"ทำไมคะเเนนสอบเเย่แบบนี้ล่ะ โอลีฟ!!"ลิสพูดพร้อมชูใบข้อสอบนับได้เกินสิบแผ่นได้ไม่เกินสิบคะเเนนวิชาคณิตศาสตร์ที่ฉันแอบเอาไปซ่อนในลิ้นชัก "หนู.........."บ้าจริงฉันหมดข้อแก้ตัวปกติคนอย่างโอลีฟลื่นไหลหยั่งกะปลาไหล แต่เจอลิสไหลไม่ได้เลย ลิสจะเข้าใจอะไรฉันเด็กไทยที่โง่อิ้ง ดักดานคณิตศาสตร์ อย่างฉัน พอเจอสองอย่างผสมกันแม่งดับอนาถสิ้นดี ฉันพยามยามจะไม่ร้องไห้ แต่ก็ทำไม่ได้ ลิสยังคงบ่นว่าฉันไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง..... "รู้งี้ไม่น่ารับเธอเลย น่าจะรับคนอื่นมา"เสียงลิสพูดเสียงดัง ทุกคนในบ้านอึ้ง รวมทั้งฉันที่ไม่คิดว่าหล่อนจะกล้าพูดออกมา เส้นฟางสุดท้ายขาดสะบั้น ฉันเข้าห้องเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า ลากลงมายังห้องนั่งเล่นตรงหน้าลิส "เธอจะไปไหน ฉันไม่ให้เธอไป"เบนเดินมาดึงกระเป๋าลากออกจากมือฉัน "ฉัน...ไม่....อยู่......แล้ว!!!!"ฉันตวาดเสียงดัง ทุกคนอึ้งรวมทั้งลุค ใช่สิ พวกเค้าคงจะไม่คิดว่ามารยาทฉันต่ำทรามแบบนี้ ฉันกระชากกระเป๋าคืนเเล้วออกจากบ้านตระกูล Hemmings
~~~~~~~~~~~~~~~~~
"ฉันเดินลากกระเป๋าเดินทางอย่างไร้จุดหมาย จนถึงหน้าร้านเเมกโดนัลฉันเดินไปนั่งเอากระเป๋าจองโต๊ะ ก่อนจะไปสั่งแล้วนั่งกิน ฉันยัดเบอเกอร์เข้าปากด้วยใจว้าเว่มาก กินไปเช็ดน้ำตาไป "เบอเกอร์ไม่อร่อยเลย"ฉันบ่นพึมพำ "ขอนั่งด้วยนะ"เสียงผู้ชายดังขึ้นพร้อมกับนั่งที่ตรงข้ามฉัน ฉันเงยหน้ามอง "ไอ้....ไอ้เถิก"ฉันพูดเสียงดีใจเคล้าน้ำตา "เออ ฉันน่ะสิ"ไมค์ยิ้มก่อนจะเเกะชีสเบอรเกอร์กิน "เเล้วนี้เธอเก็บข้าวของไปไหน?"ไมค์ชี้และถามกระตุกต่อมดราม่าฉันปล่อยโฮเสียงร้านแมคเสียงดัง ทุกคนมองไอ้เถิก เป็นตาเดียว "เฮ้ย เป็นไรโอลีฟ เห้ยยยย อย่าร้องคนอื่นเขาเข้าใจผิดหมดแล้ว"ไมค์ปลอบ "ลิสสสสสส"ฉันเรียกชื่อนี้เเล้วร้องไห้ "ไปๆ กลับๆ"ไมค์ลากกระเป๋าฉันเเล้วดึงฉันให้ลุกแต่ฉันไม่ลุก "ม่ายยปายยยยย"ฉันสะอื้นแย่งกระเป๋าสพายนกฮูกที่ไมค์กำลังสพายไหล่ "ไป กลับเส่ คนอื่นมองฉันแง่ร้ายหมดเเล้ว"ไมค์พูด ฉันยังร้องไห้กระชากกระเป๋าคืนกอดก่อนจะฟุบ "ลิสสสสสสสส แม่ง" "เธอแม่งบ้าล่ะไป"ไมค์ดึงเเขนฉันลุกจากเก้าอี้ "ไม่ไป ไม่ไปหา ไม่ไป"ฉันพูดเสียงดังเอาเท้ายันพื้น สุดแรง "ไม่มีอะไรครับเพื่อนผมแม่งบ้า"ไม่พูดเสียงแหยๆกับคนรอบข้างที่มองไมค์ ไมค์ลากฉันออกจากแมค และฉันยังโวยวาย
