Past 7

788 30 6
                                    

ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดัง "เข้ามาได้ฉันไม่ได้ล็อค"ฉันพูดก่อนจะก้มหน้าตีโจทย์การบ้านเลข มืออีกข้างเอาผ้าเช็ดหัวไปด้วย "โจทย์ข้อนี้ง่ายมากนะเธอยังคิดไม่ได้อีกเหรอ"ลุคพูด ฉันมองหน้า "อย่าลืมสิว่าฉันไม่ใช่ฝรั่งฉันไม่ถนัดภาษาพวกนายนิ"ฉันพูด "นี่ มันง่ายจริงๆนะ ลองตีโจทย์ดู"ลุคพูด "ฉันไม่ได้มีแม่เป็นครูคณิตศาสตร์เหมือนนายนะ"ฉันพูดเอามือเท้าคางพยายามอ่านโจทย์ภาษาอังกฤษที่ไม่ใช่ภาษาพ่อแม่ให้แตก จู่ๆลุคหยิบสมุดการบ้านไปเฉยเลย เเละทำหน้าตาจริงจัง "ลุคนายจะทำไร" "สอนการบ้านเธอไงไม่ดีเหรอ?"ฉันทำหน้าลังเล "ฉันเคยสอนพิเศษคณิตศาสตร์นะ"ลุคพูด "สอนสิรอแม่ลิซตัดริบบิ้นเหรอค่ะ"ฉันรีบพูดให้ลุคสอนดีกว่าทำคนเดียว ฉันกับลุคนั่งพื้นห้องโดยวางสมุดบนเตียง ลุคชอบบ่นว่าเตียงห้องฉันเตี้ย เหรอค่ะดูฉันม่ะฉันต้องนั่งคุกเข่าเนี้ยเหน็บกินเท้าจี๊ดไปหมดล่ะ เตียงพอดีหรือลุคสูง หรือเตียงพอดีแต่ฉันเตี้ย ลุคค่อยๆอธิบายวิธีทำอย่างรวดเร็ว เอิ่มมมมกูคนไทยนะค่ะ "ลุคนายพูดเร็วจังช้าๆหน่อยสิ"ฉันพูด "ได้ๆ ฟังนะ เอา.........เลข..........นี้..............ไป..........ย้าย...........ข้าง.........พร้อม........คูณ......." มึงไปสวดมนต์ข้ามปีเถอะ-..- "ลุค เอาพูดแบบพอดีสิแบบนี้ช้าเกิน-.,-"ฉันพูด "เธอนี่แปลกนะเร็วก็ว่า ช้าก็บ่น"ลุคพูด ลุคค่ะมึงหล่อซื่อ(บื้อ)มากทางสายกลางรู้จักบ้างไหม เหมือนลุคจะหมดความอดทนในความซื่อ(บื้อ)ของฉัน ลุคจับมือฉันเขียนเลย!! มือใหญ่ๆกำมือฉันหลวมๆแต่เเน่นจนฉันสลัดไม่ออก ลุคค่อยๆลากมือฉันลากเขียนตัวเลขอย่างค่อยเป็นค่อยไป "เสร็จล่ะ"ลุคปล่อยมือฉัน โจทย์เลขฉันเสร็จล่ะ "ลุค นายสอนเด็กแบบนี้ป่ะเนี่ย"ฉันพูดพร้อมหัวเราะ "ไม่อ่ะนักเรียนฉันสอนแล้วทำได้ทุกคน ไม่ต้องให้นั่งจับมือเขียนแบบเธอ"ลุคพูด "เจ็บสัส"ฉันมองค้อน "คนอย่างเธอเจ็บเป็นด้วย แม่คนอ่อนไหว"ลุคหัวเราะ ก่อนจะเดินดูรอบๆห้องของฉัน "นกฮูกเหรอ?"ลุคถาม "นกฟรามิงโก้มั่งไม่น่าถาม-.,-"ฉันพูด "ฉันเริ่มชอบนกฮูกของเธอซักเเล้วสิ"ลุคพูด ฉันหันมองใจเต้น "ก็มันน่ารักนิ ฉันอยากได้ขอนะ•^•" ลุคหยิบพวงกุญแจที่เป็นตุ๊กตานกฮูกตัวอ้วนกลมเล็กๆ เดินมาหาฉันพร้อมแกว่งพวงกุญแจต่อหน้า "ดูสิหน้าเหมือนเธอเลย หน้าอ้วนๆกลมๆขนฟูๆเหมือนกัน"ลุคเเหย่ ลุคมองหน้าฉันเอามือเสยผมที่เปียกๆฟูๆของฉัน หน้าค่อยๆโน้มมาใกล้ๆฉันจนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นปากลุคค่อยๆเข้าใกล้หน้าฉันเรื่อยๆ "เรื่องเมื่อเช้าที่เธอให้ฉันจูบเธอพูดผิดใช่ไหม?"ลุคกระซิบถาม ฉันเงียบหน้าแดง "จูบฉันได้ไหม"ลุคขอฉัน "จูบนาย!!!!"ฉันอุทานเสียงดัง ลุคพยักหน้า "ทำไม!!!"ฉันถาม "ไม่รู้สิฉันอยากรู้ว่ารสจูบเธอเป็นยังไง"ลุคพูดยิ้มนิดๆ ลุคไม่รอคำตอบจากฉันลุคค่อยๆก้มลงมาที่ฉัน ฉันเบือนหน้าหนีลุคค่อยๆเอามือทั้งสองข้างจับที่แก้มฉันและตอนนี้ปากฉันกับลุคห่างกันไม่กี่เซน...........
