De ketting van mijn oma

Hoofdstuk 19

Tania

Na twee uur geweest te zijn, nemen mijn ouders afscheid van me. We moeten helaas weer naar ons werk zegt haar moeder spijtig. We komen morgen weer even langs meis zegt haar vader terwijl hij haar voorzichtig een knuffel geeft.

Even later zijn Mark en ik alleen.  Het voelt een beetje ongemakkelijk..

Wil je dat ik bij je blijf vraagt Mark onzeker. Ik snap heel goed dat je alleen wilt zijn hoor. Tania denkt even na. Na een tijdje stil geweest zegt ze: ik vind het fijn als je bij me wilt blijven. Ik ben bang dat ze nog een keer wraak op me gaat nemen, Tabitha.

Dat denk ik niet zegt Mark snel. Ik heb gehoord dat ze van school is gestuurd. Je was niet haar enige slachtoffer helaas. Ze heeft meerdere mensen zo belaagd.

En ik blijf bij je zegt Mark snel. Ik heb je niet beschermd toen ik het moest doen.  Ik laat je nooit meer alleen.

Met een verbaast gezicht kijkt Tania naar Mark. D, dat hoeft echt niet zegt ze verlegen. 

Ik vind mezelf dat niet de moeite waard zegt Tania met een klein stemmetje.

Voorzichtig pakt Mark haar handen vast. Wanneer zie je nou eens in dat ik je dat juist wel vind?

Dat moet je niet zeggen zegt Tania zachtjes. Hoelang ken je me nou eenmaal ? Ik kan toch niet van je verwachten dat je voor altijd bij me blijft. Je kent me pas net.

Het voelt gewoon goed geeft Mark toe. Ik heb dit nog nooit gevoeld bij iemand.

Dit meen je niet zegt Tania als ze een tijdje stil is geweest.  Dit zeg je ook alleen maar omdat ik hier lig. Als we straks weer op school zijn, ben je me zo vergeten.

Dat is niet waar zegt Mark.  Dat weet je best Tania! Ik zal je niet in de steek laten, nooit! Zeg nooit, nooit mompelt Tania. Er hebben meer mensen dat gezegd. Ze zijn allemaal weggegaan. Ik doe dat niet mompelt Mark.