we became a story ;; yizhan II

4

─

Xiao Zhan ertesi gün uyandığında nerede olduğunu hatırlaması bir saniye sürüyor.

"...Yibo?" diye soruyor, yanındaki yığını sallayarak.

Yibo homurdanarak yüzünü başka yöne çeviriyor, başarısız bir şekilde yatağın derinliklerine daha çok gömülmeye çalışıyor. Xiao Zhan eğlenerek somurtuyor ve onu yalnız bırakıyor. Lan Wangji onlara katıldıktan sonra, Wei Wuxian ve Yibo içkiye iyice kapılmışlardı. Xiao Zhan, daha fazlasının onu etrafta dolaşmak için aşırı derecede hantal yapacağını bildiğinden, başka bir bardağın ardından çekimser kalmıştı ve Lan Wangji onu, Xiao Zhan'ın karnını döndüren inanılmaz derecede tanıdık bir şefkat ifadesiyle izlemişti.

Uzun lafın kısası, Yibo da muhtemelen bir süredir ilk kez akşamdan kalma. Acil bir şey veya uyması gereken bir program varsa Yibo bir profesyoneldir ve her şeyi zamanına göre ayarlar. Ancak uzun süreli tatilde oldukları için (...bir nevi) Xiao Zhan, daha çok uyumasına izin vermenin ona zarar vermeyeceğini düşünüyor.

Xiao Zhan bacaklarını yana doğru savurarak oturuyor ve geriniyor, arka arkaya birkaç omurunun kütlediğini duyuyor. Yatak alıştığından daha sert ama daha kötü koşullarda ve daha rahatsız pozisyonlarda uyuduğu olmuştu. Uçakta uyumaktan daha iyi olduğu kesin. O sırada pencereden süzülen ışık ışınları parlak ve güçlü, sanki güneşin kendisi de düğün şenliklerine katılıyormuş gibi kırmızımsı bir renk alıyor.

Onları, varlıklarını gizlemeye çalışıyormuş gibi, yerleşimin geri kalanından daha uzak bir yapıya yerleştirmişlerdi. Baş Efsuncu ve Yiling Piri'nin halka açık düğününe kimsenin haberi olmadan katılmalarını nasıl planladıklarına dair Xiao Zhan'ın hiçbir fikri yok, ama bu sadece başka bir gün için problem.

Kahvaltı kolay bir mesele, kadın bir Lan hizmetkârı kapılarını bir kenara kaydırıyor ve selamlamayla iki tepsi yemek koyuyor. Hiç şaşkın görünmediğinden varlıklarından açıkça haberdar edilmiş olmalıydı.

"Genç Ustalar, yemeğiniz," diyor alçakgönüllü bir şekilde.

"Teşekkür ederiz," diyor Xiao Zhan, ikinci doğası gibi eğilerek. Dün gece kendi yerlerine çekildikten sonra Yibo, temel eğitim kampından hatırladığı tarihsel davranışların yolculuğunun çoğunu nasıl kolaylaştırdığını ve Xiao Zhan'ın bu alışkanlıklara geri dönmesinin gayet kolay olduğunu açıklamıştı.

Oynadığı karakterlerin parçalarını alıp bırakma konusunda hiçbir zaman en iyisi olmamıştı. Çoğu zaman, çekimler bittikten çok sonra onları yeniden ortaya çıkarken bulur ve cümlelerini bitirme biçiminde veya duruşunlarında izlerini bırakır. Yibo da öyle, Lan Wangji'nin parçaları, orada durduğu yerden içeri giriyor. Ama Xiao Zhan, kendisine sanki ona yapışmış bir gölge gibi içeri girdiğini hissediyor. Sadece Xiao Zhan olmak yeterli olmadığında, varlıkları onunla beraber geliyor.

Her halükarda, kurgusal bir dünyaya götürüldüğünüz durumlar için kullanışlı olduğunu düşünüyor.

"Nerede ve ne zaman beklendiğimizi biliyor musunuz?" kibarca soruyor, çünkü ev sahiplerinin yüzyılın en büyük düğünü için hazırlanmakla meşgul olmaları dışında, ne olup bittiğine dair hiçbir fikri yok.

"Onurlu Baylar, hazır olduğunuzda Jingshi'ye gidebilirsiniz. Hem Ekselansları hem de Yiling Piri sizi bekliyor."

Tepsilerden birinin kapağını açan Xiao Zhan, "Teşekkür ederim," diyor. Sade congee. Dudaklarını çekiştiren alaycı bir sırıtış hissediyor. Bu onun Wei Wuxian ile kesinlikle ilişkilendirebileceği bir şey. "Çok memnun oldum."

Hizmetkâr eğilip sessizce çıkıyor. Xiao Zhan yemeğin geri kalanını ortaya çıkarıyor ve yan taraftaki acı biber ezmesine gülümsüyor. Wei Wuxian'ın Bulut Kovuğu'nda ikamet etmeye başladığından bu yana bunun bir norm haline gelip gelmediğini veya sadece özel konuklar için mi ayrıldığını merak ediyor. Muhtemelen onun Chongqing'den olduğunu bilmiyorlar ve Wei Wuxian ile aynı tadı paylaşıyorlar, zaten o da aynı şekilde memnun kalıyor.