Hoofstuk 8

152 7 0
                                    

Tania's  POV

Ik werd heel erg gepest bekend haar moeder. En ik zag het leven gewoon niet meer zitten. Op een dag was ik obsessief de treintijden aan het checken op de computer. Mijn moeder vertrouwde het niet, en vroeg wat ik precies aan het doen was. Ik zette snel mijn pc uit en loog tegen mijn moeder dat ik buiten even ging lopen gaat haar moeder verder.

Ik ben naar het station gelopen en ben op een spoor gaan staan toen er een trein steeds sneller naderde. Opeens voelde ik twee armen om mijn middel die mij net op tijd wegtrokken van de trein. Ik was boos, bang, verdrietig snikt haar moeder zacht. Ik wou niet meer leven, wat had ik nou nog om voor te leven? Die jongen die mij gered had, bleek Mark te heten. Wat deed je verdomme op het spoor riep hij tegen me. Je had wel dood kunnen zijn als ik er niet was geweest! Het enige wat ik kon doen was snikken. Ik wou ook dood mompelde ik na een hele tijd stil te zijn geweest.  Waarom riep Mark uit. Zo'n mooi meisje als jij?

Ik moest blozen zegt haar moeder. Ik zei: Ik ben niet mooi! En ik wil  ook niet naar huis. Blijf maar even hier gaat Mark verder. Moet ik je ouders bellen dat je hier bent? Mm, nee doe maar niet mompelde haar moeder. Mn moeder zou me naar een psycholoog slepen als ze wist dat ik dit gedaan had. Ik sms haar wel dat ik bij een vriendin ben. Waarom lieg je tegen je ouders? Omdat mijn ouders niet weten hoe ik me echt voel fluistert ze. Altijd doe ik maar alsof ik gelukkig ben, maar ik ben het echt niet. Op school is het de hel, ik wordt vreselijk gepest, en thuis hebben mijn ouders het vaak te druk met hun werk.

Wil je dat ik bij je blijf biedt Mark aan. Je kent me niet eens fluistert Tania. Haal je altijd vreemde meisjes in huis? Nee zegt Mark snel. Maar je ziet er zo lief en mooi uit. Sorry zegt Mark snel als hij haar rode gezicht ziet. Dat had ik niet moeten zeggen. Ik vind het lief dat je dat zegt bekent Tania. Er heeft nog nooit een jongen dat ooit over me gezegt. Ze noemen me altijd lelijk en deden net alsof ze van mij moesten kotsen fluistert Tania.

Jezus, die mensen zijn echt gek reageerd Mark. Je bent alles behalve lelijk. Dat zeg je ook alleen maar om mij een goed gevoel te geven fluistert Tania.  Nee, echt niet zegt Mark terwijl hij haar aankijkt. Ik meen het echt.

Na een tijdje zegt Tania: Ik wil graag bij je blijven als het mag. Ik hoop niet dat je moeder dat erg vind? Ik ben achtien lacht Mark zacht. Als een meisje bij me blijft slapen, doet mijn ma nooit moeilijk. O, okee bloost Tania. Wat ben ik onbeleefd. Ik zal mij even voorstellen zegt Tania. Ik ben Tania Viciola, en ik ben 17 jaar. Wat een mooie naam zegt Mark vol bewondering. Zijn je ouders Spaans ofzo? Mijn moeder knikt Tania. Ik zal haar even smsen dat ik bij mijn 'vriendin' blijf slapen zegt Tania snel.

De ketting van mijn omaWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu