29

636 44 22
                                    

ฉันลืมตาขึ้นมาลุคไม่ได้นอนข้างๆฉัน ฉันเปิดโทรศัพท์ดูนี่มันเที่ยงครึ่งเเล้ว ให้ตายเถอะนี่หลับหรือฉันตายเนี่ย -0-  ฉันเอาหน้าซุกหมอนนอนต่อไม่ไหวเพลียจริงอะไรจริง

ตุ๊บ!!

วี๊ด........เสียงเปิดโทรโข่ง

"สวัสดี สวัสดี สวัสดี"

"ตื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!"เสียงลุคตะโกนใส่โทรโข่งข้างๆหูฉัน

"หิวววววววววววววววววววววววววว"ลุคพูดโทรโข่งสะกิดฉัน ฉันลืมตามองลุคและหลับต่อ (ไม่รู้ฉันง่วง)

"ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"ลุคตะโกนว๊ากใส่ฉัน

"ลุค ตื่นแล้ววปิดโทรโข่งนะ!!"ฉันเอามือปิดหู ตะหงิดใจตั้งแต่เสียงวี๊ดแรกล่ะ

"หิว"

"เเล้วไงเกี่ยวอะไรกับฉันไม่ทราบว่ะ"

"ทำอาหารกินหน่อย-3-"

"โห้ยยยยยย กะเพาะฉันก็ไม่ได้ติดกับกะเพาะกับนายซะด้วยนิ-3-"

"ตื่น..."ลุคลากฉัน ฉันรู้สึกหัวไกลจากหมออนไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ........เรื่อยๆ จนหัวฉันออกจากปลายเตียง

ตุ๊บ...

"แอ๊ก!!!" หน้าฉันกระแทกพื้นไหมพรมดีนะที่เอามือปิดหน้าทัน ไม่งั้นมีดั้งยุบแน่

"ลุค!!!!!!!!"ฉันตะโกนเสียงดัง ลุคไม่สนเดินจับข้อมือฉันที่นอนคว่ำพื้นออกจากห้อง เดี๋ยวนะใจคอคนหล่อทำด้วยอะไรเนี่ย ไม่คิดจะอุ้มหน่อยเหรอ ฉันก็ปล่อยให้ลุคลากไปงั้นแหละ  ดูดิจะใจร้ายกับคนสวยอย่างฉันไหม (สวยเหรอ-.,-) ลากจนแก้มฉันรู้สึกถึงความต่างระดับของพื้น ฉันลืมตาจนต้องตื่น จะไม่ให้ตื่นได้ไงลุคลากฉันมาถึงหน้าบันได โอเคกูยอมมรึงค่ะไอ้ลุค
______________________
ลุคจูงมือลากฉันมาที่ห้องครัว แอช คาล นั่งหาวหลายจนแทบจะหาวตามล่ะ ไมเคิลสบตามองฉันก่อนจะลุกเดินชนจนฉันเซ

"ป่ะ..."ลุคจูงมือ

"อรุณสวัสดี โอลีฟ"แอชพูดเสียงเพลีย

รักเกรียนๆของเด็กทุนกับหนุ่มหัวแคนดี้Where stories live. Discover now