~~~~~~~~~~~~~~~~~
ฉันเปิดประตูรถลงทันทีทันทีที่ไมค์พูดว่าจะไปส่งบ้าน hemmings ไมเคิลเดินลากฉันมาที่รถและกำลังเปิดประตูรถ ฉันใช้เท้ายันกับประตูรถแล้วใช้หลังดันตัวไมค์ให้มือมันห่างจากประตูรถให้มากที่สุด "ฤทธิ์เยอะจังวะ!!!"ไมค์พูด "ปล่อยยยยยยยยยย"ฉันสะบัดแต่ไมค์จับข้อมือทั้งสองข้างของฉันไขว้หลัง มือหรือครีมเหล็กว่ะเจ็บชิบ!! "รู้ม่ะเธอทำให้วุ่นวายแค่ไหน กลับบ้านซะ!!!"ไมค์พูดเสียงดุใส่ "ไม่!!!!!"ฉันพูดตะคอก "ดื้อจังวะ!!! รู้ไหมเพราะเธอทำให้ฉันไม่ได้เดตกับผู้หญิงของฉันนะ!!!!!"ไมค์ตะคอกเสียงดังฉันชะงัก ไมค์ไม่เคยตะคอกใส่ฉันเสียงจริงจังแบบนี้ ฉันมองหน้าไมค์ที่ขมวดคิ้วเหมือนจะโกรธฉันมาก เเววตาสีเขียวน่ากลัวชะมัด ฉันทำตัวไม่ถูก "ปล่อยสิ!!!"ฉันสั่ง ไมค์เหวี่ยงแขนฉันลงอย่างแรง ฉันเดินถอยหลังออกจากไมค์ ก่อนจะลากกระเป๋าหนีบรรยากาศเงียบ สักพัก.... "ถ้าเธอไม่ไปกับฉันก็ตามใจ เธอเลือกเองนะ"ไมค์พูดเสียงเรียบๆ เสียงประตูรถปิดอย่างแรงแบบกระแทก และเสียงสตาร์ทรถแล่นออกไป ฉันหันหลังมอง รถไมค์หายไปแล้ว "ไมค์......แกจะทิ้งฉันจริงๆเหรอ" "ไอ้เถิก!!!!!!!!!"ฉันทิ้งกระเป๋าลากแล้ววิ่งตาม เป็นความคิดที่โง่มาก "แฮก.....ไมค์ ไมค์ ไมค์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"ฉันวิ่งจนหมดแรงแผดเสียงเรียกชื่อจนแทบไม่มีเสียง "ไมค์.....ไมค์.....ไม่เอาอย่าทิ้งฉันแบบนี้สิ!!" ฉันคุกเข่านั่งหมดแรง ลงที่ไหนไม่ลงดันลงที่ไหนก็ไม่รู้บรรยากาศน่ากลัวชะมัด ฉันเดินไปกระเป๋าลากและลากเดินไปเรื่อยเปื่อย ก่อนจะนั่งรอไมค์ให้มารับ แสงไฟรถยนต์เจิดจ้าเเยงตาฉัน ไมค์กลับมาเเล้ว ไมค์!!!!! ฉันลุกยิ้มกว้างแล้วปาดน้ำตาประตูรถเปิดออก ก่อนที่รอยยิ้มฉันค่อยๆจะหุบลง "แอช..."ฉันพูด "เป็นไงบ้าง ฉันหาเธอแทบพลิกแผ่นดินเลยนะ"แอชพูดติดตลก แต่ฉันไม่ตลกด้วย "แอช ฮือๆๆๆๆ"ฉันเอามือปิดหน้าร้องไห้ แอชเดินเข้ามากอดฉันสีหน้าตกใจ "เป็นไรโอลีฟ?"แอชพูด ฉันไม่ตอบเอาแต่ร้องไห้ "ขอบคุณนะที่มารับฉัน ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ"ฉันพูดเสียงขาดๆหายๆ แอชกอดฉันเเน่น "ป่ะ กลับบ้านกันนะ"แอชพูดแล้วเอามือลูบหัวเสื้อแอชเลอะน้ำตาขี้มูกของฉัน "ไม่ ไม่เอา ไม่ไป"ร้องไห้งอแงเหมือนเด็กขี้แย "งั้น......ไปบ้านฉันนะ....."แอชพูดก่อนจะเดินกอดฉันแล้วลากกระเป๋าใบโตให้