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~"ฉันเดินลงบันไดติดกระดุมคอชุดนอนกระโปรงให้เรียบร้อย "คาลนายยังไม่กลับบ้านเหรอ?"ฉันถาม "ฉันนอนนี่น่ะ ชุดนอนเธอน่ารักดีนะ แล้วลุคล่ะ?"คาลยิ้ม "ลุคเหรอ ไปนอนแล้ว -////-"ฉันพูดตะกุกตะกัก "แค่ถามลุคทำไมเธอต้องหน้าแดงขนาดนี้ด้วยล่ะว่าแต่ชุดนอนเธอยับยู่ยี่จัง *-*"คาลถาม "ไมค์ล่ะ"ฉันเบี่ยงประเด็น "ไมค์เหรอ กลับไปแล้วล่ะ" "คาลัม นายนอนไหน?"ฉันถาม "นอนที่ห้องเธอไง โอลีฟ"คาลพูด "เสียใจห้องนอนได้เฉพาะกับผู้หญิงเท่านั้น"ฉันเบ้ปาก "ฉันนอนที่โซฟานี่เเหละ"คาลพูด "ฝันดีนะคาลัม" "เช่นกันโอลีฟ"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ฉันยืนรอรถบัสโรงเรียนที่หน้าบ้าน ระหว่างรอมือฉันคลำหาโทรศัพท์มาฟังเพลง เออลืมไปว่าให้ไมค์ไปแล้วไม่น่าปากเปราะรีบพูดเลย ฉันบ่นด้วยความเสียดาย "รถยังไม่มาอีกเหรอ?"คาลัมพูดจากด้านหลังฉัน ฉัมมอง "ยังน่ะ"ฉันตอบ คาลเดินมาข้างๆฉันเคียงคอมองฉันเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มเบี่ยงหน้า "เธอถูกลุคซั่มแล้วใช่ไหม?"คาลถามฉันมองหน้า "บ้า คาลฉัน..."ไม่ทันพูดจบคาลัมถกคอเสื้อฉันลง "รอยแดงๆ คือ?"คาลถาม ฉันยังไม่ทันตอบรถบัสโรงเรียนมา ฉันรีบเดินหนีคาลเข้ารถบัสทันที ภายในรถบัสบรรดานางแหม่มกรี๊ดรถแทบแตกอีกตามเคย พอรถบัสเคลื่อน เสียงกรี๊ดหายมีแต่สายตาพิฆาตนางแหม่มที่คอยจิกกัดเป็นระยะ(ชาติที่เเล้วพวกหล่อนเป็นไก่รึไงฟ่ะ-.,-) ฉันเอาคอเสื้อปิดรอยแดงๆที่คอ คาลต้องบ้าแน่ๆที่กล้าถามฉันแบบนี้ -///-
~~~~~~~~~~~~~~~~~
"เห้อ~~~~~~" เหมื่อยมากกกกกก"ฉันเหยียดเเขนยืดสุดๆ "เธอไม่ต้องมาเหมื่อยเลยนู่นคนของเธอมารับล่ะ"ผิงๆพูด พร้อมชี้มือ ฉันมองตาม หน๊อยๆยังไม่หยุดอีกนะ ฉันวิ่งไปกระชากคอเสื้อมันทันที "นี่นาย มาทำไมอีก!!"ฉันตะคอก ไมค์ยิ้มนิดๆ "เธอชอบลุคช่ะป่ะ??"ไมค์ถาม ฉันเงียบ ไมค์ยื่นหน้ามาใกล้ๆ "ถ้าฉันช่วยเธอคบกับลุค เธอจะสนม่ะ?"

รักเกรียนๆของเด็กทุนกับหนุ่มหัวแคนดี้Where stories live. Discover now