Bugün İzmir'de maalesef son günümüz. Burada hep beraber çok eğlendik. Bu iki hafta içinde hissetmediğim kadar huzurlu hissettim diyebilirim. Çok özlediğim anneannemlere ve uzun zamandır görmediğim canım dayımı görmek, onlar ile hasret gidermek bana çok iyi gelmişti. Beraber bolca gezmiştik. Bolca anılardan bahsedip maziye dönmüştük. Amabugün maalesef eve vakti gelmişti. Burada bolca hasret giderdiğim için çok mutluydum. Ama bugün eve döneceğim için de fazlasıyla üzgündüm. Ben bunları düşünürken havaalanına gitmemize çok az kalmi. O yüzden hemen hazırlanıp annemler ve dayım ile vedalaştım. Havaalanına gittik. İşlemlerimizi hallettikten sonra uçağa bindik. Ceren ve Mete'ler de bizimle aynı uçağa binmişlerdi. Hatta Mete,Ceren ve ben yanyana oturmuştuk. Annelerimiz arkamızda babalarımız da önümüzdeki koltuklar da oturuyordu. Bu sefer ben ortada sağımda Mete solumda ise Ceren oturuyordu. Uçak kalkınca sohbet etmeye başladık.
N= Böyle üçümüz yanyana oturunca ben bir eskiyi hatırladım.
C= Ayyy ben de.
M=O günler ne kadar güzeldi.
N,C =Evet ya.
M= İlk tanıştığımız günü hatırladım şimdi.
N=O günü unutmak mümkün mü?
C= Ailelerimiz hepimizi tanıştırmıştı.
N,M= Evet.
M= Ve o gün Nehir ile sen tatlıydın.
N= Ne sandın oğlum. Sırf o gün için ne kadar hazırlandım ben biliyor musun?
M= Tahmin edebiliyorum.
C= Bende.
Ceren birdenbire bir şeye üzülmüş gibi konuşmaya başladı.
C= Çok mutluyduk. Ve o gün yanımızda O- Onur' da vardı...
Hepimizi bir suskunluk kapladı. Hüzün suskunluğuydu bu. Hepimizi onu çok özlemiştik.
Ceren'den Bunları konuşunca aklıma Onur gelmişti. Onu çok özlüyordum. Keşke o da şu an yanımızda olsaydı. Birlikte kahkaha atsaydık keşke. İnanır mısınız onunla kavgalarımızı bile çok özlemiştim. Onunla geçirdiğim günü çok özlüyordum. Çünkü onunla birlikte çok güzel günler geçirmiştik. Ama o birdenbire hayatımızdan çıkmıştı. Her geçen gün yüreğimde ki sızının acısına alışıyordum. Onun yüzünü tamamen unutmuştum. Dağınık saçlarını,o güzel gözlerini,sesini, sıcacık ellerini tamamen unutmuştum. Sadece resimlerine bakınca hatırlıyordum yüzünü,gözlerini, dağınık saçlarını,sesini, sıcacık ellerini. Ama yüreğimde ki yara en çok ta böyle günlerde acıtıyordu canımı. Ne yaparsam yapayım. Hiç kapanmayacak bir yaraydı hem de. Aklımda hep aynı görüntüler vardı. Onur' un son görüntüsü...
Mete'den
Onur'u çok özlemiştim. Keşke o da şu an yanımızda olsaydı. Hep beraber bolca eğlenseydik keşke. Onur ile geçirdiğimiz günleri unutamıyordum. O her kötü günümde benim yanımda olmuştu. Bütün o kötü günleri hep beraber atlatmıştık. O yüzden onu çok özlüyordum...
Canlarım bölüm sonu yorumlarınızı sabırsızlıkla bekliyorum. Umarım bu bölümü beğenmişsinizdir. Sizi çoooook seviyorum. Kendinize çoook iyi bakın. Düşüncelerinizi ve fikirlerinizi benimle paylaşırsanız çok sevinirim. İyi okumalar canlarım💗