~~~~~~~~~~~~~~~~
"ฮัลโล ลุคฉันเจอโอลีฟล่ะนะไม่ต้องเป็นห่วง บอกแม่ของนายด้วย โอลีฟน่ะเหรอถามดูเอาเองล่ะกัน"แอชยื่นโทรศัพท์ให้ฉัน ฉันพยายามสงบไม่ให้ทำเสียงสะอื้น "ว่าไง......"ฉันกำลังพูด "โอลีฟ เธอหายไปไหนมารู้ไหมฉัน เบน และ เเจ็ค ตามหาเธอให้วุ่นวายไปหมด ดีนะที่แอชหาเจอเธอก่อนไม่งั้นฉันไปแจ้งความคนหายแน่!!!"ลุคทำเสียงดุใส่ฉัน "แม่ฉันร้องไห้ด้วยตอนเธอออกจากบ้าน"ลุคบ่นต่อ ฉันกดวางสายทั้งๆที่ลุคยังพูดเอ๊ยบ่นฉันยังไม่จบ "กลับบ้านลุคไหม"แอชถาม ฉันส่ายหน้า "ลุคให้อ้อมกอดดีที่สุดในวงนะ"แอชพูด ฉันเงียบ แอชมองหน้าฉันแล้วอมยิ้ม
~~~~~~~~~~~~~
ฉันนั่งบนเตียงแอช ใส่ชุดนอนแล้วโนบราด้วยนะ เธอนอนห้องฉันนะเดี๋ยวฉันไปนอนกับนอนชายฉัน แอชกำลังจะปิดไฟให้ฉัน "แอช......"ฉันพูด แอชมองหน้า "นายบอกว่าลุคให้อ้อมกอดดีที่สุดในวงใช่ไหม"ฉันถาม แอชยิ้มมุมปากจนเห็นลักยิ้มทั้งสองข้างชัดเจน "นายรู้ไหมว่านายให้อ้อมกอดฉันดีกว่าลุคเลยนะ"ฉันชม "เพราะเธอยังไม่เคยกอดลุคไง"แอชสวนกลับ "นายกอดฉันก่อนนอนได้ไหม"ฉันขอ แอชเดินมาหาฉันแล้วกอด แค่กอดก็รู้สึกอุ่นไปทั้งหัวใจแล้วล่ะ อ้อมกอดแอชเต็มไปด้วยความอบอุ่น เสียงเปิดประตูดัง ฉันผละออกจากอ้อมกอดของแอช "แม่!!!!!"แอชพูดเสียงตกใจ "แม่ขอโทษนะแอช ตามสบายเลยนะไม่กวนแล้ว"แล้วแม่แอชก็ปิดประตูช้าๆเงียบๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วแอชก็คว้าตัวฉันมากอด ริมฝีปากแอชสัมผัสที่หน้าผากฉัน "ฝันดีนะคนสวยของฉัน"แอชพูดเสียงนุ่มๆ
ŞİMDİ OKUDUĞUN
รักเกรียนๆของเด็กทุนกับหนุ่มหัวแคนดี้
Genç Kurguอะไรคือ 5 seconds of summer ฉันไม่รู้จัก รู้แต่ฉันเป็นติ่งฝรั่งที่คลั่งฝรั่งมาก แต่ดักดานภาษาฝรั่งแบบสุดๆ (เรียกได้ว่าเอาเด็กมอหนึ่งมาเเข่งฉันยังแพ้) แต่มีความฝันว่าอิฉันจะได้เป็นแฟนฝรั่งหล่อๆเว้ยแบบเชิดหน้าเดินควงไปตั้งแต่ตลาดพึ่งตั้งจนตลาดวาย ถามว...
