ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น รู้ตัวเองนอนเตียงนุ่มๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นช้าๆ ปวดหัวนิดๆจำได้ว่าเหมือนฉันเป็นลมเพราะ ออร่าความหล่อของลูกชายคนเล็ก ที่ชื่อลุค แม่งโครตน่าอายเลยรู้ถึงไหนอายถึงนั้น เสียเครดิตอดีตหลานนักมวยหมด (ปู่ฉันเป็นนักมวย แน่นอนสปีชี่ส์ความเป็นนักมวยฉันก็ต้องมีค่ะ -..-) "แจ๊บๆ.....แจ๊บๆ"เสียงเคี้ยวอะไรซักอย่างดังขึ้นในห้อง ฉันมองไปที่ข้างๆ เห็นลุคนั่งโซฟาถือวิสาสะเปิดกระเป๋าสะพายนกฮูกตัวใหญ่ที่ซื้อจากเชียงใหม่ ไอ้เปิดพอทนแต่ไอ้หล่อลุคกำลังแกะปลาทาโร่ซองสีเหลืองกินอย่างอร่อย!!! เห้ยยยยย อุตสาห์จะเอามากินที่ออสเตรีย ม่ายยยยของโปรดฉัน T0T "น.....นายกินขนมฉันทำไม ลุค!!!"ฉันตะโกนเสียงตะกุกตะกัก "ขนมเธอนี่อร่อยดีนะ ฉันอุตส่าห์แบกเธอขึ้นมานอนไม่คิดจะตอบแทนอะไรบ้างเหรอ กระเป๋าเพนกวินของเธอแปลกๆดีนะฉันอยากได้ขอได้ไหม"ลุคพูดทั้งๆที่เส้นปลาทาโร่ล้นปาก ฉันสตั้นไปยี่สิบวิ "เอิ่ม......นกฮูกค่ะ เพนกวินพ่อง นายรู้จักนกฮูกไหมนั่นน่ะ -,,-"ฉันพูด ลุคพลิกดูกระเป๋านกฮูกฉันอย่างสนใจ "ดูไงมันก็แพนกวินอยู่ดีนะ โอลีฟ"ลุคค้าน ค่ะเอาที่มึงสบายใจเพนกวินก็เพนกวิน ว่าแต่ลุค ร.....เรียกชื่อฉัน กรี๊ดดดด อีลีฟฟินเวอร์ >< "นิ!! ไม่ต้องทำหน้าหื่นใส่ฉันนะ ฉันรู้นะว่าเธอคิดไรโอลีฟ"ลุคพูดและยิ้มให้ฉัน รอยยิ้มลุคแทบจะทำให้ฉันนอนเป็นลมคาเตียงได้อีกรอบ ลุคเทกระเป๋านกฮูกฉันทันที!! ขนมทาโร่นับสิบซองร่วงตรงโต๊ะเล็ก ตามด้วยขนมฮานามิ ขนมบลาๆๆๆๆๆ ตุ๊บ!!! เสียงกล่องเล็กๆกระทบกับโต๊ะ ลุคเอามือปิดปากชี้มาที่ฉัน ฉันแทบอยากแทรกธรณีหนี นั่นคือ ดูเร็ค กลิ่นสตอเบอร์รี่ร่วงมากล่องหนึ่ง ฉันจำได้ว่าฉันรับฝากไอ้กล่องถุงยางนรกนั่น!! จากเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งเเล้วต่างคนต่างลืม โอ้วววว โอลีฟแกไปตายแล้วเกิดใหม่ซะ!!! "เธอนี้เเรงใช่ย่อยนะ"ลุคมองหน้าฉันที่กำลังหาข้อแถอยู่ "ลุคไม่ใช่โว้ย อย่าบอกแม่นายนะ!!!"ฉันพูดพร้อมเอาผ้าห่มปิดปากหน้าแดง "ได้...แต่มีข้อเเลกเปลี่ยนนะ"ลุคพูด "ยอมจ้า ยอมทุกอย่างที่แกต้องการเลยT0T" "งั้น...ฉันขอนะ"ลุคพูด "เออๆ เอาไปเลยค่ะ เอาไปเลย เอาไป ใจเรานายเอาไปได้เลย เอ๊ยย ถุงยางนายเอาไปได้เลย"ฉันพูด ลุคหยิบกล่องถุงยางออกจากห้องไป ฉันโครตโล่งอก ดีเลยไม่ต้องทิ้ง ไม่ต้องทำลายหลักฐาน ลุคนี่นายช่างเป็นพ่อพระในใจลีฟจริงๆ เอ๊ย!! เดี๋ยวๆมันเอากล่องถุงยางไปทำไมว่ะ? ฉันถึงกับบางอ้อ!! "โอ้โห้!!!! ไอ้ลุค ไอ้เลว T0T"ฉันพูดเเละรู้จุดประสงค์ของมันทันที
