De ketting van mijn oma

Hoofdstuk 18

Tania

Als ik bij kom wordt, merk ik dan ik op een ziekenhuisbed lig. Om mij heen hoor ik machines die alles in de gaten houden. Mark zit diep in slaap op een stoel naast mijn bed. Waarom is hij er nog steeds?  Ik ben toch niks waard voor hem. Hij beschermde me niet, terwijl hij zei dat hij me zou beschermen. Stil glijd er een traan langs mijn wang naar beneden. Plotseling wordt er op de deur geklopt, het is een zuster. Ze stelt zich voor als Maria.

He meis, niet huilen zegt ze geruststellend. Het komt allemaal goed.  Maar, je moet wel even hier blijven vrees ik.  Waarom moet ik hier blijven  roep ik uit. Je hebt een gebroken rib en een gebroken  arm. Verder heb je een gescheurde lip gaat de zuster verder. Weten mijn ouders dat ik hier lig vraag ik met een piepstem. Ja, ik heb ze gebeld, ze kwamen er meteen aan zegt zuster Maria. 

Voordat ze is uitgesproken, stormen mijn ouders de kamer binnen.  Tania Viciola, wat is er gebeurd spreekt mijn moeder me bestraffend toe. Ik ben aangevallen op school mompel ik.  Heb je het weer uit  gelokt Tania  zucht haar vader. Ze deed helemaal niks mompelt een stem vanaf de andere kant van het bed.

Verbaast kijkt Tania's moeder, Mark aan die langzaam overeind komt.  Ik was bij uw dochter zegt Mark terwijl hij Tania's vader aankijkt. Ze werd gewoon aangevallen uit het niets, ze deed niks.

Hoe weet je dat dan jongeman wilt haar vader  weten. Ik was bij haar mompelt Mark. Een meisje dacht dat ik wat met haar had. Maar dat klopt echt niet zegt Mark kijkend naar Tania. Ze draaide helemaal door toen ze me samen met Tania zag.

Ik blijf haar zegt Mark beslist. Het is mijn schuld dat ze hier ligt. Nee, dat kan ik niet van je vragen zegt Tania zachtjes.  Je moet gewoon naar school.

Ik heb wat met meneer Vermeulen geregeld glimlacht Mark. Maar, meneer Vermeulen is jouw mentor toch niet vraagt Tania. Nee, dat klopt zegt Mark. Maar hij gaat een goed woordje bij mijn mentor doen.