we became a story ;; yizhan II

7

─

Güzel, zaman istiyorsa, o alır.

Yibo ve diğerleri tavşan çayırından döndüklerinde birlikte geç bir öğle yemeği yiyorlar. Xiao Zhan, normalde olduğundan daha sessiz, ancak Yibo endişesini hissettiğinde ona güven verici bir gülümseme gönderiyor. Bir noktada, telaşlı bir hizmetkar, sürekli bir akışla Bulut Kovuğu'na ulaşmaya başlayan konukları karşılamak için Wei Wuxian ve Lan Wangji'yi çağırmaya geliyor ve gençler denetim altında bırakılıyor. Gerçekte olan şey ise, Yibo'nun dansını göstermesi ve bir şekilde tahta sopalarla şakalaşarak dövüşürken Jingyi'ye bir bakışta darbe indirmesidir. Jingyi'nin açık ağzı, Sizhui'yi gülme krizine sokuyor ve Yibo günün geri kalanında gururla parlıyor. Xiao Zhan, Yibo'nun indiği her dünyada takdir edilmesinden oldukça memnun.

Yibo boks maçı yaparken Xiao Zhan, Bulut Kovuğu'nda geçirdikleri süre boyunca kendisine ve Yibo'ya bakmakla görevlendirilen hizmetkar Wei Li ile çok güzel bir yürüyüşe çıkıyor. Bu, menajeri veya temsilcisi ile konuşmak gibi bir şey, sadece Wei Li daha özgüvenli ve telefonunda sürekli olarak yangınları daha başlamadan söndürmeye çalışmıyor. Ona hizmetçilerin göze batmayan ve işlerini halletmek için izledikleri yolları gösteriyor. Bulut Kovuğu'ndaki hayata farklı ama daha az önemli olmayan bir bakış açısı sağlıyor. Ayrıca, Xiao Zhan'ın genellikle sadece Wei Wuxian için ayrılmış olan baharat karışımıyla muamele edildiği mutfaklarda bir pitstop yapıyorlar ve kırmızı lezzet o kadar tanıdık ki neredeyse ağlıyor. Güzel gözyaşları, baharat gözyaşları değil. Bu onun gözyaşı dökmesi için yeterli olsaydı, güney Çin için utanç kaynağı olurdu.

Wei Li bundan sonra ona biraz daha saygıyla bakıyor.

"Genç Usta, baharat toleransınız oldukça yüksek," diyor. "Yiling Piri dışında hiç kimse onu sürekli  yiyemiyor."

Xiao Zhan, baharatların sıcaklığının içine yayılmasına izin vererek omuzlarını silkiyor. "O kadar da kötü değil," diyor bir lokma daha yiyerek. "Sanırım ortak noktamız olan başka bir şey de bu."

Wei Li, Xiao Zhan'ın biraz seğirmesine neden olan uzun ve düşünceli bir bakış atıyor. Bir hizmetkar için Wei Li'nin sessiz bir otoritesi ve her hareketinden gelen derinliği var. Xiao Zhan bundan dolayı kişiliğinden gerçekten keyif almıştı.

"Hayır," diyor sonunda. "Siz ikiniz oldukça farklısınız."

Xiao Zhan bundan ne çıkaracağından emin değil ama yine de iyi hissettiriyor.

Günün geri kalanında bunu taşımak yeterli ve odalarına çekildiklerinde hem Xiao Zhan hem de Yibo bitmiş durumda. Duygusal olarak Xiao Zhan ve fiziksel olarak Yibo. Yıkanma işi biter bitmez, Yibo yatağına uzanıyor ve başını yastığa koyar koymaz uykuya dalıyor. Xiao Zhan tavana göz kırparak bakarken uykuya dalması daha uzun sürüyor. Ay ışığı, pencerelerinden zayıf bir şekilde süzülürek duvara uzun gümüş şeritleri yansıtıyor. Yibo'nun sürekli nefesi, özellikle geçirdikleri uzun günün ardından yatıştırıcı.

Düğün hafta sonunda ve Xiao Zhan onu ve Yibo'yu kendi dünyalarına döndürmek için ne söyleyeceğini bilse bile, Lan Wangji ve Wei Wuxian'ın yeminlerini yerine getirdiklerini görmeden önce kesinlikle dalamazlardı. Xiao Zhan, acelemiz yok diye düşünüyor, bu yüzden Yibo'ya tam olarak ne iletmesi gerektiğini anlamak için biraz daha zaman kazanabilir. Lan Wangji, sonuçta ona düşünmesi için çok şey verdi.

Önümüzdeki birkaç gün böyle sorunsuz geçiyor. Sonunda Jingshi'yi geçip dolaşmalarına izin veriliyor. Bulut Kovuğu konuklarla dolup taşarak iki ürkütücü tanıdık yüzün kalabalıkta çok fazla öne çıkmadığı bir hale geliyor. Wei Wuxian'ın okul günlerinde cezası için diz çöktüğü beyaz taşların yerini görüyorlar, o ve Lan Wangji'nin ilk düellolarını yaptıkları çatı katını da. Ne kadar büyük veya küçük olursa olsun anıları saklayan yerler.