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ใครๆก็บอกว่าสาเหตุที่ฉันเป็นลมเพราะเพลียจากการที่ฉันตื่นแต่เช้ามานั่งเครื่องบินจากไทยมาออสเตรเลียหลายชั่วโมง แต่สำหรับฉันแม่งโครตขัดกับทฤษฎีที่ทุกคนในบ้านฮัมมิ่งวิจัยค่ะ สำหรับฉันคิดว่าที่เป็นลมเป็นออร่าความหล่อเถิดเทิงของไอ้
ลุคนู่น!! แต่ก็เอาเถอะฉันยิ้มรับกับข้อทฤษฎีนี้เพราะมันดูดีมาก(ถ้าเอาทฤษฎีเป็นลมต่อหน้าผู้ชายมา ฉันเสียหายแน่) "ถ้าเธอเรียนอะไรไม่เข้าใจก็บอกฉันนะเดี๋ยวฉันสอนให้"แม่ลิสพูด ฉันปลื้มปริ่มอยากได้ลูกชายเค้าต้องเข้าทางแม่สิ >< ฉันกล่าวขอบคุณ "โอลีฟตอนกลางคืนไปงานปาร์ตี้เป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ"ลุคมาจากไหนไม่รู้คว้าคอฉันมากอด "ห๊า....ฉ...ฉันเหรอ"ฉันพูด จมูกฉันชิดใต้ราวนมลุค กลิ่นน้ำหอมผู้ชายอ่อนๆแตะจมูกฉัน โอ้วว มีอะไรอีกไหมที่ฉันจะฟินแบบนี้ ลุคกอดคอฉัน จมูกฉันหอมใต้ราวนมลุค อยากให้หยุดเวลานี้นานๆจัง "ลุค อย่ามากอดคอโอลีฟแบบนี้สิ"แม่ลิสดึงฉันออกจากลุคเบาๆ (โฮกกก หมดกันความฟินกู!! อยากจะร้องไห้) "ผู้หญิงไทยเค้าไม่ชอบให้ทำแบบนี้"แม่ลิสพูด (แม่ลิสค่ะ เว้นหนูคนหนึ่งเถอะค่ะ ฮือๆๆๆลุคจ๋า!!!!) "ขอโทษนะโอลีฟ ฉันลืมไปว่าเธอเป็นคนไทย"ลุคเกาหัวยิ้มแหยๆ (ไอ้ลุคมากอดฉันใหม่เดี๋ยวนี้ ถ้าอยากขอโทษฉันจริงๆ T0T) "จะให้โอลีฟไปปาร์ตี้กับลูกเหรอ"แม่ลิสทำท่าคิดหนัก ฉันภาวนาให้แม่ลิส say yes!! (แม่ลิสค่ะให้หนูไปเถอะ พลีส!!!!!) "เดี๋ยวผมดูเธอให้ แม่ไม่ต้องห่วงหรอก"แจ็คพูด "ตกลงแม่ให้โอลีฟ ไปก็ได้"แม่ลิสพูด ฉันดีใจเต้นออกนอกหน้าอยู่ข้างหลังแม่ลิส พอแม่ลิสหันมามองฉันก็ยิ้มแหยๆให้ แต่เเจ็คกับลุคเห็นแอบหัวเราะ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ฉันนั่งเก้าอี้โซฟาตัวยาวเหยียด ที่จุนั้งได้แค่สี่ห้าคน แต่แม่งนั่งเก้าคนเบียดเป็นปลากระป๋อง ไอ้เบียดน่ะไม่เป็นไร แต่ผู้หญิงเจ็ดคนข้างๆลุคเบียดลุคซะ...สิงได้สิงไปนานเเล้ว เบียดฉันที่นั่งอยู่ริมสุดจนฉันจะเเบนเเล้วฉันจะด่า แต่ชะงัก เออดีแฮะยิ่งเบียดลุค ลุคยิ่งเบียดฉัน ฉันกับลุคนิแนบชิดไงล่ะ (มึงเบียดกันเยอะๆ เบียดเยอะๆค่ะ อีฟช๊อบชอบ ><) จู่ๆลุคลุกออกจากโซฟาไปดื้อๆทำให้นางแหม่มผมทองที่เบียดลุคมาเบียดฉันแทน (ไอ้ลุค ทำไมไม่บอกกันเลยว่ะ!!) ลุคไปกอดผู้ชายหน้าเอเชียอย่างสนิทสนม (อ้าวไอ้ลุค!!! ทำงี้ได้ไงเเล้วลูกของเราล่ะ ผิดประเด็น) ตามด้วยผู้ชายผมหยักยาวดูฟูยุ่งๆนิดๆ มีผ้าคาดผมสีแดง มีกล้ามนิดๆพอให้ฉันกรี๊ดและหล่อ!! ลุคพูดอะไรบ้างอย่างแล้วชี้มาที่ฉัน ผู้ชายหน้าเอเชียเอามือปิดปาก (เรื่องถุงยางแน่เลย T0T) ฉันอายมากนางแหม่มข้างๆฉันมองฉันประมาณว่าถ้าลากฉันไปทุบทหัวได้ลากไปนานเเล้ว ฉันลุกออกจากโซฟาไปเนียนๆไปหาอะไรลงท้องดีกว่า
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ฉันเดินดูอาหารน่ากินทั้งนั้นเลย ฉันหยิบจานและกำลังหยิบพิซซ่าขอบชีสเยิ้มๆน่ากิน แต่มีมือดีมาชิ่งคีบก่อนฉัน ฉันหันมองเห็นผู้ชายตาสีเขียว ผมแดง(ต้องย้อมผมแหงๆ เพราะผมสีแดงสดมาก) เจาะหูและคิ้วดูแบดๆ แต่ทำไมฉันสัมผัสถึงออร่าความน่ารักมุ้งมิ้งว่ะ -..-" ฉันจ้องผู้ชายคนนี้อยู่นาน จนเค้ายื่นจานที่ใส่พิซซ่าให้ฉัน ฉันไหว้เเละขอบคุณเป็นภาษาไทยใส่เค้าก่อนจะคว้าจานที่ผู้ชายผมแดงยื่นให้ ฉันเดินๆไปเรื่อยๆ เสียงกีต้าร์ลุคทำให้ฉันเหลือบมอง ลุคร้องเพลงได้โครตเพราะ เหมือนฉันต้องมนตร์สะกด ละความสนใจจากลุคไม่ได้ พลั่ก!!!!! ฉันชนอะไรเนี่ย!! แว่นฉันอยู่ไหนล่ะ!! ฉันนั่งคลำหาเเว่นสายตาของฉัน ทำไงดีอ่ะเเสงไฟสลัวด้วยแบบนี้ยิ่งหายากเลยT0T ฉันไม่ล่ะความพยายามจนในที่สุดฉันเหมือนถูกใครสักคนใส่เเว่นให้ฉัน โอ้วววว ผู้ชายผมแดง!! ฉันเอามือปิดปากที่ปิดปากเพราะพิซ่าหน้าชีสเยิ้มๆของฉันไปแปะเสื้อผู้ชายผมแดงพอดิบพอดี •..• หน้าตาผู้ชายผมแดงบูดบึ้งใส่ฉัน "ฉันขอ...."ยังไมทันพูดจบ ผู้ผมแดงก็ด่าฉันสารพัด แต่ฉันไม่โกรธหรอกเพราะฉันฟังไม่รู้เรื่อง แต่มาโกรธปรอทแตกตรงที่มันพูดว่า ฟัค ยู เเถมยกนิ้วกลางให้ฉันด้วยน่ะสิ!!! "อ้าว ดีออก!!! ไอ้ฝรั่งตาน้ำข้าวแกกล้าดียังไงมาด่าฉัน ไอ้เถิกแกกล้ามากที่มายกนิ้วกลางให้ฉัน เก็บนิ้วสั้นๆป้อมๆของนายไปขัดลำจรวดนายนู่นไป๊!!!!"ฉันด่า "เธอกล้าดียังไงมาด่าฉัน ห๊ะ!!!ยัยแว่น"ผู้ชายผมเเดงพูด "ฉันกล้าทำมากกว่านี้ด้วย ;)" ฉันเขย่งเท้ากระชากคอเสื้อผู้ชายผมแดงอย่างทุลักทุเล(ก็ตัวมันสูงอ่ะ T0T) "เธอจะชกฉันเหรอยายเตี้ย!!"ผู้ชายผมแดงพูด (โห้ ไอ้นี้มันน่าตบปากด้วยปากฉันจริงๆ) ฉันเกือบจะง้างมือชกปาก แต่มีมือใหญ่ๆกำข้อมือไว้เเน่น ฉันหันมามองค้อนใส่ เป็นลุค!! "โอลีฟ อย่าทำเพื่อนฉัน"ลุคพูด "เพื่อน!!" ฉันพูดทวนแบบไม่เชื่อหูตัวเอง "โอลีฟปล่อยไมเคิล ซะ"ลุคสั่ง ฉันจำใจปล่อย และได้รู้ที่หลังว่าผู้ชายหน้าเอเชียชื่อคาลัม และ ผู้ชายที่มีกล้าม หล่อๆ ชื่อแอชตัน และไอ้ผู้ชายผมแดง ปากหมานี่ชื่อไมเคิล!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ฉันนั่งในรถยนต์เล่นเกมในโทรศัพท์เพราะไปสร้างความปั่นป่วนในงาน แต่ฉันไม่ได้เริ่มนะเว้ย!!! ไอ้เถิกไมค์นู่นค่ะ ฉันเสียดาย
