🔞🖤მესაკუთრე🖤🔞

6 𝕡𝕒𝕣𝕥 6

უკვე საწოლში ყოფნა დიდ სისულელეთ მიმაჩნდა.

თანაც ბატონი თეჰიონის საწოლში.
ადგომა დავაპირე... მაგრამ... წამიერად გავჩერთი გავაცნობიერე, რომ პერანგის ამარა ვიყავი.
თავი დავხარე და ჩემი მეგობრის ძმას ვკითხე.

-ბოდიშით, მაგრამ ჩემი კაბა სად არის? გამოცვლა და სახლში დაბრუნება მინდა.
*რაც შეიძლება სწრაფად უნდა მოვშორდე ამ სახლს. თავი უკვე საკმარისად შევირცხვინე. თუმცა ვინ გიშვებს?!.*

-მოიცა. დაწყნარდი. შხაპი მიიღე ისაუზმე და შემდეგ მე თვითონ წაგიყვან.

და სათქმელი რა მაქვს. ნამდვილად არ მინდა უარესად შევრცხვე ამიტომ ვაკეთებ რასაც მეუბნება.

საშხაპეში შევდივარ.

ღმერთო რა კარგია თბილი წყალი ახლა ჩემთვის ნამდვილად შვებაა.
როგორი სასიამოვნოა.

სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ ჩემი განტვირთვა მალე დასრულდა. ოთახში ტილოშემოხვეული დავბრუნდი.
იმის იმედით,რომ ბატონი თეჰიონი რა თქმა უნდა იქ აღარ დამხვდებოდა.
მაგრამ დღევანდელი დღე შექმნილია მხოლოდ: უიღბლობისგან, უიღბლობისგან და უიღბლობისგან.

ყველა ცოდვა ერთად რატომ მომეწია?

ოთახში შესულს ფანჯარასთან მდგარი თეჰიონი დამხვდა, რიმელიც ტელეფონს გაფაციცებით ჩაჰკირკიტებდა და მისი სახე......
მისი სახე... უბრალოდ ბრწყინავდა.

თეჰიონის p.o.v.

ტელეფონზე ვსაუბრობდი, როდესაც კარის ხმა გავიგე. მივტრიალდი და დავინახე თუ როგორ მიყურებდა ჰესუ კურდღელივით და რაც ყველაზე მთავარია ნხევრად შიშველი იყო.

როგორი უცოდველი სხეული აქვს.
თეთრი, სუფთა ფურცელივით და როგორი სამწუხაროა, რომ მალე მის სხეულზე სილურჯეებით ხელოვნების ნიმუში დაიხატება და ამ ნიმუშს ჩემს გარდა ვერავინ ვერ შექმნის.

-ჩაიცვი და ქვევით სასაუზმოდ ჩამოდი. ალბათ გეშიება.

ავტორის p.o.v.