandı. Daha sonra annemin yanına koştum iyimisin dedim. Annem korkudan bayılmıştı. Babam ayıltmaya çalışıyordu. İyi olduğuna o kadar sevindim ki. O zombi filminden fırlamış yaratıklara o kadar kim güdüyorum ki.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SALGIN
Ciencia FicciónZombili dünya düşünmek bile istemiyordum. Fakat artık bende zombili bir dünyada yaşıyorum hemde bir grup askerle hem kendi elektriğini üreten araçlarımız tanklarımız ve tırlarımız var o kadarda fena sayılmaz yaa. Tabiki her an ısırılıp ölme ihtimali...