โครตๆอยากดูลุคเล่นกีต้าร์อ่ะ ช่างเหอะวันพระไม่ได้มีหนเดียว ไว้คราวหน้าก็ได้ฉันปลอบตัวเองก่อนจะนั่งก้มหน้าก้มตาเล่นเกมโทรศัพท์ต่อไป ก็อกๆๆ เสียงคนเคาะกระจกรถข้างๆฉัน ฉันเปิดกระจกดูนึกว่าใคร ที่ไหนได้เป็นไอ้เถิกไมเคิล "ได้ข่าวว่าเธอเป็นเด็กแลกเปลี่ยนใช่ไหม?"ไมเคิลถาม "ใช่เเล้วไงล่ะ?"ฉันพูด "ฉันอยากได้เธอน่ะ ;)"ไมเคิลพูด "อะไรนะ!!!"ฉันอึ้งไม่คิดเลยว่าไมค์จะกล้าพูดแบบนี้กับฉัน "เสียใจฉันไม่สน"ฉันพูดตัดเยื่อใยไมเคิล ก่อนจะก้มเล่นเกมต่อ จู่ๆไมค์ยื่นมือมาแตะไหล่ฉันในรถและพยายามจะถกคอเสื้อฉันลงเพื่อดูสีเสื้อใน ฉันมองหน้า "มากับฉันเถอะน่า ฉันใหญ่และยาวที่สุดในวงนะ"ไมเคิลยิ้มแบบหื่นๆให้ฉัน ได้ไอ้เหนียงยาน จะเล่นกับแม่ใช่ไหมได้ *^* "แล้ว....นายจะพาฉันไปไหนล่ะ ไมเคิล"ฉันพูดเสียงหวานและขยับตัวมาใกล้ประตูรถ ไมเคิลยิ้มให้ฉัน "เธอเปิดประตูรถสิเดี๋ยวฉันบอก"ไมเคิลพูด (ไอ้บ้า!! ขืนเปิดให้ฉันก็เสียซิงน่ะสิ!!) "ไม่เอาพูดก่อนสิ พูดก่อนว่าจะพาฉันไปไหน"ฉันยื่นหน้าชิดประตูรถยั่วไมค์โดยที่มือฉันปิดสวิตล็อกรถเอาไว้กลัวไมค์เล่นทีเผลอเปิดรถ "โรงเเรมพาร์คกิ้น ไม่ไกลจากที่นี้เป็นโรงเเรมห้าดาวนะ"ไมเคิลพูด ฉันอยากจะตบหัวให้วิกมันหลุดจริงๆ(ลืมไปผมมันจริงๆ) ฉันข่มอารมณ์ไว้ "ไมเคิล โชว์นิ้วนายหน่อยสิ"ฉันพูด ไมค์ชูมือให้ฉันดู "นี่นิ้วคนหรือแหง่งขิงค่ะ ฮ่าๆ"ฉันพูดและหัวเราะลั่น ไมเคิลหน้าเหวอนิดๆ "ไมค์ ฉันจะบอกอะไรให้ ถ้าเมื่อไหร่นายนิ้วยาวกว่าแอชวันนั้นนายค่อยซั่มฉัน ไอ้เถิก!!!"ฉันจับหัวไมค์มาโขกกับขอบหลังคารถอย่างแรง จนไมค์ล้มและฉันรีบปิดกระจกหนีอย่างสะใจ ส่วนไมค์น่ะเหรอนอนดิ้นทุรนทุราย และตะโกนด่าฉัน "ยัยเถื่อนอย่าให้ถึงทีฉันนะ!! ยัยบ้าเอ๊ย!!"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
YOU ARE READING
รักเกรียนๆของเด็กทุนกับหนุ่มหัวแคนดี้
Teen Fictionอะไรคือ 5 seconds of summer ฉันไม่รู้จัก รู้แต่ฉันเป็นติ่งฝรั่งที่คลั่งฝรั่งมาก แต่ดักดานภาษาฝรั่งแบบสุดๆ (เรียกได้ว่าเอาเด็กมอหนึ่งมาเเข่งฉันยังแพ้) แต่มีความฝันว่าอิฉันจะได้เป็นแฟนฝรั่งหล่อๆเว้ยแบบเชิดหน้าเดินควงไปตั้งแต่ตลาดพึ่งตั้งจนตลาดวาย ถามว...
